Biedronki

ROK SZKOLNY 2023/2024

PRZYGOTOWANIA DO ŚWIAT WIELKANOCNYCH W GRUPIE BIEDRONKI

 

*MALOWANIE PISANEK

 

 

*SIANIE OWSA

 

 

URODZINY RÓŻY I LILIANY

 

AUDYCJA MUZYCZNA 

 

 

PRZEGLĄD PIOSENKI WIOSENNEJ

 

W piątek tj.15.03.2024r chłopcy z naszej grupy brali udział w „Przeglądzie piosenki wiosennej” organizowanym przez Miejskie Przedszkole nr 9.  Adam K. i Marcel  G. reprezentowali nasze przedszkole i wykonali  piosenkę ”Przyszła wiosna…”. Uczestnicy przeglądu otrzymali pamiątkowe Dyplomy i nagrody. Serdecznie gratulujemy udanego występu i życzymy dalszych sukcesów.

DZIEŃ KOBIET

Dzisiaj z tej okazji w naszej grupie odbyła się uroczystość. Nasi mali dżentelmeni złożyli swoim koleżankom życzenia, wręczyli własnoręcznie wykonane laurki i przygotowane upominki. Również panie pracujące w przedszkolu zostały obdarowane tulipanami. Bardzo dziękujemy chłopcom za wspaniałą niespodziankę i piękne życzenia!

ZAKŁADAMY ZIELONY OGRÓDEK W  SALI.

 

 

 

URODZINY SZYMONA

 

WYJŚCIE DO SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 2 W JAROSŁAWIU.

Dnia 28 .02.2024 r. grupa Biedronki uczestniczyła w Dniach Otwartych Szkoły Podstawowej Nr 2 w Jarosławiu. Przedszkolaki zobaczyły sale lekcyjne, bibliotekę szkolną, stołówkę, świetlicę oraz salę gimnastyczną. Wizyta  w szkole była okazją  do rozmów  z nauczycielami i uczniami a także do udziału w zajęciach  i zabawach przygotowanych przez kadrę szkolną. Serdecznie dziękujemy za zaproszenie i ciepłe przyjęcie.

 

 

WULKAN – eksperyment.

Na zajęciach w naszej grupie przeprowadziliśmy eksperyment z wybuchającym wulkanem. Dzieciom tak się podobał pomysł, że postanowiły samodzielnie wykonać modele wulkanu z masy solnej i powtórzyć doświadczenie w domu z Rodzicami. 

 

 

WALENTYNKI – dzień pełen wrażeń.

 

 

URODZINY LILI

URODZINY MIKOŁAJA

 

WIZYTA W MIEJSKIEJ BIBLIOTECE W JAROSŁAWIU

 Nasza grupa w środę 7 lutego odwiedziła Miejską Bibliotekę Publiczną im. Aleksandra Fredry w Jarosławiu.  W okresie ferii zimowych w bibliotece odbyły się zajęcia literacko-  edukacyjne. Tym razem bohaterką była ,, Kicia Kocia w mieście”, po bajce dzieci kolorowały kolorowankę z przygodami Kici Koci. Na zakończenie spotkania w sali filmowej dzieci obejrzały bajkę pt ”Basia”. Dziękujemy paniom z biblioteki za przyjęcie i miłe spotkanie.

ZABAWA KARNAWAŁOWA

 

 

PRZEGLĄD ,,JASEŁEK’

10 stycznia nasze dzieci wzięły udział w corocznym przeglądzie ,,Jasełek’, na scenie JOKiS prezentując swoje zdolności aktorskie, wokalne i taneczne. Występ dedykowany był babciom i dziadkom, którzy przybyli licznie i dopingowali swoim wnuczętom. ,,Biedronki’ zdobyły nagrodę specjalną. Serdecznie gratulujemy!

 

JASEŁKA

W środę 19  grudnia w naszym Przedszkolu odbyły się Jasełka Bożonarodzeniowe przygotowane przez dzieci z grupy Biedronek. Przedstawienie było wyjątkowe. Dzieci z dużym zaangażowaniem odgrywały swoje role i przeżywały magię Świąt Bożego Narodzenia. Przedstawiły historię narodzin Dzieciątka Jezus oprawioną kolędami i pastorałkami. Przepiękna scenografia nadała temu wyjątkowemu spotkaniu uroczysty i nastrojowy klimat.

 

 

 

WIGILIA W PRZEDSZKOLU

 

 

 

WIZYTA PANI STOMATOLOG

 

15 grudnia gościliśmy w naszej grupie PANIĄ STOMATOLOG, która w ciekawy sposób zapoznała  nas ze specyfiką swojego zawodu. Dzieci dowiedziały się jak dbać o zęby, by były piękne i zdrowe. Pani stomatolog demonstrowała prawidłowe szczotkowanie zębów, wyjaśniła jak ważne jest zdrowe odżywianie czyli spożywanie warzyw, owoców i produktów mlecznych. Na koniec spotkania każdy uczestnik otrzymał pamiątkowy dyplom i drobny upominek. Bardzo dziękujemy!

Dekorowanie pierników

W naszej grupie zapanowała świąteczna atmosfera. Dzieci ozdabiały pierniki lukrem i kolorowymi posypkami. Ta forma przygotowań do świąt spotkała się z wielkim entuzjazmem i zaangażowaniem dzieci. Dziękujemy naszym rodzicom za pomoc w zajęciach.

SPOTKANIE Z MIKOŁAJEM

 

 

DZIEŃ PLUSZOWEGO MISIA

Dnia 24 listopada Biedroneczki uczestniczyły w obchodach Światowego Dnia Pluszowego Misia .  Ten wyjątkowy dzień dzieci rozpoczęły od poznania historii pluszowego misia oraz dowiedziały się,     że w tym dniu pluszowy miś na swoje urodziny. A jak na urodziny przystoi, nie zabrakło tradycyjnego „Sto lat”, urodzinowych hitów oraz wspólnego zdjęcia ze swoimi pluszakami. Tego dnia odbyły się także misiowe zabawy oraz konkursy. Każdy przedszkolak miał także szansę zrobić sobie zdjęcie w misiowej fotobudce oraz wykonać papierowego misia. Nie zabrakło też słodkości. Dzień ten przebiegał w bardzo miłej i sympatycznej atmosferze, a  uczestnikom sprawił wiele radości i dostarczył miłych wrażeń.

 

 

 

SZÓSTE  URODZINY LAURY

 

URODZINY VERONIKI

28.10 dzieci wzięły udział w XX przeglądzie twórczości dziecięcej ,, Bajkowy Świat” organizowanym przez PSONI. Wystąpiły na prawdziwej scenie Jarosławskiego Ośrodka Kultury i Sztuki w przedstawieniu teatralnym ,,  Układ Słoneczny i planety”. Naszym artystom gratulujemy a rodzicom dziękujemy za zaangażowanie!

URODZINKI LENKI

W dniu 20.10 odwiedziliśmy Szkołę Podstawową nr 6 . Dzieci miały okazję zobaczyć zaczarowany świat bajek w przedstawieniu pt.,, Zapomniana szafa” z udziałem grupy teatralnej,,Wiercidryle”

AUDYCJA MUZYCZNA W WYKONANIU GOŚCI  ZE SZKOŁY MUZYCZNEJ YAMAHA

PYSZNA, ZDROWA – SAŁATKA OWOCOWA W WYKONANIU DZIECI.

DEGUSTACJA OWOCOWEJ SAŁATKI

 

URODZINY GAI

 

NASZ KĄCIK PRZYRODY    – GROMADZIMY DARY JESIENI

 

URODZINY MARCELKA

 

WYCIECZKA DO JAROSŁAWSKICH PODZIEMI

W piątek 29 września grupa „Biedronki” wybrała się do Podziemnej Trasy Turystycznej  im. prof.  Feliksa Zalewskiego w Jarosławiu. Przedszkolaki zobaczyły wielopoziomowe podziemia przeznaczone na składy towarów podczas słynnych w całej Europie jarosławskich jarmarków. Pokonując małymi krokami trasę dzieci zostały wprowadzone  w klimat XVI i XVII wieku. Podczas zwiedzania słychać było w tle przekrzykujących się kupców i klientów jarmarku, buzowanie ognia w piecu, odgłosy naczyń i garnków w mieszczańskiej kuchni. Dzięki ekranom cyfrowym dzieciom udało się wypalić  gliniane naczynia, założyć strój z dawnej epoki, oraz wykopać szkielet mamuta czy dinozaura. Spacer korytarzami podziemi i kontakt z obiektami zabytkowymi dostarczył wszystkim niezapomnianych wrażeń.

Po zwiedzaniu podziemi przyszedł czas na lody.

URODZINKI MATEUSZKA

 

KASZTANOWE UKŁADANKI

DZIEŃ PRZEDSZKOLAKA

 

Udział w akcji Sprzątanie świata.

WYCIECZKA DO KINA ,,DOGTANIAN. PSI MUSZKIETERIER’’

 

DZIEŃ DZIECKA W NASZEJ GRUPIE

 

ZAWODY SPORTOWE NA STADIONIE MIEJSKIM

 
 
 
 
 
 
 
 

Wycieczka do Miejskiej Biblioteki Publicznej im. A. Fredry w Jarosławiu

Przygotowania do ŚWIĄT WIELKANOCNYCH. 

 

Przygotowania do ŚWIĄT WIELKANOCNYCH.

 

Zakładamy w naszej sali „Zielony ogródek”.

Pierwszy wiosenny spacer.

GRATULUJEMY dziewczynkom z naszej grupy Milence Ł. i Oli D.  osiągnięcia wysokich wyników w Konkursie piosenki anglojęzycznej.

PODCZAS ĆWICZEŃ GIMNASTYCZNYCH ROZWIJAMY SPRAWNOŚĆ FIZYCZNĄ.

8 MARCA W GRUPIE BIEDRONEK

TŁUSTY CZWARTEK CZYLI DZIEŃ PĄCZKA

W KRAINIE DINOZAURÓW

Rok szkolny 2020/2021   

Drodzy Rodzice, zdjęcia prac plastycznych, czy innych proponowanych przez nas działań  można przesłać na adres e-mail reniapankowicz@op.pl , monia_lis@o2.pl lub  messenger   

DZIEŃ  DZIECKA W BIEDRONKACH  

Prace Marcelinki 

16.04.2021 piątek

Temat – Gwiazdy na niebie

Cele główne:

− rozwijanie mowy,

–  rozwijanie sprawności manualnych

 Cele operacyjne:

 Dziecko:

− stosuje słowo gwiazdozbiór,

  – Ćwiczenia wizualizacyjne Spotkanie z kosmitami.

Nagranie spokojnej muzyki, odtwarzacz CD.

R .opowiada dzieciom przy dźwiękach spokojnej muzyki, a one słuchają z zamkniętymi oczami.

Wyobraźcie sobie, że wybieracie się na planetę Eps w gwiazdozbiorze Oriona. Pojazd kosmiczny jest już przygotowany. Wsiadacie do niego i… rakieta startuje. Siła grawitacji wtłacza was w fotele, ale po chwili możecie już swobodnie oddychać. Wstajecie z foteli i podziwiacie, widzianą przez okrągłe otwory, błękitną planetę – naszą Ziemię, która robi się coraz mniejsza i mniejsza, 143 aż znika wam zupełnie z oczu. Za to wy robicie się coraz lżejsi i zaczynacie unosić się w powietrzu. Możecie nawet robić fikołki. Świat wokół wygląda jak zaczarowany: miliony błyszczących gwiazd! Ale oto zbliża się kres podróży. Siadacie w fotelach, już niestraszna wam grawitacja. Oto nowa planeta i jej mieszkańcy. Wyglądają dziwnie znajomo – tylko ten niebieski odcień skóry.

Zajęcia 1. Rozmowa na temat kosmosu.

  • Oglądanie zdjęć przedstawiających teleskopy kosmiczne.

Wyjaśnianie ich zastosowania.

  • Wypowiadanie się na temat życia w kosmosie.

− Czy w kosmosie mogą żyć istoty rozumne?

− Czy muszą być podobne do nas?

− Czy nauka potwierdza istnienie innych istot w kosmosie?

  • Ćwiczenie Porządkujemy.

 Papierowe gwiazdki o różnych kształtach: duże i małe, w pięciu kolorach, kody obrazkowe.

R. wysypuje przed dziećmi papierowe gwiazdki o różnych kształtach: duże i małe, w pięciu kolorach: srebrne, złote, żółte, niebieskie i białe, po kilka każdego rodzaju. Zadaniem dzieci jest segregowanie gwiazdek ze względu na jedną cechę: kształt, wielkość lub kolor.

  • Porównywanie liczby gwiazdek poprzez liczenie; określanie, których jest mniej, których więcej, a których – tyle samo. (Dzieci mogą segregować gwiazdki ze względu na dwie cechy, np.: kształt i kolor, wielkość i kolor, kształt i wielkość).
  • Układanie gwiazdek w pasach, zgodnie z opisem słownym R. lub chętnego dziecka. R. podaje, w jakiej kolejności należy ułożyć gwiazdki, np.: srebrna mała, złota duża, złota duża, srebrna mała, żółta duża…
  • Układanie przez dzieci gwiazdek zgodnie z kodem obrazkowym, w postaci małych kółek i dużych kółek w kolorach gwiazdek. R. przypina do tablicy kilka wzorów kodów. Dzieci otrzymują kolorowe gwiazdki, czyste kartonowe paski, na których przykleją ułożone gwiazdki zgodnie z wybranym przez siebie kodem. Kółka na kodzie odpowiadają kolorom gwiazdek i ich wielkości, np. kod – duże kółko niebieskie, małe czerwone, małe zielone, duże żółte odpowiada takiemu ułożeniu gwiazdek: duża gwiazdka niebieska, mała czerwona, mała zielona, duża żółta.
  • Indywidualne działania dzieci; sklejanie powstałych opasek; wykorzystanie ich do zabawy Taniec gwiazd.
  • Zabawa ruchowa rozwijająca wyobraźnię i wyczucie przestrzeni – Tworzymy gwiazdozbiory. 
  • Nagranie muzyki tanecznej, odtwarzacz CD.

Dzieci są gwiazdkami. Tworzą wzory poprzez dołączanie do wyciągniętych rąk kolejnych dzieci. R. zachęca je do zajmowania jak największej przestrzeni, tworzenia różnorodnych kombinacji według własnych pomysłów

 Gwiazdy na niebie – wspólna praca plastyczna dzieci.

  Zabawa z wykorzystaniem rymowanki.

Na nocnym niebie

gwiazdki mrugają, mrugają,

dzieci do snu zapraszają, zapraszają.

Dziecko za Rodzicem.:

wyciąga ręce do góry i robi piąstki, przykłada piąstki do policzków, naśladuje spanie.

Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy.

duży ciemnoniebieski karton, gwiazdki – małe i duże, kartki z bloku technicznego, nożyczki, klej.

Rodzic przygotowuje duży ciemnoniebieski karton. Dziecko dostaje po dwie kartonowe gwiazdki (małą i dużą) oraz kartkę z bloku technicznego. Dziecko obrysowuje gwiazdki (w razie trudności, pomaga mu R.), wycina je i przykleja na kartonie.

  • Wykonanie pracy przez dziecko.
  • Oglądanie wykonanej wspólnie pracy przedstawiającej niebo nocą.

15.04.2021 czwartek

Temat – Kiedy jest dzień, a kiedy noc?

Cele główne:

− rozwijanie umiejętności liczenia w zakresie dziesięciu,

− poznawanie zjawiska powstawania dnia i nocy.

 Cele operacyjne:

 Dziecko:

− liczy w zakresie dziesięciu,

− wyjaśnia, na czym polega zjawisko powstawania dnia i nocy.

   Przebieg dnia

  • Zabawa rozwijająca wyobraźnię i inwencję twórczą – W języku kosmitów.

Wymyślanie w parach języka, którym porozumiewają się przybysze z innych planet. Prezentowanie powstałych dialogów przez chętne dzieci.

 Karta pracy, cz. 3, nr 74.

− Posłuchajcie rymowanki. Narysujcie ufoludka według opisu.

Zajęcia 1. Ćwiczenia matematyczne Kosmonauci.

  • Nauka rymowanki, interpretacja ruchowa rymowanki zgodnie z tekstem.

Kosmonauta idzie dróżką,

 przytupuje jedną nóżką,

klaszcze w ręce raz i dwa,

 podskakuje: hopsa, sa.

 Już w rakiecie prosto siada,

kiwa głową na sąsiada,

 ster rakiety w ruch już wprawia,

 choć to wcale nie zabawa,

 i rakieta się unosi, bo ją o to ładnie prosi

Ćwiczenia matematyczne Ilu kosmonautów leci rakietą?

 Dziesięć sylwet kosmonautów w różnych kombinezonach, kontury rakiety, liczmany, kartoniki z krążkami lub z liczbami.

R .układa przed dziećmi sylwety dziewięciu kosmonautów w różnych kombinezonach. Wybrane dzieci układają sylwety kosmonautów pod konturem rakiety. Pozostałe dzieci układają przed sobą taką samą liczbę liczmanów i kartonik z odpowiednią liczbą krążków lub z liczbą, określającą, ilu kosmonautów wybierze się rakietą w podróż kosmiczną.

  • Dołożenie przez R. jeszcze jednej sylwety kosmonauty – liczenie ich przez dzieci (10)

Zabawa Pierwszy, drugi – prawidłowe posługiwanie się liczebnikami porządkowymi w zakresie dziesięciu.

Sylwety kosmonautów.

  • Układanie sylwet kosmonautów zgodnie z opisem R: pierwszy ma niebieskie szelki, drugi – z listków pasek wielki, trzeci – żółte okulary, czwarty – buty nie do pary, piąty – kieszeń całkiem sporą, szósty – torebkę czerwoną, siódmy – czarne rękawiczki, ósmy – dwa małe króliczki, dziewiąty – nos zakrzywiony, a dziesiąty jest zielony.
  • Omawianie wyglądu kosmonautów, o których pyta R., np. Jak wygląda czwarty (piąty, dziesiąty…) kosmonauta? • Podawanie, który z kolei jest kosmonauta opisywany przez R. lub chętne dziecko, np. Który kosmonauta ma żółte okulary (czarne rękawiczki…)?

Karta pracy, cz. 3, nr 75.

− Narysujcie drogę kosmonauty do rakiety, wiedząc, że przebiega ona tylko po gwiazdkach.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Na dywanie siedzi Ufuś.

Dzieci siedzą w kole. W środku znajduje się wybrane dziecko – Ufuś. Dzieci powtarzają rymowankę: Ufuś siedzi na dywanie. Co pokaże, niech się stanie. Ufuś pokazuje dowolne czynności, a dzieci naśladują jego ruchy. Następnie wybiera dziecko, które wciela się w rolę Ufusia (można zrobić śmieszną opaskę dla Ufusia.

 Zajęcia 2. Słuchanie wiersza Halo, tu mówi Ziemia.

  • Zapoznanie z wierszem. Uświadamianie dzieciom, że Ziemia jest kulą składającą się z dwóch półkul, że kręci się wokół własnej osi i krąży wokół Słońca, a na pełny obrót potrzebuje całego roku.

Dzień dobry, dzieci! Jestem Ziemia,

  wielka, okrągła jak balonik

Z tej strony – Słońce mnie opromienia,

a z tamtej – nocy cień przesłonił.

Gdy jedna strona jest oświetlona,

to zaciemniona jest druga strona.

Wy zajadacie pierwsze śniadanie

a spać się kładą Amerykanie.

Właśnie!

Bo ja się kręcę w krąg, jak bardzo duży bąk.

Dobranoc! – wołam

– Dzień dobry! – wołam

to znaczy zrobiłam obrót dokoła.

A oprócz tego wciąż, bez końca,

muszę się kręcić wokół Słońca.

Nigdyście jeszcze nie widzieli

takiej olbrzymiej karuzeli!

Bo trzeba mi całego rok

ażeby Słońce obiec wokół.

Zapoznanie z wyglądem i zastosowaniem globusa, wprawianie go w ruch przez chętne dzieci (ukazanie wirowego ruchu Ziemi).

 Globus.

  • Zabawa dydaktyczna z wykorzystaniem globusa oraz lampki stojącej (jako Słońca)

– Jak powstają dzień i noc.

 Globus, lampka stojąca.

Wyjaśnianie dzieciom, że Ziemia kręci się wokół własnej osi. Na ten obrót potrzebuje 24 godzin. Dzień jest po tej stronie Ziemi, która jest zwrócona do Słońca – widać je na niebie, jeśli nie ma chmur (demonstracja przez oświetlenie globusa z jednej strony). Noc jest po tej stronie Ziemi, która jest odwrócona od Słońca. Jeśli nie ma na niebie chmur, widzimy wtedy Księżyc, który odbija światło słoneczne, i gwiazdy. Wirowy ruch Ziemi powoduje zmianę oświetlenia Ziemi przez Słońce, dlatego po dniu następuje noc.

Nasze słoneczka – wykonywanie pracy.

 Żółty papier, koło wydarte z papieru, klej.

  • Wydzieranie przez dzieci z żółtego papieru pasków różnej długości (promieni).
  • Przyklejanie ich na środku kartki wokół wydartego koła. (O grubości, ilości, długości i rozmieszczeniu promieni decydują dzieci).
  • Karta pracy, cz. 3, nr 76.

− Przeczytajcie z R. podpisy umieszczone pod zdjęciami. Odszukajcie w naklejkach takie same wyrazy. Naklejcie je w odpowiednich miejscach. − Dokończcie rysunek. Pokolorujcie go.

  • Zabawa ruchowa przy dowolnej muzyce – Tańczące promienie.

Paski żółtej bibuły, obręcze, 

Dzieci poruszają się swobodnie po sali, bawiąc się paskami żółtej bibuły. Podczas przerwy w muzyce układają paski jak promienie słońca wokół obręczy ułożonych na dywanie. Ponowne dźwięki muzyki są sygnałem do poruszania się

Obejrzyjcie zdjęcia Księżyca w różnych fazach (oglądana z Ziemi, oświetlana przez Słońce, część Księżyca). Księżyc to jedyny naturalny satelita Ziemi. Jest piątym co do wielkości księżycem w Układzie Słonecznym. Obiega on Ziemię w ciągu 27 dni. Księżyc to jedyne ciało słoneczne, na którym lądowali ludzie. Łącznie stanęło na nim 12 osób (sześć lądowań w latach 1969–1972). Z Ziemi przez cały czas jest widoczna tylko jedna jego strona (drugą sfotografowano). Słońce oświetla zawsze (poza zaćmieniami) tylko połowę powierzchni Księżyca. Jego fazy są wynikiem oglądania tej połowy pod różnymi kątami, spowodowanymi różnymi położeniami Słońca, Ziemi i Księżyca względem siebie. Kiedy Księżyc jest w pełni, znajduje się po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce. W nowiu położenie Księżyca na sferze niebieskiej jest bliskie położeniu Słońca.

Praca Marcelinki 

14.04(Środa)

Temat: Przybysze z kosmosu

Cele główne:

− rozpoznawanie kierunku linii melodycznej,

− rozwijanie wyobraźni i inwencji twórczej.

Spotkanie z ufoludkiem – słuchanie rymowanki recytowanej przez R

Jestem Ufuś piegowaty,

mam ubranko w srebrne łaty,

a na głowie czułki dwa,

skaczę lekko: hopsa, sa.

Mieszkam sobie we wszechświecie,

podróżuję w swej rakiecie.

Przyjaciela zdobyć chciałem,

więc na Ziemię przyleciałem.

Zaprzyjaźnić chcę się z wami,

choć jesteście jeszcze mali.

Złego nic mi nie zrobicie?

Czy bać muszę się o życie?

Chętnie z wami porozmawiam.

Przyjacielski ukłon składam.

Ziemia piękną jest planetą,

choć od mojej tak daleką.

Poznać wasze chcę zwyczaje

i pozwiedzać różne kraje.

• Rozmowa z dziećmi na temat: Czy w kosmosie można spotkać żywe istoty?

• Wyjaśnianie pojęcia ufoludek.

Zachęcanie do wypowiadania się na temat wyglądu przybyszów z innych planet.

• Karta pracy, cz. 3, nr 72.

− Pokolorujcie pola na wskazane kolory.

• Ćwiczenia poranne wg przerabianego zestawu

Zajęcia 1. Zabawy przy piosence Każdy chciałby być odkrywcą.

I. Znam już dobrze kraj nasz, Polskę,

miasta, góry, morze.

Byłem także w innych krajach –

zwiedziłem Europę.

Ref.: Chcę poznać cały świat:

kontynenty, morza, oceany.

A kiedy już na Ziemi wszystko zwiedzę,

rakietą w kosmos polecę.

II. Znam też inne kontynenty:

Azję i Afrykę,

a niedługo także zwiedzę

ogromną Amerykę.

Ref.: Chcę poznać cały świat…

III. Będę pływał wielkim statkiem,

latał samolotem,

podróżował autokarem

i jeździł autostopem.

Ref.: Chcę poznać cały świat…

• Rozmowa na temat tekstu piosenki.

Mapa, globus.

− Kogo nazywamy odkrywcą?

− Czym można podróżować?

R. zwraca uwagę na sposób formułowania zdań przez dzieci podczas odpowiedzi. Pokazuje dzieciom mapę i globus. Wskazuje na nich góry, morza, rzeki. Tłumaczy dzieciom pojęcia występujące w piosence: kontynent, ocean, morze.

• Śpiewanie melodii piosenki na sylabach: lu, lo, la, le, li.

• Rytmiczne powtarzanie kolejnych wersów zwrotek.

• Zabawa wyrabiająca poczucie rytmu– Wyruszamy w podróż

Dzieci biegają po pokoju, w rytmie nagrania piosenki. Podczas przerwy w nagraniu muzyki

R. wypowiada tekst Bożeny Formy w ustalonym przez siebie rytmie, z równoczesnym klaskaniem.

W afrykańskiej wiosce miło spędzam czas,

do zabawy dziś zapraszam was.

W Azji ryż zjadamy chętnie pałeczkami.

Jeśli masz ochotę, spróbuj razem z nami.

Miasta, miasteczka zwiedziłem w Europie,

drogę przemierzałem, lecąc samolotem.

Dzieci powtarzają tekst, i ponownie biegają po sali.

Zajęcia 2. Rakiety kosmiczne – wykonywanie pracy przestrzennej z wykorzystaniem

rolek po papierze toaletowym.

• Opowieść ruchowa przy muzyce – Wyprawa na nieznaną planetę.

Nagranie spokojnej melodii, odtwarzacz CD, tekst opowieści ruchowej.

Dzieci naśladują czynności, które pokazuje i o których opowiada R.

Pewnego dnia dzieci postanowiły wybrać się w podróż, w poszukiwaniu nowej planety. Założyły skafandry kosmiczne, weszły po schodkach do rakiety, zapięły pasy bezpieczeństwa i wystartowały w nieznaną podróż. Leciały, leciały, omijały napotkane rakiety i statki kosmiczne, machały rękami do pilotujących je kosmonautów, aż wylądowały na niezwykłej planecie. Wysiadły z rakiety. Przeskakiwały z nogi na nogę po kamieniach, następnie przepłynęły przez czerwoną rzekę, czołgały się przez zarośla, aż w końcu stanęły na górze. Tam zobaczyły ogromną liczbę kolorowych motyli. Tak jak one zaczęły latać, machając rączkami jak skrzydełkami. Niestety, to je bardzo zmęczyło. Ocierały pot z czoła. Postanowiły chwilę odpocząć. Położyły się na piasku i zasnęły, cichutko pochrapując. Kiedy otworzyły oczy i mocno się przeciągnęły, aby rozprostować kości, okazało się, że znajdują się przy swoich rakietach. Wsiadły do nich, wchodząc po schodkach, i ruszyły w powrotną drogę, bo na Ziemi czuły się najlepiej.

• Ćwiczenia artykulacyjne Mowa kosmitów.

Dzieci powtarzają za N. grupy sylab, np.: zu, że, żo, ża, ży, żi, sza, szo, sze, szy, szu, szi, cza, czo,

cze, czy, czu, czi…

• Tworzenie nazw mieszkańców poszczególnych planet przez analogię, np. Ziemia – Ziemianie,

Mars – Marsjanie.

Karta pracy, cz. 3, nr 73.

− Policzcie obrazki każdego rodzaju.

− Zaznaczcie ich liczbę według wzoru.

Nasze rakiety – wykonywanie wymyślonych przez dzieci rakiet ( rolki po papierze toaletowym, bibuła, folia samoprzylepna, papier kolorowy, klej, nożyczki.)

• Samodzielne działania dzieci.

13.04( wtorek)

Temat W przestrzeni kosmicznej

Cele główne:

− wyrabianie postawy proekologicznej,

− rozwijanie sprawności fizycznej.

• Karta pracy, cz. 3, nr 70.

− Posłuchajcie nazw planet.

− Powiedzcie, jak nazywa się pierwsza, druga, trzecia… ósma planeta, licząc od Słońca.

• Zainteresowanie dzieci tą tematyką. Wyjaśnianie znaczenia słów: kosmos, planety, przestrzeń międzyplanetarna, rakieta, sputnik, UFO, pojazd kosmiczny.

• Zachęcanie do zdobywania informacji, ilustracji i materiałów potrzebnych do wykonania gazetki o kosmosie;zachęcanie do posługiwania się pojęciami: kosmonauta, pojazd kosmiczny, baza

kosmiczna.

Książki, ilustracje o tematyce związanej z kosmosem.

• Ćwiczenia poranne wg przerabianego zestawu.

Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Schima Schimmela Dzieci Ziemi – pamiętajcie

• Karta pracy, cz. 3, nr 70.

• Oglądanie obrazka przedstawiającego Układ Słoneczny.

• Wyjaśnianie pojęcia Układ Słoneczny.

Układ Słoneczny to Słońce i osiem krążących wokół niego planet.

• Słuchanie nazw poszczególnych planet, nazywanie: tej, na której żyjemy (Ziemia), największej

(Jowisz), najmniejszej (Merkury), znajdującej się najbliżej Ziemi (Wenus).

Gdzieś w najgłębszej aksamitnej czerni wszechświata krąży cudownie błękitny świat. Z daleka wygląda on jak prześliczna, niebiesko-biała, zamglona marmurowa kula. Ale im bardziej się zbliżamy, tym więcej widzimy kolorów – czerwienie, brązy, żółcie i wszystkie odcienie zieleni. Jest wiele światów unoszących się w przestrzeni, ale ten świat jest szczególny. To nie jest zwykły świat. Są bowiem na nim zwierzęta. Miliardy zwierząt. Więcej zwierząt niż wszystkich gwiazd, które mrugają z nocnego nieba. A wszystkie owe zwierzęta są dziećmi tego świata. Ponieważ ten świat jest ich Matką. My zaś nazywamy go Matką Ziemią. Zwierzęta nie są same na Matce Ziemi. Żyją tu również ludzie. Miliardy ludzi. Jest ich więcej niż gwiazd, które mrugają z nocnego nieba. Oni także są dziećmi Matki Ziemi. Tak więc zwierzęta i ludzie, i Matka Ziemia – to jedna wielka rodzina. I bawią się tu delfiny. I śpiewają ptaki. I tańczą gazele. I żyją ludzie. W najgłębszej aksamitnej czerni wszechświata krąży rodzina Matki Ziemi. I zwierzęta pamiętają. One pamiętają Matkę Ziemię z czasów, zanim pojawili się na niej ludzie. Pamiętają czas, gdy lasy były gęste, bujne i zielone. Gdy oceany i rzeki, i jeziora były przejrzyste i krystalicznie czyste. Gdy niebo było jasne i tak błękitne. Zwierzęta pamiętają też chwile, kiedy ujrzały pierwszych ludzi. Na początku zaledwie kilku. Ale potem coraz więcej i więcej, aż ludzie rozeszli się po całej Matce Ziemi. Mimo to nadal zwierząt było więcej niż ludzi. I ludzie dzielili się Matką Ziemią ze zwierzętami. Jeszcze pamiętali, że zwierzęta są ich siostrami i braćmi. Jeszcze pamiętali, że stanowią cząstkę jednej wielkiej rodziny. I zwierzęta, i ludzie – to oczy i uszy, i serce Matki Ziemi. Więc kiedy bawiły się delfiny, bawiła się Matka Ziemia. Kiedy śpiewały ptaki, Matka Ziemia śpiewała. Kiedy tańczyły gazele, Matka Ziemia tańczyła. A kiedy ludzie kochali, kochała i Matka Ziemia. Mijały lata, rodzili się ludzie. Coraz więcej i więcej, i więcej. Aż wreszcie ludzi było więcej niż zwierząt. I ludzie zapomnieli. Zapomnieli dzielić się ze zwierzętami ziemią i wodą, i niebem Matki Ziemi. Zapomnieli, że zwierzęta to ich siostry i bracia. Zapomnieli, że wszyscy są cząstką jednej wielkiej rodziny Matki Ziemi. Ludzie zapomnieli. Ale zwierzęta pamiętały. Wiedziały, że kiedyś będą musiały ludziom o tym przypomnieć. I teraz każdego dnia nasze siostry i bracia przypominają. Bo kiedy bawią się delfiny, ludzie pamiętają. Kiedy śpiewają ptaki, także pamiętają. Kiedy tańczą gazele, także pamiętają. A kiedy ludzie będą pamiętać, będą też kochać.

 Rozmowa na temat opowiadania.

Wypowiedzi dzieci na temat wyglądu Ziemi, jej mieszkańców, ich postępowania.

Słuchanie piosenki Ziemia – zielona wyspa

https://www.youtube.com/watch?v=-ZQTnkXpcCA

I. Nie warto mieszkać na Marsie,

nie warto mieszkać na Wenus.

Na Ziemi jest życie ciekawsze,

powtarzam to każdemu.

Ref.: Bo Ziemia to wyspa,

to wyspa zielona

wśród innych dalekich planet.

To dom jest dla ludzi,

dla ludzi i zwierząt,

więc musi być bardzo zadbany.

Chcę poznać życie delfinów

i wiedzieć, co piszczy w trawie.

Zachwycać się lotem motyla

i z kotem móc się pobawić.

Ref.: Bo Ziemia to wyspa, …

III. Posadźmy kwiatów tysiące,

posadźmy krzewy i drzewa.

Niech z nieba uśmiecha się Słońce,

pozwólmy ptakom śpiewać.

Ref.: Bo Ziemia to wyspa, …

• Rozmowa na temat tekstu piosenki, wypowiedzi dzieci o tym, co można spotkać na Ziemi,

dlaczego powinniśmy o nią dbać i co można zrobić, aby była jeszcze piękniejsza.

• Zabawa przy piosence.

Wykonywanie pracy przedstawiającej naszą planetę.

Kolorowe gazety, nożyczki, bibuła, flamastry, klej.

• Wycinanie z kolorowych gazet elementów wybranych przez dzieci.

• Przyklejanie ich na jasnozielonych kartkach w kształcie koła.

• Uzupełnianie szczegółów flamastrami i kolorową bibułą.

• Wspólne oglądanie pracy; zachęcanie do wypowiedzi na temat własnej pracy.

Karta pracy, cz. 3, nr 71.

− Odwzorujcie rysunki rakiety i ufoludka.

− Rysujcie po śladzie, nie odrywając kredki od kartki.

• Ćwiczenia słuchowe Co to za dźwięki?

Metalowe przedmioty.

Rozpoznawanie odgłosów wydawanych przez poruszanie metalowymi przedmiotami, np.: monetami, łyżkami, pokrywkami, kluczami.

R. demonstruje zgromadzone przedmioty, dzieci je nazywają i określają, do czego służą.

Próbują w różny sposób wydobyć z nich dźwięki. Po odwróceniu się rozpoznają, jaki przedmiot wydaje dany dźwięk (najpierw dźwięki z przedmiotów wydobywa R., potem – dzieci).

 12. 04. 2021 poniedziałek  

Cuda i dziwy

Temat – Na planecie Chustolandia

Cele główne:

− rozwijanie aktywności twórczej

− zapoznanie z literą ż : małą i wielką, drukowaną i pisaną.

Cele operacyjne:

 Dziecko:

− działa twórczo podczas zajęć

-rozpoznaje i nazywa literę ż: małą i wielką, drukowaną,

− rozpoznaje i nazywa literę ż: małą i wielką, drukowaną i pisaną.

Przebieg dnia 

  • Zapoznanie z nazwą nowego miesiąca na podstawie wiersza Wandy Chotomskiej Kwiecień.

Chodzi Kwiecień po świecie

 w fiołkowym berecie,

 z czarodziejską pałeczką w kieszeni.

 Za pomocą pałeczki w ciągu

małej chwileczki

wszystkie rzeczy potrafi odmienić.

 Koniom – skrzydła doczepia,

 krowę zmieni w fortepian,

 tort upiecze ze śniegu,

strusia wyśle na biegun,

 dom na dachu postawi,

klucz zmajstruje żurawi,

księżyc w czapkę ubierze,

 gwiazdy zmieni w talerze,

 z klombu zerwie dwa słonie,

by pachniały w wazonie,

 z papug zrobi tygrysy,

 które jedzą irysy,

sto kogucich grzebieni

 w wielkie góry zamieni

 ledwie wyjmie pałeczkę z kieszeni.

  • Zwracanie uwagi na nazwę miesiąca, o którym jest mowa w wierszu; przypomnienie nazwy miesiąca, który występował przed kwietniem, i tego, który nastąpi po nim.
  • Wypowiedzi dzieci na temat nieprawdopodobnych rzeczy, które wyczarował kwiecień w wierszu czarodziejską pałeczką; wyjaśnianie, dlaczego nie mogą mieć one miejsca; zwracanie uwagi na humor zawarty w utworze

Zabawa Jestem kwietniem i wyczaruję…

 Pałeczka do czarowania.

Chętne dzieci poruszają pałeczką przygotowaną przez R. i kończą zdanie: Jestem kwietniem i wyczaruję…, wymyślając coś nieprawdopodobnego.

  • Wyjaśnianie przez dzieci znaczenia przysłowia: Kwiecień – plecień, bo przeplata trochę zimy, trochę lata.

Ćwiczenia poranne – zestaw 27.

Tamburyn, bębenek.

  • Zabawa orientacyjno-porządkowa Kółeczka.

Dzieci maszerują po sali w różnych kierunkach, przy dźwiękach tamburynu. Podczas przerwy w grze w wyznaczonych miejscach tworzą koła – jedno złożone z dziewczynek, a drugie – z chłopców. Poruszają się w nich w podanym kierunku i w rytmie podanym przez R. Podczas powtórzenia zabawy tworzą koła współśrodkowe, w których poruszają się, na zmianę, w przeciwnych kierunkach.

  • Ćwiczenie nóg Jak sprężynka.

Dzieci wykonują rytmiczne przysiady i wspięcia w tempie uderzeń R. w bębenek.

  • Ćwiczenia tułowia

Wyjrzyj przez okienko. Dzieci dobierają się parami. Stają bokiem naprzeciwko siebie, podają sobie wewnętrzne ręce i podnoszą je w górę, tworząc bramki. Wykonują kolejno skręt w stronę podniesionych rąk – wyglądają przez okienko – i wracają do postawy wyjściowej (stopy cały czas mają oparte o podłogę). Po kilku skrętach w jedną stronę podają sobie przeciwne ręce i wyglądają w drugą stronę.

  • Zabawa Drobna kaszka.

Dzieci stoją parami, jak w poprzednim ćwiczeniu, podają sobie ręce skrzyżnie i wirują w koło, w prawo i w lewo, ze zmianą kierunku na sygnał, np. uderzenie w bębenek.

  • Marsz parami po obwodzie koła, rytmiczne wymawianie przysłowia o kwietniu. Przy słowach: trochę zimy, trochę lata – dzieci zwracają się twarzami do siebie i rytmicznie klaszczą – raz w swoje dłonie, raz w dłonie partnera.

Zajęcia 1. Zabawa chustkami.

Szyfonowe chustki w kolorach: zielonym, czerwonym, żółtym, niebieskim.

  • Oglądanie chustek, omawianie ich cech. Każde dziecko dostaje szyfonową chustkę w wybranym przez siebie kolorze. Dzieci oglądają chustki, dotykają nimi twarzy – z otwartymi, a potem z zamkniętymi oczami. Podrzucają je i łapią. Potem określają cechy chustek (jakie one są): delikatne, lekkie…
  • Zabawa na odprężenie. 

Nagranie spokojnej muzyki, odtwarzacz CD. 

Dzieci tańczą z chustkami przy nagraniu spokojnej muzyki.

  • Zabawa Jesteśmy na planecie Chustolandia.
  • R .mówi, że istnieje planeta, na której mieszkańcy noszą chustki na różnych częściach ciała. Ta planeta nazywa się Chustolandia. Dzieci noszą chustki na różnych częściach ciała. Co kilka minut zmieniają miejsca, na których je kładą.
  • Poruszanie się w zależności od koloru podniesionej chustki.
  • R. umawia się, że gdy podniesie: – zieloną chustkę – dzieci będą stać w miejscu, – czerwoną chustkę – będą poruszać się, jakby były kosmonautami na Księżycu, – żółtą chustkę – będą się czołgać, jakby przygniatała je siła przyciągania (grawitacji) nowej planety, – niebieską chustkę – będą poruszać się jak roboty.
  • Układanie rymowanek o kolorach chustek.

Dzieci wspólnie z R. układają rymowanki.

Zabawę rozpoczyna R., mówiąc:

 Czerwony, czerwony to mój kolor ulubiony.

Niebieski, niebieski to… (kolor królewski).

Zielony, zielony to… (kolor trafiony).

 Żółty, żółty kolor mam. Kto go zechce… (to mu dam).

  • Wspólne układanie dużego wzoru z wszystkich chustek.
  • Zabawa Dokończ. Dzieci kończą porównania, podając swoje przykłady. Czerwony jak…

Niebieski jak…

 Różowy jak…

Żółty jak…

  • Wypowiedzi dzieci na temat: Co by było, gdyby na Ziemi wszystko było czerwone (niebieskie, różowe…)?
  • Zabawa ruchowa Dotknij.

Nagranie dowolnej muzyki, odtwarzacz CD.

Dzieci poruszają się przy muzyce. Podczas przerwy w muzyce mają dotknąć jakiegoś przedmiotu w kolorze, którego nazwę podał R.

  • Rysowanie wymyślonej planety: jej mieszkańców, roślin, zwierząt w wybranym, jednym kolorze, np. czerwonym (niebieskim, zielonym, różowym).
  • Kartki, kredki.

Nadawanie nazw narysowanym planetom.

Zabawa muzyczno-ruchowa Taniec z chustkami.

Instrumenty perkusyjne, szyfonowe chustki.

Dzieci tańczą z chustkami przy dźwiękach wyznaczonych instrumentów. Np. z żółtymi chustkami – gdy usłyszą tamburyn, czerwonymi – grzechotkę, niebieskimi – bębenek, zielonymi – trójkąt.

Zajęcia 2. Zabawy i ćwiczenia z literą ż.

  • Oglądanie zdjęcia żab. 

 Słuchanie ciekawostek na ich temat.

Żaby to rodzina płazów bezogonowych. W Polsce spotykamy: żaby jeziorkowe, żaby wodne, żaby śmieszki, żaby moczarowe, żaby dalmatyńskie, żaby trawne. Mają długi język, pomocny w łapaniu pożywienia. Charakterystycznym elementem ich budowy są też wydłużone tylne kończyny, przystosowane do wykonywania skoków. Wygrzewają się w pobliżu wody: na płyciznach lub wśród mchu czy wilgotnej trawy. Jedzą różne owady (np.: muchy, chrząszcze, koniki polne), pająki, dżdżownice, ślimaki. Są pożywieniem lisów, borsuków, wydr, kun i jeży, polują na nie także niektóre ptaki (np.: czaple, bociany raczej rzadko), zaskrońce oraz ryby (szczupaki, sumy).

  • Analiza i synteza słuchowa słowa żaba.
  • Dzielenie słowa żaba na sylaby. − Co słyszycie na początku słowa żaba?
  • Podział na sylaby nazw obrazków, które rozpoczynają się głoską ż. Obrazki przedmiotów/zwierząt/roślin, których nazwy rozpoczynają się głoską ż.
  • Dzielenie słowa żaba na głoski.
  • Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską ż (żyrafa, żurek, żyrandol…), mających ją w środku (kożuch, mrożonki, bażant…). (Występująca na końcu słów głoska ż brzmi często jak głoska sz).

− Z ilu głosek składa się słowo żaba?

  • Zabawa ruchowa z elementem skoku – Uwaga! Bocian!

Skakanki.

R. wyznacza skakankami staw. Jedno dziecko – bocian – stoi z boku. Pozostałe dzieci – żaby – skaczą po sali (łące). Na hasło Uwaga! Bocian! – żaby uciekają do stawu, a bocian je łapie. Złapana żaba odchodzi na bok.

  • Budowanie schematu słowa żaba. Białe nakrywki.
  • Podawanie przykładów imion rozpoczynających się głoską ż (Żaneta, Żelisław…).
  • Analiza i synteza słuchowa imienia Żaneta. Białe nakrywki.
  • Dzielenie imienia Żaneta na sylaby, na głoski; budowanie jego schematu. • Pokaz litery ż: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej. Litery ż, Ż. (R. wyjaśnia, że jest jeszcze inny zapis głoski ż – dwuznak rz).
  • Umieszczanie poznanych liter: ż, Ż, a, t, n, b, e, pod schematami słów żaba, Żaneta. Litery: ż, Ż, a, t, n, b, e.
  • Odczytanie wyrazów żaba, Żaneta.
  • Uzupełnianie luk w wyrazach literą ż; odczytanie otrzymanych wyrazów. .uk wa.ka aba.ur gara.e je.yny le.ak mał.e no.e pla.a twaro.ek
  • Odkrywam siebie. Przygotowanie do pisania, czytania, liczenia, s. 42. • Pokaz litery ż, Ż drukowanej.
  • Odczytanie wyrazu z R. Odszukanie na ostatniej karcie takiego samego wyrazu. Wycięcie go i przyklejenie na nim. Pokolorowanie rysunku.
  • Ozdobienie liter ż, Ż.
  • Odszukanie wśród podanych wyrazów wyrazu żaba. Podkreślenie go. Policzenie podkreślonych wyrazów.
  • Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 91.
  • Odczytanie wyrazu. Odszukanie na końcu kart kartoników z literami tworzącymi wyraz żaba. Wycięcie ich, ułożenie z nich wyrazu, a potem przyklejenie w okienkach. Pokolorowanie rysunku
  • Odczytanie sylab.
  • Odczytanie wyrazów.
  • Pisanie liter ż, Ż po śladach, a potem – samodzielnie.

9.04 2021 PIĄTEK

Temat – Piłka nożna

Cele główne:

− rozwijanie mowy,

− rozwijanie sprawności fizycznej.

Cele operacyjne:

 Dziecko: −

odpowiada na pytania dotyczące utworu

− uczestniczy w zawodach sportowych.

  • Zabawa Pajacyk ( Jestem skoczny pajacyk  –edług Małgorzaty Markowskiej).

Dzieci ustawiają się na obwodzie koła. R

. wypowiada słowa rymowanki, a dzieci wykonują zadania ruchowe.

 Jestem skoczny pajacyk wykonują trzy podskoki, dotykają rękami tułowia,

. Mam czerwony kubraczek – wyciągają ramiona w bok

 Dwa rękawy szerokie.

Popatrz, jak ładnie skaczę skaczą jak pajacyki (R. pokazuje).

Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Grzegorza Kasdepke- Słupek.

  • Rozmowa na temat gry w piłkę nożną.

− Co to są: gol, karny?

− Ilu zawodników jest w każdej drużynie?

− Czy znacie nazwę jakiegoś polskiego zespołu piłkarskiego (jakichś zespołów piłkarskich)?

− Jak nazywamy osoby, które siedzą na ławkach (trybunach) i oglądają mecz

− Czy byliście kiedyś na meczu? •

Słuchanie opowiadania.

 Gdy mój syn Kacper chodził jeszcze do przedszkola, często grywaliśmy w piłkę; on stał na bramce, ja strzelałem gola za golem – i bardzo byłem z siebie dumny. Wszystko się zmieniło, gdy Kacper poszedł do szkoły. Owszem, proponował mi czasami wspólną grę, ale coraz rzadziej ruszałem do ataku. Najczęściej sugerowano mi, że powinienem zająć pozycję na prawej pomocy albo na lewej obronie, a później okazało się, że muszę zostać bramkarzem, bo żaden z kolegów Kacpra nie ma na to ochoty. – Ja też nie mam na to ochoty – broniłem się. – Dlaczego nie mogę grać w ataku? – Bo za bardzo sapiesz – powiedział bezlitośnie Kacper. – I jest pan trochę za wolny – dodał delikatnie jego kolega Kornel. Cóż, z faktami nie da się dyskutować – chcąc nie chcąc, zająłem pozycję w bramce. Z czasem jednak i roli bramkarza mnie pozbawiono; Kacper i jego kumple z powodzeniem radzili sobie na boisku beze mnie – pozostało więc udawać, że na grę wcale nie mam ochoty. Choć miałem. – Zagrasz z nami? – któregoś dnia niepodziewanie zapytał mnie Kacper. – Ja z wami? – aż podskoczyłem na fotelu. – Czemu nie? I radośnie wyruszyłem na boisko. Radosny nastrój prysł, gdy okazało się, że mam być lewym słupkiem. Bo podobno jestem odpowiedniego wzrostu – a chłopaki miały dość kłótni o to, czy piłkę strzelono w bramkę, czy też trochę za wysoko. – A jeżeli się ruszę? – warknąłem. – Nie możesz – wytłumaczył mi z powagą Kacper. – Ale spokojnie, to tylko dwa razy po czterdzieści pięć minut. Wytrwałem w bezruchu kwadrans, wytrwałem drugi, ale w trzydziestej pierwszej minucie nie wytrzymałem i podałem piłkę prawemu słupkowi. Czyli tacie Kornela. – Do przodu! – wrzasnął prawy słupek, wykopując futbolówkę w stronę chorągiewki na prawym końcu boiska. Chorągiewkę odgrywała mama Łukasza. Efektownie wyminęła osłupiałych piłkarzy, prze rzuciła piłkę nad moją głową i pognała w stronę bramki przeciwnika. Na ten widok bramka, w postaci mamy Aleksa i taty Bartka, rozpierzchła się na boki – i prawdę mówiąc, nie bardzo było wiadomo, gdzie strzelać. Kacper nie był ze mnie zadowolony. Pozostałe chłopaki też. – Chyba trzeba będzie ich wykopać – mruknął Kornel. – No, no, żadnego wykopywania! – zaprotestował tata Kornela. – Co najwyżej możecie nam dokopać. W piłkę. I umówiliśmy się na mecz. Rodzice kontra dzieciaki. Jestem pewny zwycięstwa, bo tym razem będę piłką!

  • Rozmowa na temat opowiadania.

− Na czym polegała gra w piłkę nożną Kacpra i jego taty, kiedy chłopiec chodził jeszcze do przedszkola?

− Jak było później? − Co się stało, gdy tata-słupek się zbuntował? − Jak skończyła się ta historia

Zajęcie 2. Zawody sportowe w ogrodzie przedszkolnym.

Miarka krawiecka, woreczek, farba, karton, piłka, obręcz, stoper, cukierki, napisy: start, meta.

(Byłoby dobrze, gdyby wszyscy zawodnicy byli ubrani w stroje sportowe).

 Każde dziecko wybiera sobie dyscyplinę, która mu odpowiada

. Po zakończeniu rozgrywek w każdej dyscyplinie wszyscy uczestnicy są nagradzani cukierkami, a zwycięzcy – dodatkowo oklaskami.

  • Biegi. R. wyznacza trasę: start, meta (60 m), oznacza je. W każdym biegu startuje 3–5 dzieci. R. mierzy czas stoperem (lub sekundnikiem w zegarku).
  • Rzut woreczkiem. Dzieci kolejno rzucają woreczkiem (kulą). R. mierzy odległość (może mierzyć miarką krawiecką).
  • Skok w dal. R wyznacza miejsce odbicia i początek rozbiegu. Dzieci kolejno rozpędzają się i skaczą. R. mierzy każdy skok (może mierzyć miarką krawiecką).
  • Podskoki. R. umieszcza, np. na drzewie, karton i przygotowuje rozrobioną farbę. Zawodnicy kolejno maczają palce w farbie, stają w wyznaczonym miejscu, wykonują podskok i odbijają palce na kartonie. N. pisze imiona dzieci przy śladach ich palców na kartonie.
  • Trafianie do celu. R. umieszcza obręcz w odpowiedniej odległości od wyznaczonego miejsca (około 2 m). Dzieci kolejno rzucają piłkę do obręczy.

PRACA MARCECELINKI 

8.04( czwartek)

Temat:Ćwiczenia sportowo-słuchowe

Cele główne:

− rozwijanie słuchu fonematycznego,

− rozwijanie sprawności fizycznej.

Dowolny taniec przy nagraniu fragmentu utworu Antonia Vivaldiego Wiosna z cyklu Cztery

pory roku.

Dzieci tańczą indywidualnie. W czasie przerwy w muzyce zastygają w bezruchu.

Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 83.

• Liczenie motyli na każdym kwiatku. Podawanie ich liczby. Odszukiwanie na końcu kart

kartoników z brakującymi częściami podpisów. Wycinanie ich, a potem przyklejanie w odpowiednich miejscach. Odczytywanie podpisów.

• Ćwiczenia poranne wg przerabianego zestawu.

Zajęcia 1. Sportowe ćwiczenia słuchowe.

• Ćwiczenia słuchowe z piłką lub skakanką.

Piłka, skakanka .

Dzieci siedzą w kole. W środku koła leżą skakanka i piłka. R. ma obrazki, które kolejno rozdaje dzieciom. Zadaniem dzieci jest dzielenie nazw otrzymanych obrazków na na sylaby. Dzielenie na sylaby powinny łączyć z odbijaniem piłki o podłogę (lub jej podrzucaniem i łapaniem) – jedno odbicie, jedna sylaba– lub ze skakaniem na skakance – jeden podskok, jedna sylaba.

• Zabawa Podaj słowo.

Piłka.

Zabawę rozpoczyna R., rzucając piłkę do dziecka i wymawiając głoskę, np. u. Dziecko łapie piłkę, mówi słowo rozpoczynające się tą głoską i rzuca piłkę do rodzica, wymawiając inną głoskę, R.wymyśla słowo na wypowiedzianą głoskę.

• Układanie zdań na temat wybranej dyscypliny sportowej.

 

 

Dzieci układają zdania a następnie liczą w nich słowa. Np.

Mężczyźni grają w siatkówkę .

Siatkarze są wysocy .

Chłopcy graja w piłkę nożną.

Meżczyżni grają w hokeja .

Zajęcia 2. Ćwiczenia gimnastyczne (metodą zadaniową).

Piłki.

• Toczenie piłki do partnera (w parach).

• Jedno dziecko leży na brzuchu, trzymając piłkę w dłoniach, przed głową. R. siedzi na

piętach, około 1,5–2 m przed dzieckiem, przodem do niego.Dziecko unosi łokcie nad

podłogę i odepchnięciem toczy piłkę do R.

• Podawanie piłki bokiem.

Dzieci z R. siedzą z wyprostowanymi nogami, w rozkroku, tyłem do siebie, w odległości około

0,5 m. Dziecko trzyma w dłoniach piłkę jednocześnie wykonują skręt tułowia i przekazują piłkę R. Następnie wykonują skręt tułowia w przeciwną stronę, z ponownym przekazaniem piłki.

• Podawanie piłki do siebie.

Dzieci z R. stoją naprzeciwko siebie i rzucają piłkę do siebie.

• Rzucanie piłki w górę i jej łapanie.

Dzieci stają z piłkami w dłoniach. Rzucają piłki w górę i starają się je złapać. Ćwiczenie można

wykonać również w siadzie.

• Rzucanie piłki z odbiciem o podłogę.

Dzieci stoją z R. przodem do siebie, w odległości około 2 m. Dziecko rzuca piłkę do R. tak, aby przed złapaniem piłka odbiła się od podłogi.

• Rzucanie piłki i jej łapanie.

Dzieci chodzą po pokoju z piłkami w dłoniach. Podrzucają piłki w górę i starają się je złapać w dłonie.

• Podania piłki górą i dołem.

Dzieci stoją z R. tyłem do siebie, w rozkroku, w odległości około 0,1 m. Dzieci unoszą ręce w górę, przekazując piłkę do rąk R., a następnie wykonują skłon tułowia w przód, przekazując piłkę między nogami w ręce R.

• Rzucanie piłki do kosza.

Dzieci stają z piłkami w dłoniach. Wykonują rzut piłki w górę, a następnie uginają ręce przed

sobą, tworząc z nich kółko (kosz). Opadająca piłka powinna trafić do kosza i spaść na podłogę.

• Kozłowanie.

Dzieci stoją, trzymając w dłoniach piłki. Chodzą po pokoju, kozłując piłki oburącz. Odmiany:

kozłowanie piłki jedną ręką, kozłowanie piłki: raz prawą ręką, raz – lewą.

• Toczenie piłki do bramki.

Dzieci z R. stają przodem do siebie, w odległości około 2 m. R. stoi w rozkroku. dziecko trzyma piłkę, wykonuje skłon tułowia w przód i toczy piłkę po podłodze w stronę R., starając się wcelować ją między nogi R.– do bramki. Następnie piłkę toczy R, do dziecka w rozkroku. Uwaga! Stając w rozkroku, dziecko powinno przenieść ciężar ciała na zewnętrzne krawędzie stóp.

• Toczenie piłki do bramki tyłem.

Dziecko stoi z R.w rozkroku, w odległości około 2 m,tyłem do siebie. Dziecko wykonuje skłon tułowia w przód i toczy piłkę po podłodze między swoimi nogami w stronę R, starając się wcelować piłkę między jego nogi – do bramki. Następnie dzieci wykonują w tył zwrot i powtarzają ćwiczenie, ale piłkę toczy R. Uwaga! Stając w rozkroku, dziecko powinno przenieść ciężar ciała na zewnętrzne krawędzie stóp.

• Łapanie piłki po klaśnięciu.

Dzieci stają z piłkami w dłoniach. Rzucają piłki w górę, klaszczą w dłonie i starają się złapać

opadające piłki. Jeżeli to się udaje, dzieci powtarzają ćwiczenie, ale łapią piłki po dwóch lub

trzech klaśnięciach. Ćwiczenia można wykonać również w siadzie.

Zabawa Widzę coś, widzę.

R., a potem chętne dziecko, wybiera sobie w pokoju jakiś przedmiot i określa jego cechę (cechy),

np. kolor, mówiąc: Widzę coś, widzę coś, np. czerwonego. Dzieci starają się odgadnąć, jaki

przedmiot R. miał na myśli.

Karta pracy, cz. 3, nr 66.

− Przeczytajcie z R. lub samodzielnie wyrazy: nie, tak.

Połączcie je z odpowiednimi zdjęciami.

− Określcie położenie obrazka przedstawiającego piłkę na kolejnych kartkach.

− Rysujcie po śladach rysunki piłek.

• Zabawy swobodne w wybranych kącikach.

Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 84.

• Przyjrzenie się wyrazom umieszczonym na wzorze.

Odszukanie ich w innych wyrazach znajdujących się w każdym szeregu. Podkreślenie wyrazów, które odnaleziono.

 

7.04( środa)

Temat: Zabawy na placu zabaw

Cel główny:

− zachęcanie do zabaw ruchowych.

Karta pracy, cz. 3, nr 64.

− W co grają chłopcy? Pokolorujcie rysunki chłopców i piłki.

− Nazwijcie sportowców przedstawionych na zdjęciach.

Rysujcie po śladach – od zdjęć sportowców do zdjęć piłek. Nazwijcie poszczególne piłki.

• Zabawa ruchowa Woreczek.

Woreczki z grochem lub ryżem, nagranie dowolnej melodii,

odtwarzacz CD.

Każde dziecko otrzymuje woreczek .Dzieci kładą woreczki na głowach. Chodzą po pokoju

w rytm akompaniamentu tak, aby woreczki nie zsunęły się im z głów. Podczas przerwy w muzyce ostrożnie klękają na jedno kolano, uważając, aby woreczki nie spadły (proste plecy). Wygrywa ten, kto nie upuścił woreczka.

Słuchanie piosenki ,,Skaczemy, biegniemy”

Skaczemy biegniemy ćwiczymy oh oh

Chodź słońce dawno wstało

Świeci i budzi nas
Chodź rozruszamy ciało
Wstań ruszyć się czas
Włóż ulubione buty
Bluzę spodenki też
Tam wszyscy już czekają
Chodź przyjaciół zbierz

Ref: Skaczemy, biegniemy,ćwiczymy, tańczymy,
Skaczemy, biegniemy, ćwiczymy, tańczymy,
Skaczemy, biegniemy, ćwiczymy, tańczymy,
Skaczemy, biegniemy, ćwiczymy oh oh

Chodź podaj rękę Zuli
Widać metę tam patrz
Tu każdy z nas wygrywa
Tak ciesz się i skacz

Już od rana gimnastyka
Świeci słonko gra muzyka
Ciepła trawa stopy grzeje
Nawet trener już się śmieje
Każdy ćwiczy w pocie czoła
Tęgie miny dookoła
Rozruszamy wszystkie stawy
Zapraszamy do zabawy

Ref:Skaczemy ………..
Rozmowa na temat piosenki.

− Do czego zachęca piosenka?

− Jakie czynności wykonuje dziecko w piosence?

• Zabawa przy piosence.

Dzieci podają propozycje ruchów do zwrotek piosenki.

Zajęcia 1. Gry i zabawy zręcznościowe na placu zabaw

• Zabawa Zły wąż.

Długi sznurek, koc.

Dzieci skupiają się w gromadkach (lub w kole) wokół R., który trzyma w dłoniach długi

sznurek (złego węża). R. wprawia sznurek w ruch, a dzieci muszą nad nim przeskakiwać, nie

dotykając go. Dzieci, które ukąsi wąż, odchodzą z zabawy .

• Zabawa Balonowe brzuchy.

Balony.

Ustalamy w ogrodzie przedszkolnym miejsce startu i metę (oddalone od siebie o około

10 metrów). Uczestnicy zabawy dobierają się w pary i ustawiają na miejscu startu. Każda

para otrzymuje nadmuchany balon, który musi wspólnie przytrzymywać brzuchami. Na

sygnał, wszyscy ruszają w drogę, aby dotrzeć do linii mety, nie gubiąc balonu. Nie można

go przytrzymywać rękami, nie może być również za bardzo ściskany, aby nie pękł.

• Zabawa Przeprawa przez strumień.

Kartki papieru – kamienie.

Na trawie R.rozkłada w dwóch rzędach kartki papieru (kamienie)

R.:- Jesteście nad rwącym potokiem.Można się przez niego przeprawić, przeskakując z kamienia na kamień.

Uczestnicy zabawy dzielą się na dwie równoliczne drużyny. Osoba biegnąca, która nie trafi nogą na ,,kamień” zostaje wykluczona z gry. Wygrywa ta drużyna, która na drugim brzegu będzie się składać z większej liczby osób. Uwaga! Odległość pomiędzy kamieniami musi być dopasowana do długości kroków uczestniczących w niej dzieci.

• Zabawa Rzucanie do celu.

Gazety, tekturowe pudełko.

Każdy uczestnik dostaje kilka kulek z pogniecionych gazet (np. pięć).

Stara się trafić nimi do kosza lub tekturowego pudła, które zostaje ustawione przez R. kilka metrów

przed nim. Zamiast kulek z gazet można wykorzystać również wczesniej wykonane papierowe samoloty.

Powrót do domu.

• Karta pracy, cz. 3, nr 65.

− Policzcie przedmioty w każdej ramce. Zaznaczcie ich liczbę w pustych okienkach. Dokończcie ozdabiać ramki.

• Zabawa rozwijająca spostrzegawczość – Kto szuka, ten znajdzie.

Dzieci rozglądają się po pokoju. Ich zadaniem jest wyszukiwanie i nazywanie przedmiotów, których cechy podaje R., np. występują podwójnie, są niebieskie, można je kupić w sklepie papierniczym

6.04.2021 wtorek

Temat – Gimnastyka to zabawa

Cele główne:

− rozwijanie mowy i pamięci słuchowej

-zapoznanie z literą f: małą i wielką, drukowaną,

− zapoznanie z literą f: małą i wielką, drukowaną i pisaną.

Cele operacyjne:  

Dziecko:

− rozpoznaje i nazywa literę f: małą i wielką, drukowaną,

− rozpoznaje i nazywa literę f: małą i wielką, drukowaną i pisaną.

− recytuje wiersz

Przebieg dnia 

  • Karta pracy, cz. 3, nr 62.

− Połączcie kropki znajdujące się na dole karty według podanego wzoru.

Zabawy z wykorzystaniem wiersza Małgorzaty Barańskiej. Dzieci dobierają się parami. Wykonują ruchy, o których jest mowa w wierszu.

Mój kolego, przybij ze mną prawą dłonią piątkę!

 Teraz zrób to lewą dłonią – palców masz dziesiątkę!

Ćwiczenia poranne – zestaw 26.

Tamburyn, odtwarzacz CD, nagranie wybranej piosenki.

  • Zabawa na powitanie Witamy się różnymi częściami ciała. Dzieci poruszają się w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze R. mówi, jakimi częściami ciała będą witały się dzieci, np.: Witamy się łokciami. Witamy się kolanami. Witamy się stopami. Dzieci dotykają się tymi częściami ciała.
  • Ćwiczenie ramion Prasujemy ubrania. Dzieci naśladują prasowanie żelazkiem, naprzemiennie: prawą ręką i lewą ręką.
  • Ćwiczenie dużych grup mięśniowych Zakładamy ubrania. Dzieci naśladują wkładanie elementów ubrania, o których mówi R.
  • Ćwiczenie tułowia Prosimy do tańca. Spacerują po sali, kłaniają się osobom, które chciałyby zaprosić do tańca.
  • Ćwiczenie pamięci ruchowej Przeglądamy się w lustrze. Dzieci ustawiają się w parach. Jedno dziecko pokazuje ruchy, drugie je naśladuje.
  • Ćwiczenia nóg Idziemy na boisko. Dzieci maszerują po obwodzie koła, przy nagraniu wybranej piosenki.

Zajęcia 1. Słuchanie wiersza Jadwigi Koczanowskiej Gimnastyka.

Zabawa muzyczno-ruchowa Aerobik.

R. ustawia się przed dziećmi, które stoją w rozsypce. Przy nagraniu muzyki tanecznej wykonuje ruchy – podskoki, skłony w przód, skłony w bok, obroty, wymachy ramion, a dzieci go naśladują.

Słuchanie wiersza.

 Gimnastyka to zabawa,

ale także ważna sprawa,

 bo to sposób jest jedyny,

żeby silnym być i zwinnym.

 Skłony, skoki i przysiady trzeba ćwiczyć – nie da rady!

To dla zdrowia i urody

 niezawodne są metody

Rozmowa na temat wiersza.

− Co trzeba robić, aby być silnym i zwinnym?

–  Nauka wiersza fragmentami, metodą ze słuchu, z wykorzystaniem rapowania.

R. rapuje po jednym wersie, a dzieci za nim powtarzają.

Zabawa Zrób tak samo.

 Tablica demonstracyjna 

− Naśladujcie postawy ludzików, które są na obrazkach. (R. pokazuje wybrane obrazki, a dzieci przyjmują odpowiednie postawy).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Po równiutkiej dróżce.

Dzieci stoją na jednej linii przy ścianie. Zapamiętują swoje miejsca. Idą na spacer zgodnie z wierszem mówionym przez R., naśladując ruchy, o których jest w nim mowa.

    Dzieci:

 Idą dzieci równą drogą,                           maszerują w rytmie wiersza,

 po kamyczkach iść nie mogą,

 po kamyczkach hop, hop, hop,            wykonują trzy podskoki w miejscu, a potem przysiad do dołeczka skok. podparty,

 Pora wracać. Kto się znuży,                 maszerują w rytmie wiersza,

 ten odpocznie po podróży.                  biegną na swoje miejsca.

 Dom już blisko… nogi w ruch. Kto zwycięży – zuch!

R. wykonuje wszystkie ruchy z dziećmi, akcentuje ostatni wers, aby przyspieszyć zajmowanie miejsc.

Zajęcia 2. Zabawy i ćwiczenia z literą f.

  • Mieszanie kolorów.

 Słoiki z roztworami barw podstawowych, puste słoiki.

R. ma słoiki z roztworami farb: żółtej, czerwonej i niebieskiej, oraz puste słoiki. Prosi dzieci, żeby przypomniały mu, jakie kolory powstaną przez zmieszanie farb:

– żółtej i niebieskiej (zielony),

– niebieskiej i czerwonej (fioletowy),

– czerwonej i żółtej (pomarańczowy). Po każdej uzyskanej odpowiedzi miesza farby w tych kolorach.

  • Analiza i synteza słuchowa słowa farby.
  • Dzielenie słowa farby na sylaby. − Co słyszycie na początku słowa farby?
  • Podział na sylaby nazw obrazków, które rozpoczynają się głoską f. Obrazki przedmiotów/zwierząt/roślin, których nazwy rozpoczynają się głoską f.
  • Dzielenie słowa farby na głoski.
  • Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską f (fajka, flaga, foka…), mających ją w środku (agrafka, delfin, perfumy…) oraz na końcu (elf, kilof, traf…). − Z ilu głosek składa się słowo farby
  • Budowanie schematu słowa farby. Białe nakrywki.
  • Podawanie przykładów imion rozpoczynających się głoską f (Franek, Filip, Felicja, Florentyna…).
  • Analiza i synteza słuchowa imienia Franek. Białe nakrywki.
  • Dzielenie imienia na sylaby, na głoski; budowanie jego schematu.
  • Pokaz litery f: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej. Litery: f, F.
  • Umieszczanie poznanych liter: f, F, a, r, n, b, e, y, k, pod schematami słów farby, Franek. Litery: f, F, a, r, n, b, e, y, k.
  • Odczytywanie wyrazów farby, Franek.
  • Zabawa W jakim kolorze? Napis: Jaki kolor mają…?, napisy – nazwy zwierząt z wiejskiego podwórka: barany, konie, kury, koguty, kozy, krowy, indyki, zdjęcia lub obrazki tych zwierząt. R. umieszcza na tablicy napis: Jaki kolor mają…?, a pod nim napisy – nazwy zwierząt z wiejskiego podwórka. Na dole tablicy przypina zdjęcia, obrazki tych zwierząt. Zadaniem dzieci jest odczytać napisy, umieścić pod nimi zdjęcia odpowiednich zwierząt i określić kolory ich sierści, piór. 126
  • Odkrywam siebie. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 40.
  • Pokaz litery f, F drukowanej.
  • Odczytanie wyrazu z R. Odszukanie na ostatniej karcie takiego samego wyrazu. Wycięcie go i przyklejenie na nim. Pokolorowanie rysunku.
  • Ozdobienie liter f, F.
  • Odszukanie wśród podanych wyrazów wyrazu farby. Podkreślenie go. Policzenie podkreślonych wyrazów.
  • Odkrywam siebie. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 41.
  • Oglądanie podpisów pod zdjęciami. Odszukanie na ostatniej karcie takich samych wyrazów jak te, które znajdują się pod zdjęciami. Naklejanie ich na siebie i odczytanie z dorosłą osobą.
  • Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 80.
  • Odczytanie wyrazu z R. Odszukanie na końcu kart kartoników z literami tworzącymi wyraz farby. Wycięcie ich, ułożenie z nich wyrazu, a potem przyklejenie w okienkach. Pokolorowanie rysunku.
  • Odczytanie sylab.
  • Odczytanie sylab i wyrazów.
  • Pisanie liter f, F po śladach, a potem – samodzielnie.
  • Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 81.

Prace Marcelinki 

  

2.04. 2021 piątek 

WIELKANOCNY ZAJĄC 

Cele:
-rozwijanie umiejętności wypowiadania się na określony temat,
-wzbogacanie wiadomości o Wielkanocy

-wykonywanie różnorodnych doświadczeń
-rozwijanie umiejętności plastycznych.

1.Historyjka obrazkowa „ Zajączki malują jajka”.

I obrazek : Zajączki malują jajka.
II obrazek: Zajączek wiezie pisanki na taczce.
III obrazek: Zajączek najeżdża na wystający kamień, wskutek czego
wypadają mu pisanki.
IV obrazek: Z pisanek wykluwają się kurczęta w takie same wzorki,
jakie były na skorupkach.

I obrazek. Zbliżały się Święta Wielkanocne. Zajączki miały pełne ręce pracy,
bo im kury z okolicy niosły jajka.
Kto je zliczy? Każda z kurek chciała, aby jej jajko kolorową było pisanką.
Więc zajączki pędzlem w lewo, pędzelkiem w prawo – taka praca jest zabawą. Te w kwiatuszki, tamte w paski, uwijały się Szaraczki.
II obrazek. Zajączek wiezie pomalowane jajka czyli pisanki na taczce,
by oddać je kurom.
III obrazek. Nagle…
– Kto opowie co dalej się wydarzyło?
– Dlaczego zajączkowi wypadły pisanki?
– Co odczuwał zajączek?
IV obrazek. Jednak to nie koniec przygody, bo oto
– Co się stało?
– A co teraz przeżywał zajączek?
– Dlaczego zajączki miały pełne ręce roboty?
– Czy wiecie, co to jest pisanka?
– Jakie jeszcze znacie zwyczaje wielkanocne?

2.DOŚWIADCZENIE ,,Dziwne jajka”

Materiały: 2 surowe jajka, ocet, woda, 2 szklanki
Wykonanie: Włożyć po jednym surowym jajku do szklanki.
Do jednej wlać ocet, do drugiej wodę, tak aby każde jajko było całe zanurzone. Moczyć jajka przez około 24 godziny i obserwować,
co się dzieje w obu szklankach. Przed obserwacją dziecko może próbować odpowiedzieć na pytanie: Dziecko stawia hipotezy: „zatonie, będzie pływało, zrobi się miękkie, pęknie …”,ma różne pomysły.
Wyjaśniamy, że odpowiedź poznamy na drugi dzień a do tego czasu
będziemy obserwować co dzieje się w obu szklankach.
Po upływie 24 godzin należy ostrożnie wyjąć oba jajka ze szklanek,
umyć je pod bieżącą wodą i wziąć do ręki.
Teraz: -lekko ściskamy lub delikatnie odbijamy jajka od stołu -spoglądamy przez każde jajko pod światło
Obserwacja – pytania do dziecka:
1.Co się działo w szklance z jajkiem i octem, a co w szklance z jajkiem i wodą? (w occie pojawiły się pęcherzyki gazu i „zabrudzenia”)
2.Co się stało po 24 godzinach ze skorupką jajka zanurzonego w occie,
a co ze skorupką jajka zanurzonego w wodzie?
Jakie są one teraz?
3.Przez które jajko można zajrzeć do wnętrza?
4. Czy zanurzenie jajka w wodzie lub occie zniszczyło białko lub żółtko jajka

Obserwacje:
1. Jajko wyjęte z octu
-Na powierzchni jajka zanurzonego w occie tworzą się pęcherzyki gazu, których liczba rośnie z czasem. (to ocet reaguje z wapniem ze skorupki jajka, w wyniku reakcji wydziela się gaz-dwutlenek węgla). -Skorupka „schodzi” z jajka, a jej kawałki w postaci brunatnego osadu mogą pływać po powierzchni octu.
-Jajko wyjęte z octu jest miękkie, „gumowate” -odbija się od stołu,
możemy je ścisnąć.
-Wnętrze jajka pozostaje nietknięte, widać że otoczone jest przejrzystą błoną, przez którą można zobaczyć żółtko i białko.
2. Jajko wyjęte z wody
Jajko wyjęte z wody nie zmieniło się -jest takie samo jak było wcześniej i dalej pokryte twardą i kruchą skorupką. Jajko to, gdy jest ściskane czy odbijane od stołu pęka.

WYJAŚNIENIE:
W skorupce jajka znajduje się wapń (węglan wapnia), który powoduje, że jest ona twarda, sztywna i krucha.
– Podobnie -kości są twarde i sztywne, bo też zawierają wapń (fosforan wapnia).
-Woda nie rozpuszcza wapnia, dlatego w słoiku z czystą wodą, z jajkiem nic się nie stało i dalej jest twarde.
-Natomiast ocet rozpuszcza wapń ze skorupki. Jajko bez wapnia nie jest już twarde staje się elastyczne i miękkie („gumowate”). W czasie gdy skorupka „znika”, pod wpływem octu wydziela się z niej gaz (dwutlenek węgla) i „brzydki osad”. -Wnętrze jajka pozostaje nietknięte, ponieważ pod skorupką znajduje się błona, której ocet nie rozpuszcza. Chroni ona wnętrze jajka a ponieważ jest półprzezroczysta, więc gdy trzymamy jajko pod słońce możemy przez nią zobaczyć białko i żółtko.

3.,,Zajączek” – propozycje prac plastycznych. 

1.04 (czwartek)

Temat: Śmingus – dyngus
Cele główne
– rozwijanie mowy,
– zapoznanie ze zwyczajem oblewania się wodą w lany poniedziałek,

– zapoznanie z nazwą nowego miesiąca.

– rozwijanie sprawności fizycznej

1. Słuchanie wiersza Władysława Broniewskiego Śmigus..
Śmigus! Dyngus! Na uciechę
z kubła wodę lej ze śmiechem!
Jak nie kubła, to ze dzbana,
śmigus-dyngus dziś od rana!
Staropolski to obyczaj,
żebyś wiedział i nie krzyczał,
gdy w Wielkanoc, w drugie święto,
będziesz kurtkę miała zmokniętą
Wyjaśnienie na czym polega śmigus-dyngus i w jaki sposób tradycja ta jest kultywowana w miastach i na wsiach. Uświadomienie konsekwencji przesadnego oblewania się wodą oraz robienia tego w nieodpowiednich miejscach . Wyjaśnienie, jak rozumiany był ten zwyczaj dawniej.
Kiedyś były to dwa różne obyczaje wielkanocne. Jednym z nich był dyngus, który polegał na tym, że młodzież chodziła po domach i zbierała datki w postaci jajek, wędlin, ciast itp. Śmigus natomiast miał odmienny charakter i polegał na uderzeniu na szczęście rózgą wierzbową z baziami. Rózga ta była wcześniej święcona w Niedzielę Palmową.
Rodzic zadaje pytania do wiersza
− Co to jest śmigus-dyngus?
− Co to znaczy staropolski obyczaj?
− Kiedy obchodzi się śmigus-dyngus?

Zabawy przy piosence,, Święta z jajkem i zającem”

1.Skacze drogą zając, skacze pomalutku.
Przykucnął za płotem, hop i już w ogródku.
Kic, kic, kic cichutko, skrada się do domu.
Każdemu zostawia prezent po kryjomu.

Ref: Święta Wielkanocne z jajkiem i zającem,
Słoneczne i pachnące Święta Wielkanocne.
2.Idą chłopcy drogą, idą pomalutku.
Przykucnęli cicho, hop i już w ogródku.
Naraz śmiech i wrzawa, śmigus – dyngus krzyczą
i dziewczynki łapią i wodą je chlapią.

Wprowadzenie nazwy aktualnego miesiąca – kwiecień.

Rozmowa na temat miesięcy.

– Jaki miesiąc się skończył?

– Jaki się rozpoczął?

Słuchanie fragmentu wiersza A. Nosalskiego O dwunastu braciach.

Kwiecień nie czeka.

bardzo się spieszy,

aby na drzewach

listki rozwiesić,

pierwsze warzywa

zasiać w ogrodzie,

po czym z uśmiechem od nas odchodzi

Rozmowa na temat wiersza.

– O którym miesiącu jest mowa w wierszu?

– Dlaczego kwiecień się spieszy?

– Kiedy od nas odchodzi?

– Jak myślicie, dlaczego miesiąc ma taką nazwę?

Przypomnienie przysłowia o kwietniu.

Kwiecień – plecień, bo przeplata trochę zimy, trochę lata.

  1. Wyjaśnienie znaczenia przysłowia.

  2. Śpiewanie przysłowia na wymyślone melodie.

  3. Liczenie słów w przysłowiu.

  4. Rytmizowanie przysłowia – wyklaskiwanie

2.Ćwiczenia gimnastyczne

Rozwijanie świadomości własnego ciała.

• Wirujący bączek – dziecko ślizga się w kółko na brzuchu, a następnie na plecach.

• Chowamy się – w siadzie, przyciąga kolana do głowy, chowają głowę; rozprostowują się do

pozycji leżącej.

• Gorąca podłoga – biega z wysokim unoszeniem kolan.

• Na szczudłach – chodzi na sztywnych nogach.

• Ugniatamy podłogę – w leżeniu na plecach, wciska wszystkie części ciała w podłogę.Zdobywanie pewności siebie i poczucia bezpieczeństwa w otoczeniu.

• Dziecko przemieszcza się ślizgiem na plecach pomiędzy nogami rodzica, do przodu, i staje

• Pogoń na kolanach – dziecko ucieka na kolanach od ściany do ściany

Rozwijanie umiejętności dzielenia przestrzeni z innymi przez ćwiczenia w parach: z biernym

partnerem, przeciwko partnerowi, razem z partnerem,

• Przesuwamy partnera – jedno dziecko z pary leży przodem, drugie – poprzez chwycenie go

za nadgarstki – stara się je przesunąć; potem zamieniają się miejscami.

• Dziecko w leżeniu tyłem; jedno dziecko z pary chwyta partnera za kostki nóg i stara się go

przesunąć; potem zamieniają się miejscami.

• Prowadzimy niewidomego – dziecko zamyka oczy, rodzic staje zwrócone twarzą do

niego i podaje mu ręce; prowadzi dziecko z zamkniętymi oczami w różnych kierunkach,

a ono się temu poddaje. Potem zamieniają się rolami.

• Przekładamy naleśnik – dziecko w leżeniu na brzuchu, przylega do podłoża; rodzic

próbuje przewrócić je na drugą stronę; potem zamieniają się miejscami.

• Wstajemy razem – dzieci siedzą tyłem do siebie, złączone plecami; próbują razem wstać, nie

odrywając się od siebie.

• Ćwiczymy razem – dziecko wraz z rodzicem tworzą koło wiązane, trzymają się za ręce;

przykucają, a potem podnosi się do wspięcia na palce i wraca do pozycji wyjściowej.

Dziecko siedzą w kole, w siadzie prostym rozkrocznym, jedną stopą dotykają sąsiada z prawej

strony, a drugą – sąsiada z lewej strony; trzymają się za ręce – jednocześnie podnoszą

ręce do góry, a następnie wykonują skłon i wracają do pozycji wyjściowej.

Ćwiczenia kreatywne.

• Ilustrujemy muzykę ruchem – dziecko improwizuje ruchem przy muzyce o zmiennym tempie

Wykonanie kartki świątecznej.

Dla każdego dziecka: kartka z bloku technicznego, kredki świecowe, farby plakatowe w ciemnych kolorach, zaostrzony patyczek lub dłutko.

Dzieci dokładnie kolorują całą powierzchnię kartki z bloku technicznego kredkami świecowymi w różnych kolorach. Następnie pokrywają kartkę farbą w ciemnym kolorze i odkładają do wyschnięcia. Po wyschnięciu wydrapują wzór, używając zaostrzonego patyczka lub dłutka. Rodzic zwraca uwagę na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa podczas posługiwania się ostrymi narzędziami

 

31.03 (środa)

Temat:Nasze Pisanki

– zapoznanie ze zwyczajem wykonywania pisanek;

– rozwijanie sprawności manualnej i inwencji twórczej.

– rozwijanie umiejętności liczenia, tworzenie zbiorów równolicznych; rozwijanie umiejętności dodawania i odejmowania w zakresie 10;

1. Rozwiązywanie zadań tekstowych na dodawanie i na odejmowanie w zakresie 10.

Rozwiązywanie zadań tekstowych metodą symulacji .Przykładowe działania.

Dzieci mają liczmany( np. klocki), cyfry i znaki. Rodzic mówi zadania, dzieci ilustrują je za pomocą liczmanów, układają działania i je odczytują. Na zakończenie udzielają odpowiedzi na zadane pytania. Np;

• W koszyczku były 4 pisanki. Mama dołożyła jeszcze 6 pisanek. Ile jest teraz pisanek w koszyczku?

Dzieci biorą 4 liczmany, kładą je przed sobą. Potem dokładają 6 liczmanów. Liczą wszystkie liczmany i układają działanie: 4 + 6 = 10, które głośno odczytują, a potem udzielają odpowiedzi na pytanie.

• Lenka miała 10 pisanek. 7 pisanek dała babci i dziadkowi. Ile pisanek jej zostało?

Dzieci układają przed sobą 10 liczmanów. Potem odsuwają 7 liczmanów. Liczą pozostałe liczmany i układają działanie, głośno je odczytują, odpowiadają na pytanie. 10 – 7 = 3

2. Nasze pisanki – zabawa plastyczna .

Wykonywanie pisanek różnymi technikami, według wyboru dzieci.

Rodzic proponuje cztery techniki wykonania pisanek . Dzieci wybierają tę, która im się najbardziej podoba; ozdabiają jajka ugotowane na twardo.

– Przyklejają na jajku drobne kawałeczki kolorowej bibułki według własnych pomysłów.

– Przyklejają na jajku rozpłaszczone kuleczki i wałeczki kolorowej plasteliny.

– Przyklejają na jajku małe obrazki wycięte z kolorowych czasopism, oklejają puste miejsca kolorowym papierem.

-Przyklejają na jajku sznureczki powstałe przez zwinięcie pasków kolorowej bibułki.

Samodzielne działania dzieci; oglądanie powstałych pisanek; porównywanie ich wyglądu. zwrócenie uwagi na estetykę wykonania.

Nauka piosenki,,Święta, biją dzwony”

1.Ciasto pachnie na świątecznym obrusie, obrusie
wokół stołu się krzątają mamusie, mamusie.
Wszyscy  poważni są tego ranka
niech nas rozśmieszy wesoła pisanka.
Ref: Święta, święta – biją dzwony,
każdy dzwon jak roztańczony,
tańczy, tańczy każdy dzwon
Bim bam bom, bim bam bom.
2.Szynka mruga z okrągłego półmiska, półmiska
tatuś chętnie by z radości zagwizdał, zagwizdał.
Wszyscy poważni są tego ranka
niech nas rozśmieszy wesoła pisanka.
Ref: Święta, święta – biją dzwony…

 

30.03 (wtorek)

Temat: Wielkanocny baranek
– rozwijanie mowy i myślenia;

– zapoznanie z tradycjami świątecznymi

Słuchanie ciekawostek na temat różnych zwyczajów, obrzędów związanych z Wielkanocą.

WIELKANOC nazywana jest Świętami Zmartwychwstania Pańskiego. Chrześcijanie obchodzą ją na pamiątkę zmartwychwstania Chrystusa, który pokonał śmierć i powrócił do żyjących. Wierzą, że ofiarował on swoje życie, żeby odkupić ludzkie winy. Typowym zwierzęciem ofiarnym przez wiele tysięcy lat był BARANEK. Po zmartwychwstaniu Chrystusa to miłe zwierzę zostało symbolem Jego ofiary. W czasach, kiedy nie wiedziano jeszcze, że żywność można zamrażać, co roku na wiosnę biedniejszym ludziom brakowało jedzenia. Plonów jeszcze nie było, a zapasów, które zgromadzono jesienią, często wiosną już brakowało. Całe szczęście, że KURY niosły jajka! Pozwalało to jakoś przetrwać nieprzyjemny okres. Z czasem zaczęto jaja święcić, traktować jako symbol rodzącego się życia. Już od początku Wielkiego Postu gospodynie malowały i wyklejały pisanki oraz kraszanki – niezbędny element świąt Wielkanocy. JAJKA zdobiono, spożywano. Miały one wielkie znaczenie – jajko z wielkanocnego stołu pastuch wynosił na pole, kiedy po raz pierwszy wypędzał bydło po zimie. Skorupki ze świątecznych jajek gospodyni wynosiła na pole i tam zakopywała. W Polsce wschodniej był zwyczaj przerzucania jaja nad dachem domu – na szczęście (pierwszej niedzieli po Wielkanocy, po zachodzie słońca). ZAJĄCE rozmnażają się często i mają sporo potomstwa, dlatego były uważane za symbol płodności, dostatku. Około XIX wieku zaczęto łączyć to zwierzę z Wielkanocą. Wierzono, że to zając przynosi świąteczne jajka. W Polsce symbol zająca zaakceptowano dopiero w XX wieku. Dzisiaj uważa się, że przynosi on dzieciom prezenty. Radosnym symbolem zbliżających się świąt Wielkiej Nocy jest Niedziela Palmowa. Tego dnia w kościołach święcone są palmy, na pamiątkę liści palmowych, którymi witano Chrystusa wjeżdżającego do Jerozolimy. Stary zwyczaj każe zachować palmę w domu. W czasie burzy palmy miały strzec domu przed piorunami. Poświęcone witki wierzbowe zostawiano dawniej w polu, żeby zapewniały dobry plon i chroniły przed szkodnikami i suszą. Symbolem świąt Wielkiej Nocy są pisanki, które święci się w Wielką Sobotę. Malowanie jajek to tradycja sięgająca starożytności. Wykorzystywanie zdobionych jajek w obrzędach znane było nawet w starożytnym Egipcie. Jaja miały też duże znaczenie w symbolice pogańskiej. Uważano je za znak odradzającego się życia. W Polsce jaja zaczęto wkładać do koszyczka ze święconką dopiero w XII wieku. Do farbowania jaj używano niegdyś łupin cebuli, liści szpinaku lub kory drzew. Na Opolszczyźnie wydrapywano wzory na uprzednio ufarbowanej skorupce, na Kurpiach oklejano skorupkę sitowiem. W święconce, którą niesie się do kościoła w Wielką Sobotę, oprócz jajek powinny znaleźć się też: baranek (symbolizuje Chrystusa, który ocali tych, co w niego wierzą), chleb (symbol ciała Chrystusa), kiełbasa (wróży pomyślność przez cały rok), sól (chroni od zepsucia), chrzan (wywołuje łzy i ma przypominać o Męce Pańskiej). Wielką Niedzielę rozpoczyna msza rezurekcyjna, która kończy okres Wielkiego Postu. Dawniej w Polsce, kiedy postu ściśle przestrzegano, w domach bogatych ludzi śniadanie wielkanocne zmieniało się w ucztę, która ciągnęła się cały dzień. Drugim dniem świąt jest lany poniedziałek. Nie wiadomo dokładnie, skąd wziął się zwyczaj zwany dyngusem. Wierzono jednak, że oblana osoba będzie miała szczęście, a oblana dziewczyna wyjdzie za mąż. W niektórych rejonach Polski jest zwyczaj smagania się tego dnia witkami wierzby. W innych – kawalerowie tego dnia obnoszą po wsi koguta. To stary zwyczaj, sięgający czasów pogańskich. Wierzono, że kogut, którego pianie miało płoszyć złe duchy, ochroni domy przed nimi

Zabawa ruchowo-naśladowcza ,,Przedświąteczne porządki”.

Dzieci poruszają się po pokoju w rytm muzyki. Podczas przerwy w muzyce naśladują czynności, o których mówi rodzic: odkurzamy dywan, wycieramy kurze, podlewamy kwiaty, myjemy okna.

Zabawa dydaktyczna – ,,Co powinno się znaleźć w wielkanocnym koszyku?”

  1. Zagadki dotykowe – Co ukryłam w pudełku?Rodzic wyjmuje z pudełka przedmioty związane z Wielkanocą. Dzieci z zasłoniętymi oczami odgadują, co otrzymują do ręki, np. koszyczek, baranka, zajączka, jajko, bazie, serwetkę
  2. Ćwiczenie spostrzegawczości – Ukryte pisanki.Dzieci szukają w pokoju ukrytych przez rodzica pisanek na zasadzie ,, ciepło – zimno”
  3. Wypowiedzi dzieci, na podstawie obserwacji i doświadczenia, jak powinien wyglądać wielkanocny koszyczek. Wyjaśnienie, dlaczego właśnie takie potrawy i przedmioty powinny się w nim znaleźć. Dzieci wybierają spośród zgromadzonych na stoliku rekwizytów te, które powinny zostać włożone do koszyczka. Wyjaśniają swój wybór. Z pomocą rodzica wypełniają nimi przygotowany koszyczek,

Zabawa plastyczna – Baranek wielkanocny.

Zapoznanie z treścią wiersza Doroty Gellner Wielkanoc.

W zielonym owsie nad ranem

zbudził się mały baranek.

I dzwoni dzwoneczkiem z cukru:

Wielkanoc! Wielkanoc już jutro!

• Zaproponowanie wykonania baranka według pomysłów dzieci.

Rysowanie wymyślonego baranka na kartonie; oklejanie kuleczkami z białej bibułki i ele­mentami wyciętymi z kolorowego papieru; przyklejanie z drugiej strony przygotowanej przez rodzica trójkątnej tekturowej podstawki, ułatwiającej postawienie pracy.

Praca Gabrysia i Adasia 

29.03 2021 poniedziałek

Temat : Wielkanoc -opowiadanie Agaty Widzowskiej” Gipsowe pisanki”.
Cele główne
– rozwijanie mowy
– poznawanie zwyczajów wielkanocnych
− zapoznanie z literą j: małą i wielką, drukowaną i pisaną
– rozwijanie koordynacji ruchowo-wzrokowej
Cele operacyjne
Dziecko:
• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi
• wymienia zwyczaje związane z Wielkanocą
• rysuje po śladach

1. Słuchanie opowiadania czytanego przez rodzica  

Zbliżały się święta wielkanocne. Rodzina Ady i Olka zwykle spędzała je razem z babcią i dziadkiem. Niestety, tydzień wcześniej dziadek zagapił się na przelatującego bociana i złamał prawą rękę.
– Ojej! Biedny dziadek. Nie będzie mógł malować z nami pisanek – stwierdziła smutno Ada.
– Nie martwcie się, wymyślimy dziadkowi jakieś zajęcie – odpowiedziała babcia, biegnąc
po ścierkę, bo dziadek rozlał herbatę. Posługiwanie się lewą ręką nie wychodziło mu najlepiej.
Wszyscy zgodzili się, by spędzić Wielkanoc w domu babci i dziadka, a potem wspólnie ustalili plan przygotowań do świąt.
Ada i Olek mieli zrobić pisanki. Mama miała czuwać nad całością i robić kilka rzeczy naraz, bo była wspaniałym organizatorem. Tata miał wspomóc mamę w zakupach, sprzątaniu i przygotowaniu potraw. Jego specjalnością były pieczeń, sałatka jarzynowa i sernik. Tata był też specjalistą od mycia okien i robił to szybko i sprawnie, pogwizdując przy tym jak skowronek. Zadaniem babci były dekoracje i przygotowanie świeżych kwiatów.
Dziadek… Dziadek miał za zadanie leżeć i odpoczywać, bo „musi się oszczędzać”. Tak
stwierdziła babcia.

Wszyscy zabrali się do pracy. Dzieci z pomocą mamy ugotowały jajka na dwa sposoby:
część w łupinach cebuli, część w wywarze z buraków. Cebulowe jaja miały kolor brązowy, a buraczane – różowy.
– Takie pisanki nazywają się kraszanki – wyjaśniła mama. – Możemy pokolorować je we
wzorki cienkim białym pisakiem lub wydrapać na nich wzorki.
– Wtedy będą drapanki – dodała babcia.
– A czy wiecie, jak zabarwić jajka na kolory żółty, zielony lub czarny? – zapytał dziadek.
– Pomalować farbami plakatowymi – odpowiedział Olek.
– A gdybyście nie mieli farb?
– Hm, to nie wiemy…
– Kolor zielony uzyskamy z liści pokrzywy, a czarny z owoców czarnego bzu lub łupin orzecha włoskiego. Aha! Żółty – z suszonych kwiatów jaskrów polnych. Wystarczy dorzucić je do
wody i ugotować w niej jajka.
Babcia mrugnęła do wnuków i po chwili przyniosła im kwiaty narcyzów. Miała też przygotowaną, samodzielnie wyhodowaną rzeżuchę. Zrobiła z niej piękne dekoracje. Wyglądały jak
małe łączki, a na nich siedziały żółte kurczaczki zrobione z papieru.
Z ogrodowej szklarni babcia przyniosła pachnące hiacynty w doniczkach i pęki białych tulipanów. Przygotowała też biały obrus. W wazonach stały kosmate bazie, nazywane przez Adę
„szarymi kotkami”.
Kiedy okna lśniły już czystością, tata zabrał się do pieczenia sernika.
– A czy wiecie, że można upiec sernik z dodatkiem ziemniaków? – zapytał dziadek.
– Coś ty, dziadku! Przecież sernik robi się z sera, masła i jajek – zauważyła Ada.
– A nieprawda! Moja mama piekła pyszny sernik z dodatkiem kilku ugotowanych ziemniaków. Oczywiście twarogu było dwa razy więcej, ale te ziemniaki nadawały sernikowi puszysto-
ści. Wszystkie sąsiadki przychodziły do mamy po przepis.
– Oj, to muszę ci taki upiec, kochanie – powiedziała babcia.
– Sam ci upiekę taki sernik, ale bez gipsu – odparł dziadek.
– Sernik z gipsem byłby za twardy – roześmiał się tata. – Ale skoro zachwalasz ten przepis,
to zaraz dodam do sernika jednego ziemniaka, bo akurat mam za dużo do sałatki.
Tymczasem mama ugotowała smakowity żurek i zrobiła ciasto na piaskową babę wielkanocną. Ada i Olek nie mogli się doczekać, kiedy pójdą poświęcić pokarmy. Z pomocą mamy
pięknie przystroili koszyczek, w którym na białej serwetce leżały chleb, jaja, biała kiełbasa, ciasto oraz sól i pieprz. Całość ozdobili zielonymi gałązkami bukszpanu. W pierwszy dzień świąt
cała rodzina usiądzie przy świątecznym stole i podzieli się jajkiem, symbolem życia.
– Jutro poszukamy jajek schowanych w ogrodzie – przypomniała sobie Ada. – Zajączek
zawsze przynosi dla nas czekoladowe jajka.
– To nie zajączek, tylko mama – odparł Olek, który nie wierzył w opowieści o zajączku przynoszącym prezenty. – To tylko zabawa.
– A czy wiecie, jak bawiono się dawniej na Wielkanoc? – ożywił się dziadek. – Ulubioną zabawą było uderzanie o siebie dwoma jajkami, a zwyciężał ten, którego jajko nie zostało rozbite.
– Ojej! To dopiero była jajecznica! – zachichotała Ada.
– Dawniej chodzono po wsi z kogutem, który był symbolem urodzaju. Później prawdziwe
ptaki zastąpiły kogutki gliniane lub drewniane.
– A śmigus-dyngus też był? – zapytał Olek.
– Był, ale nie mówiono dyngus, tylko wykup. Chłopcy chodzili po wsi i w zamian za śpiew
domagali się zapłaty, czyli wykupu w postaci pisanek, słodyczy albo pieniędzy.
– Dziadku, jak ty dużo wiesz – zachwycił się Olek.
– Dziadek nam pomaga we wszystkim! – dodała Ada. – A przecież ma złamaną rękę.
– Może w nagrodę namalujemy dziadkowi pisanki na gipsie? – zaproponował Olek.
I tak też zrobili. Gips dziadka wyglądał naprawdę świątecznie.
– Kochani – powiedział zadowolony dziadek. – Mam do was wielką prośbę. Sernik się piecze, babka piaskowa rośnie, a jajka są pokolorowane. Usiądźmy w ogrodzie, popatrzmy w niebo i pomyślmy o tym, co jest najważniejsze.
– O czym, dziadku?
– Jak to o czym? O życiu i o miłości – odpowiedział dziadek i podrapał się lewą ręką.

  • Rozmowa na temat opowiadania.
    – Gdzie rodzina Olka i Ady spędziła Wielkanoc?
    – Co się stało dziadkowi? Dlaczego?
    – Jakie zadania mieli do wykonania podczas przygotowań do świąt Olek i Ada, rodzice i dziadkowie?
    – Czym babcia ozdobiła stół?
    – Jakie rady dawał dziadek?
    – Czy tata i mama wywiązali się z zadań?
    – Co według dziadka jest najważniejsze?

 2. Zgaduj, zgadula – co to jest? 

Kura je zniosła, mama przyniosła,
ugotowała i dzieciom podała.

Ma skorupkę, tak jak orzech,
ale bardzo, bardzo cienką,
na śniadanie zjeść je możesz,
raz na twardo, raz na miękko.

Pudełko bez zawiasów,
ani klucza, ani wieka.
A przecież skarb złocisty
w środku czeka.

3. Bajka o jajkach – tajemnicza kuchnia Ciufcia
https://www.youtube.com/watch?v=lIWDCkbVQ6A&feature=youtu.be&fbclid=IwAR2rMCLcQucDpMTl9j7T9D8j8BoewBCMXhAtRoAdc4vEk5QSRmM787T2uBQ

.
4.. Zabawy i ćwiczenia z literą j.
• Oglądanie zdjęć jagód.
Zdjęcia jagód.
• Opisywanie wyglądu jagód.
• Analiza i synteza słuchowa słowa jagody.
• Dzielenie słowa jagody na sylaby.
− Co słyszycie na początku słowa jagody?
• Podział na sylaby nazw obrazków, które rozpoczynają się głoską j.
Obrazki przedmiotów/zwierząt/roślin, których nazwy rozpoczynają się głoską j.
• Dzielenie słowa jagody na głoski.
• Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską j (jeleń, jajko, jogurt…), mających
ją w środku (kajak, fajka, bajka…) oraz na końcu (kraj, maj, klej…).
• Zabawa ruchowa Zbieramy jagody. 

Zdjęcia jagód.
R. układa w dwóch miejscach w sali zdjęcia jagód. Dzieci ustawiają się w dwóch rzędach.
Zadaniem każdego dziecka z zespołu jest przebiec do wyznaczonego miejsca i zabrać jedno
zdjęcie, a następnie wrócić na koniec kolejki. Wygrywa zespół, który zrobi to szybciej.

• Budowanie schematu słowa jagody.
Białe nakrywki.
• Podawanie imion rozpoczynających się głoską j (Jola, Janek, Justyna, Jowita).
• Analiza i synteza słuchowa imienia Janek.
Białe nakrywki.
• Dzielenie imienia na sylaby, na głoski; budowanie jego schematu.
• Pokaz litery j: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.
Litery: j, J.
• Umieszczanie poznanych liter: j, J, a, o, k, n, e, g, d, y, pod schematami słów jagody, Janek.
Litery: j, J, a, o, k, n, e, g, d, y.
• Odczytywanie wyrazów jagody, Janek.
• Odkrywam siebie. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 39.
• Pokaz litery j, J drukowanej.
• Odczytanie wyrazu z R. Odszukanie na ostatniej karcie takiego samego wyrazu. Wycięcie
go i przyklejenie na nim. Pokolorowanie rysunku.
• Ozdobienie liter j, J.
• Odszukanie wśród podanych wyrazów wyrazu jagody. Podkreślenie go. Liczenie podkreślonych wyrazów.
• Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 76.
• Odczytanie wyrazu. Odszukanie na końcu kart kartoników z literami tworzącymi wyraz
jagody. Wycięcie ich, ułożenie z nich wyrazu, a potem przyklejenie w okienkach. Pokolorowanie rysunku.
• Odczytanie sylab. Odczytanie sylab i wyrazów.
• Pisanie liter j, J po śladach, a potem – samodzielnie

  • Układanie litery np. z guzików, wstażki, ciastoliny, plasteliny

26.03.2021 Piatek

Temat- Bajeczka wielkanocna 

Cele główne:
− rozwijanie mowy,
− ćwiczenia spostrzegawczości.
Cele operacyjne:
Dziecko:
− wypowiada się na temat opowiadania,
− dostrzega różnice w wyglądzie pisanek.
Rozwijane kompetencje kluczowe:
− w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
− matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,
− osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się
− obywatelskie,
− w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.
Przebieg dnia
• Karta pracy, cz. 3, nr 61.
− Obejrzyjcie obrazki. Zaznaczcie dziewięć różnic między nimi.
• Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 67.
• Liczenie, ile kropek jest razem w każdej kolumnie.
Skreślanie nieprawidłowych wyników oraz znajdujących się przy nich liter. Odczytanie wyrazu z pozostałych liter.
• Liczenie w każdej ramce pisanek znajdujących się po
lewej stronie i po prawej stronie. Pisanie w okienkach
między obrazkami odpowiednich liczb i znaków.
• Ćwiczenia poranne – zestaw 25
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Agnieszki Galicy Bajeczka wielkanocna.
• Zabawa Zaczarowane zwierzątka wielkanocne.
Szarfy w trzech kolorach.
Dzieci dzielą się na trzy grupy: grupa pierwsza – zajączki, druga – baranki, trzecia – kurczątka.
Członkowie pierwszej grupy otrzymują niebieskie szarfy, drugiej – zielone, a trzeciej – żółte.
Wszystkie dzieci siadają w wybranych miejscach sali i nieruchomieją. Gdy usłyszą słowa:
Baranki wielkanocne – wówczas biegają na czworakach po sali, naśladując głos baranków.
Na hasło: Kurczątka wielkanocne – baranki siadają i nieruchomieją, a zaczynają poruszać
się piszczące kurczątka. Poruszają się do czasu, gdy usłyszą słowa Zajączki wielkanocne itd.
• Słuchanie opowiadania.
Wiosenne Słońce tak długo łaskotało promykami gałązki wierzby, aż zaspane wierzbowe Kotki zaczęły wychylać się z pączków.
− Jeszcze chwilę – mruczały wierzbowe Kotki. – Daj nam jeszcze pospać. Dlaczego już musimy wstawać?
A Słońce suszyło im futerka, czesało grzywki i mówiło:
− Tak to już jest, że musicie być pierwsze, bo za parę dni Wielkanoc, a ja mam jeszcze tyle roboty.
Gdy na gałęziach siedziało już całe stadko puszystych Kotek, Słońce powędrowało dalej.
Postukało złotym palcem w skorupkę jajka − puk, puk! I przygrzewało mocno.
− Stuk, stuk! – zastukało coś w środku jajka i po chwili z pękniętej skorupki wygramolił się malutki Kurczaczek.
Słońce wysuszyło mu piórka, na głowie uczesało mały czubek i przewiązało czerwoną kokardką
− Najwyższy czas – powiedziało. – To dopiero byłby wstyd, gdyby Kurczątko nie zdążyło na Wielkanoc.
Teraz Słońce zaczęło się rozglądać dookoła po łące, przeczesało promykami świeżą trawę,aż w bruździe pod lasem znalazło śpiącego Zajączka. Złapało go za uszy i wyciągnęło na łąkę..
− Co się stało, co się stało? – Zajączek przecierał łapką oczy.
− Już czas, Wielkanoc za pasem – odpowiedziało Słońce – a co to by były za święta bez wielkanocnego Zajączka? Popilnuj Kurczaczka, jest jeszcze bardzo malutki, a ja pójdę obudzić jeszcze kogoś
− Kogo? Kogo? – dopytywał się Zajączek, kicając po łące.
− Kogo? Kogo? – popiskiwało Kurczątko, starając się nie zgubić w trawie.
− Kogo? Kogo? – szumiały rozbudzone wierzbowe Kotki.
I wtedy Słońce przyprowadziło do nich małego Baranka ze złotym dzwoneczkiem na szyi.
− To już święta, święta – szumiały wierzbowe Kotki, a Słońce głaskało wszystkich promykami,nucąc taką piosenkę:
− W wielkanocny poranek
dzwoni dzwonkiem Baranek,
a Kurczątko z Zajączkiem
podskakuje na łące.
Wielkanocne Kotki,
robiąc miny słodkie,
już wyjrzały z pączka,
siedzą na gałązkach,
kiedy będzie Wielkanoc,
wierzbę pytają.
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Dlaczego słonko obudziło wierzbowe kotki?
− Jakie zwierzątka potem obudziło?
− Dlaczego słonko obudziło zajączka i baranka?
• Oglądanie wierzbowych gałązek z wyjaśnianie ich nazwy bazie – kotki


• Zabawa Prawda czy fałsz?
Dzieci słuchają zdań wypowiadanych przez R. Jeżeli, według nich zdania, są one prawdziwe,
wstają, a gdy uważają, że nie są prawdziwe (są fałszywe), tupią nogami w podłogę.
Pisanki to ozdobione jajka.
Do wielkanocnego koszyka obok pisanek kładziemy warzywa.
Baranek wielkanocny może być z ciasta.
Cukrowe zajączki robimy z pietruszki.
W czasie Wielkanocy dzielimy się jajkiem.
Święta wielkanocne są w zimie.
Bazie rosną na wierzbie.
• Podział na sylaby słów kojarzących się z Wielkanocą.
Pi-san-ki, ba-ra-nek, za-ją-czek, bo-ro-wi-na, ko-szy-czek
Zajęcia 2. Kartka wielkanocna – wykonywanie ozdoby świątecznej na stół wielkanocny.
• Słuchanie wiersza Agnieszki Galicy Piosenka wielkanocna.
Idą święta, wielkanocne idą święta.
O tych świętach każdy zając pamięta.
Do koszyczka zapakuje słodycze
i na święta ci przyniesie moc życzeń.
Idą święta, wielkanocne idą święta.
O tych świętach i kurczątko pamięta.
W żółte piórka się ubierze, wesołe,
wśród pisanek będzie biegać po stole.
Idą święta, wielkanocne idą święta.
O tych świętach nasz baranek pamięta.
Ma na szyi mały dzwonek dźwięczący,
będzie dzwonił, będzie skakał po łące.
• Wypowiedzi dzieci na temat zwierząt wymienionych w utworze oraz ich sposobów przygotowań do świąt.
• Wypowiedzi dzieci na temat przygotowań do świąt w ich domach.
• Ćwiczenia słowne Układamy rymy.
R. wypowiada krótkie teksty, do których dzieci wymyślają rymujące się słowa, np.
Ten kurczaczek to malutki… (zwierzaczek).
To kurczątko to milutkie… (pisklątko).
Mama kokoszeczka znosiła śliczne… (jajeczka).
Malutkie kureczki są jak żółciutkie… (kuleczki).
Malujemy jajeczka w złote gwiazdki i… (słoneczka).
Małe kurczaczki mają mięciutkie… (kubraczki).
Następnie dzieci same układają swoje rymy związane z tematyką świąteczną.
• Zabawa ruchowa przy nagraniu utworu Modesta Musorgskiego Kurczątka i kury z cyklu
Taniec kurcząt w skorupkach. 

https://youtu.be/e2ziz9Z6G84
R. dzieli dzieci na dwie grupy. Pierwsza to kury, które poruszają się przy muzyce, kołysząc się na boki i wołając: Ko, ko, ko… Za nimi drobnymi kroczkami biegną dzieci z drugiej grupy które są kurczątkami, i wołają: Pi, pi, pi… W pewnej chwili kury zatrzymują się, nasłuchują, naśladują rękami machanie skrzydłami – zbliża się niebezpieczeństwo. Kurczątka przykucają za kurami i tulą się do siebie. Kiedy muzyka się powtarza, ptaki ponownie spacerują. Przy
powtórzeniu zabawy następuje zmiana ról.
• Wykonywanie kartki świątecznej, która ozdobi świąteczny stół w domach dzieci. Kartka może być wykonana z różnorodnego materiału wg. własnego pomysłu.

25.03( czwartek)

Temat:Przygotowania do świąt

Cele główne:

– rozwijanie sprawności manualnej,

– rozwijanie umiejętności wyrażania muzyki ruchem

Cele operacyjne:

Dziecko:

– aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach porannych.

– ilustruje piosenkę ruchem

Rozwijane kompetencje kluczowe:

– w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

– matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,

– osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,

– obywatelskie,

– w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

• Karta pracy, cz. 3, nr 60.

− Rysujcie po śladach, bez odrywania kredki od karty.

− Posłuchajcie zagadek Barbary Szelągowskiej. Rozwiążcie je.

• Ćwiczenia matematyczne Wielkanocne liczenie.

Sylwety pisanek w czterech kolorach i w dwóch wielkościach, kartoniki z odpowiednią liczbą krążków lub z liczbą,sznurek.

• Tworzenie kolekcji pisanek na podstawie jednej cechy – koloru.

Chętne dzieci otaczają pętlami ze sznurka sylwety pisanek w określonych kolorach, które R. umieścił na dywanie (pisanki są w czterech kolorach). Liczą pisanki w danym kolorze i umieszczają pod pętlą kartonik z odpowiednią liczbą krążków lub z liczbą.

• Porównywanie liczby pisanek w poszczególnych pętlach.

Dzieci określają, których pisanek jest najwięcej, których – najmniej i o ile więcej, o ile mniej.

• Tworzenie kolekcji pisanek na podstawie dwóch cech – koloru i wielkości.

R. przygotowuje pętle ze sznurka oraz sylwety pisanek (duże i małe) w różnych kolorach. Dzieci

wkładają do pętli sylwety, które spełniają podane przez R. kryteria, np.: są duże i czerwone,

są małe i zielone.

• Ćwiczenia poranne według przerabianego zestawu.

Zajęcia 1. Słuchanie wiersza Agnieszki Galicy Piosenka wielkanocna.

Idą święta, wielkanocne idą święta.

O tych świętach każdy zając pamięta.

Do koszyczka zapakuje słodycze

i na święta ci przyniesie moc życzeń.

Idą święta, wielkanocne idą święta.

O tych świętach i kurczątko pamięta.

W żółte piórka się ubierze, wesołe,

wśród pisanek będzie biegać po stole.

Idą święta, wielkanocne idą święta.

O tych świętach nasz baranek pamięta.

Ma na szyi mały dzwonek dźwięczący,

będzie dzwonił, będzie skakał po łące.

• Wypowiedzi dzieci na temat zwierząt wymienionych w utworze oraz ich sposobów przygotowań do świąt.

• Wypowiedzi dzieci na temat przygotowań do świąt w ich domach.

• Ćwiczenia słowne Układamy rymy.

R. wypowiada krótkie teksty, do których dzieci wymyślają rymujące się słowa, np.

Ten kurczaczek to malutki… (zwierzaczek).

To kurczątko to milutkie… (pisklątko).

Mama kokoszeczka znosiła śliczne… (jajeczka).

Malutkie kureczki są jak żółciutkie… (kuleczki).

Malujemy jajeczka w złote gwiazdki i… (słoneczka).

Małe kurczaczki mają mięciutkie… (kubraczki).

Następnie dzieci same układają swoje rymy związane z tematyką świąteczną.

Zajęcia 2. Zabawy przy piosence Koszyczek dobrych życzeń.

I. Siedzi biały cukrowy baranek w wielkanocnym koszyku,

a z barankiem gromada pisanek – dużo śmiechu i krzyku.

Dwie kiełbaski pachnące są, sól i pieprz, by był pyszny smak.

Dziwi się biały baranek: „O! Kto to wszystko będzie jadł?”

Ref.: Mama, tata, siostra, brat – każdy coś z koszyczka zjadł,

a to taki jest koszyczek pełen dobrych życzeń.

Gdy życzenia złożyć chcesz, coś z koszyczka szybko bierz!

I życz szczęścia, pomyślności, a na święta dużo gości!

II. Dawno temu prababcia tak samo koszyk przygotowała.

Był baranek i dużo pisanek, i kiełbaska niemała.

Ja to dobrze już teraz wiem, że koszyczek przemienia świat,

lecz babcia z dziadkiem dziwili się: kto to wszystko będzie jadł?

Ref.: Mama, tata…

III. Kiedyś ja przygotuję koszyczek, aby spełniał życzenia.

Od pisanek kolory pożyczę, od baranka marzenia.

I tak zawsze już będzie wciąż, że w koszyczku pyszności są,

a mamy i babcie, i ciocie też z życzeniami dają go.

Ref.: Mama, tata…

• Rozmowa na temat tekstu piosenki.

R. − Co znajduje się w koszyczku, o którym jest mowa w piosence?

− Co znaczą w piosence słowa koszyczek dobrych życzeń?

• Utrwalanie pojęć: przygrywka, zwrotka, refren.

• Zaznaczanie klaśnięciem pierwszej miary taktu podczas zwrotki.

• Zwracanie uwagi na zmianę metrum w refrenie.

• Rozmowa na temat piosenki.

Wypowiedzi dzieci dotyczące nastroju, tempa, powtarzających się elementów; zwracanie

uwagi na występujące postacie i ich rozmowę.

• Ćwiczenia emisyjne: powtarzanie fragmentów melodii na sylabach: na, na, ba, ba, da, da.

• Ćwiczenia ruchowe przy akompaniamencie dowolnego instrumentu. Marsz, skoki obunóż,

utrwalanie kroków walczyka.

• Ćwiczenie oddechowe – Baranek.

Szablony baranka, słomki, skrawki białego papieru.

Przed dzieckiem znajduje się szablon baranka. Obok baranka zostają umieszczone małe kawałki białego papieru. Dziecko za pomocą słomki przenosi kawałki papieru na szablon baranka. Nie pomaga sobie rękami.

Zabawy na świeżym powietrzu

Papierowe sylwety pisanek

.Dzieci otrzymują papierowe sylwety pisanek (po dziesięć). R. mówi rymowankę, a dzieci

ilustrują ją sylwetami pisanek, dodają i podają wynik. Np.

W lewej ręce pięć pisanek mam.

W prawej ręce trzy pisanki mam.

Pisanki tu, pisanki tam.

Ile razem pisanek mam?

W lewej ręce pięć pisanek mam.

W prawej ręce pięć pisanek mam.

Pisanki tu, pisanki tam.

Ile razem pisanek mam?

Praca Frania, Adasia i Gabrysia 

24.03( środa)

Temat: Pisanki wielkanocne

Cele główne:

− rozwijanie myślenia przyczynowo-skutkowego,

Cele operacyjne:

Dziecko:

− układa obrazki historyjki według kolejności zdarzeń,

Rozwijane kompetencje kluczowe:

− w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

− matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,

− osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,

− obywatelskie,

− w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Zabawa badawcza Poznajemy budowę jajka.

Jajka: kurze, przepiórcze, strusie (lub ich obrazki), jajka kurze – gotowane i surowe.

Dzieci oglądają jajka: kurze, przepiórcze i strusie (lub ich obrazki) przyniesione przez R., porównują ich wielkość i kolorystykę, wypowiadają się na temat ich kształtu; podają przykłady

zwierząt, które wykluwają się z jajek.

• R. rozbija przed dziećmi jajko. Dzieci oglądają jego zawartość, nazywają poszczególne części

składowe: skorupka, białko, żółtko.

R. zwraca uwagę na zarodek i wyjaśnia dzieciom, że kurczątka wykluwają się z jajek, w których

są zarodki.

• R pokazuje dzieciom dwa jednakowe jajka. Prosi, aby zastanowiły się, po czym można

poznać, że jedno z nich jest surowe, a drugie – gotowane. Dzieci podają swoje propozycje.

Następnie R. wprawia oba jajka w ruch obrotowy. Dzieci obserwują poruszające się

jajka i określają, które z nich kręci się szybciej. Rozbijają jajko i sprawdzają, czy miały rację.

(R. wyjaśnia, dlaczego tak się dzieje, że jajko gotowane wprawione w ruch porusza się

szybciej).

• Oglądanie pocztówek i obrazków związanych z Wielkanocą; zwracanie uwagi na powtarzające

się na nich elementy, wypowiadanie się na ich temat.

Pocztówki, obrazki związane z Wielkanocą.

• Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 74.

• Kolorowanie pól z literami tworzącymi nazwy zdjęć, znajdującymi się w tabeli.

• Tworzenie wyrazów z liter i sylab. Czytanie ich.

• Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 75.

• Nazywanie zdjęć. Odszukiwanie na końcu kart kartoników z ich nazwami. Wycinanie ich,

a potem przyklejanie pod odpowiednimi zdjęciami.

• Ćwiczenia poranne wg przerabianego zestawu.

Zajęcia 1. Historyjka obrazkowa Przygoda wielkanocna.

• Oglądanie jaja kurzego, podawanie go sobie z rąk do rąk.

Jajo kurze.

• Kreślenie w powietrzu kształtu jajka: dużego, a potem – małego.

• Słuchanie kilku ciekawostek na temat pisanek.

Zwyczaj zdobienia jaj w czasie Wielkanocy ma w Polsce długą tradycję (od X wieku). Najpopularniejszą

i najstarszą techniką zdobienia jaj jest technika batikowa polegająca na nanoszeniu

wosku przy użyciu tak zwanego pisaka (małego lejka z blachy, osadzonego na patyczku) lub

przy użyciu szpilki.

Do innych technik należy wyskrobywanie wzorów przy użyciu ostrego narzędzia; oklejanie jaj

wycinankami z papieru, tkaniną; malowanie farbami różnego rodzaju oraz wytrawianie wzorów

kwasem (dawniej z kiszonej kapusty, obecnie – kwasem solnym).

• Karta pracy, cz. 3, nr 58.

− Obejrzyjcie obrazki. Zaznaczcie kolejność zdarzeń

w historyjce, rysując w okienkach przy obrazkach odpowiednią

liczbę kropek lub pisząc właściwe liczby.

− Opowiedzcie historyjkę.

• Zabawa orientacyjno -porządkowa Pokaż pisankę.

Dzieci biegają po sali przy dźwiękach dowolnej muzyki.

Podczas przerwy w muzyce zatrzymują się i pokazują

trzymaną na niby w dłoni pisankę.

Zabawy na świeżym powietrzu

• Zabawa z elementem dramy – Kwoka i kurczątka.

Rodzic jest kwoką, za którą idą kurczęta. Kwoka

wymyśla sposób, w jaki jej dzieci (kurczęta) będą się

poruszały, np. idzie w przysiadzie, na palcach, podskakując.

• Zabawa z zastosowaniem rymowanki.

Dzieci chodzą po kole, powtarzają za R. rymowankę, pokazując odpowiednią liczbę palców.

Raz, dwa, trzy,

tę pisankę weźmiesz ty.

Cztery, pięć, sześć,

nie próbuj jej zgnieść.

Siedem, osiem, dziewięć, dziesięć,

nie daj się kolorom zwieść.

Zajęcie 2

• Wysiewanie w doniczkach lub skrzynkach zboża i rzeżuchy (w ziemi i na wacie).

• Oglądanie nasion zboża i rzeżuchy; porównywanie ich wyglądu.

Nasiona zboża i rzeżuchy.

• Podział na sylaby słów: zboże, rzeżucha.

• Podział na głoski słów: zboże, rzeżucha.

• Przybliżenie tradycji wysiewania nasion zbóż i rzeżuchy przed Wielkanocą; zaproponowanie

założenia zielonego ogródka.

• Wymienianie, co będzie potrzebne do hodowli roślin.

Doniczki, skrzynki, ziemia, wata, nasiona, woda, folia samoprzylepna.

• Pokaz sposobu, w jaki wysiewamy nasiona do ziemi i na watę.

• Samodzielne działania dzieci .

• Wysiewanie nasion do ziemi w skrzynkach lub doniczkach oraz na zmoczoną watę owiniętą

wokół doniczki odwróconej do góry dnem.

• Ozdabianie skrzynek (doniczek) elementami wyciętymi z folii samoprzylepnej – symbolami

wielkanocnymi, np.: baziami, barankami, kaczuszkami, kurczątkami, pisankami.

• Systematyczne obserwowanie wzrostu roślin, pielęgnowanie ich, degustacja

• Karta pracy, cz. 3, nr 59.

− Mówcie rymowankę i rysujcie po śladach jajek. Potem mówcie rymowankę i samodzielnie rysujcie kontury jajek. Pokolorujcie rysunki jajek.

− Przeczytajcie tekst razem z R. On będzie czytać zdania, wy będziecie je powtarzać. Zilustrujcie przeczytane zdania.

• Zabawa ruchowa utrwalająca umiejętność określania położenia przedmiotów w przestrzeni – Zajączki wielkanocne.

Papierowe pisanki wycięte z kolorowych gazet, nożyczki, pluszowy zajączek.

R. rozkłada w pokoju pisanki, wycięte przez niego lub dzieci po liniach konturowych z kolorowych gazet (pisanki powinny być zbliżone wielkością do stóp dziecka). Najpierw R. manipuluje zabawką– pluszowym zajączkiem, sadzając go w różnych miejscach: na pisance, za nią, przed nią, między dwoma pisankami, a dzieci określają, gdzie znajduje się zajączek.Następnie dzieci stają się zajączkami i poruszają się między pisankami. Na hasło: Zajączki– na pisanki – stają na pisankach. Na hasło: Zajączki – za pisanki – stają za nimi, zwrócone twarzami do R. Przy powtórzeniach zabawy wykonują kolejne polecenia R.

PRACA  ADASIA  

WTOREK  23.03.2021 

Temat –  Kura, kurczęta i pisanki

Cele główne:

– wypowiadanie się na temat wysłuchanego utworu

−rozwijanie sprawności fizycznej.

Cele operacyjne:

Dziecko

− mówi zdaniami rozwiniętymi,

– − aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych.

Przebieg dnia

Karta pracy, cz. 3, nr 56.  

− Pokolorujcie rysunki jajek jednym kolorem, ale tak, żeby każde jajko było inne. − Połączcie w pary takie same zestawy pisanek

Ćwiczenia poranne – zestaw 25

Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Grzegorza Kasdepke  Najpiękniejsze…..

Gdakały wniebogłosy ze szczęścia! Spoglądały z miłością na swe jajeczka. Otulały je delikatnie. Nasłuchiwały, czy zza kruchej skorupki nie dobiegnie ich czasem jakiś dźwięk. Jednym słowem, jak wszystkie mamy, robiły sporo zamieszania. − Z mojego jajeczka – gdakała pierwsza kura – wyrośnie najsilniejszy kogucik na całym podwórku! − A z mojego – gdakała druga – najpiękniejsza nioska w całej wsi! Zaś trzecia kura była tak szczęśliwa, że nie wiedziała nawet, czy wolałaby chłopca, czy dziewczynkę. Wszystkie jednak chciały, aby ich dzieci były najpiękniejsze. Postanowiły więc pomalować skorupki jajek najwspanialej, jak tylko potrafiły. − Mój kogucik – gdakała pierwsza kura – będzie czerwony w niebieskie paseczki. − A moja nioska – gdakała druga – będzie różowa w zielone groszki. Zaś trzecia kura nie mogła się zdecydować, czy pomalować jajo na pomarańczowo w brązowe kwadraciki, czy na brązowo w pomarańczowe trójkąciki. Wszystkie były przekonane, że z tak kolorowych jajek wyklują się najpiękniejsze kurczaczki na świecie. I rzeczywiście. Którejś nocy usłyszały jakieś ciche trzaski, jakieś popiskiwania… – zanim się obejrzały, z popękanych, kolorowych skorupek wyskoczyły ich dzieci. − Jaka śliczniutka!… – wygdakała pierwsza kura. − Mój ty kochany!… – rozczuliła się druga. − Chlip, chlip!… – płakała ze szczęścia trzecia kura. A małe kurczaczki, wszystkie żółciutkie, jak gdyby pomalowało je samo słońce, rozejrzały się dookoła i krzyknęły radośnie: „Mamo! Już jestem!”

– Rozmowa na temat opowiadania.

Wypowiedzi dzieci dotyczące utworu; zwracanie uwagi na zachowanie kur, ich pragnienia, sposób ozdabiania jajek; podkreślanie więzi matki z dzieckiem.

– Zabawa z elementem dramy – Narodziny kurczątka.

Dzieci dobierają się parami. Jedno dziecko wciela się w rolę kurczątka znajdującego się w jajku, drugie – kury, jego mamy oczekującej na narodziny swojego dziecka. Odgrywają scenki przedstawiające opiekę kury nad jajkiem, wykluwanie się kurczaczka i powitanie dziecka z matką (bez użycia słów lub z krótkimi dialogami, zgodnie z pomysłami dzieci).

Zabawa ruchowa rozwijająca umiejętność reagowania na zmiany tempa akompaniamentu – Kurczątka i kury.

Szarfy – zielone i czerwone, nagrania: wolnej muzyki, szybkiej muzyki, odtwarzacz CD. R. wybiera kurki.

R. wybiera kurki. (Oznacza je zielonymi szarfami). Każda kurka dobiera sobie cztery kurczątka (oznaczone czerwonymi szarfami). Przy nagraniu wolnej muzyki kura prowadzi swoje kurczątka jedno za drugim po sali. Kiedy zabrzmi szybka muzyka, dzieci podają sobie ręce i tańczą w kółeczkach. Podczas powtórzenia zabawy kura zamienia się rolą z jednym ze swoich kurczątek.

  • Ćwiczenie oddechowe – Baranek.

Szablony baranka, słomki, skrawki białego papieru.

Dzieci zajmują miejsca przy stolikach. Przed każdym dzieckiem znajduje się szablon baranka. Obok baranka zostają umieszczone małe kawałki białego papieru. Dziecko za pomocą słomki przenosi kawałki papieru na szablon baranka.

Zajęcia 2. Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw 13.  

Gazety, tamburyn.  

Część wstępna.

  • Czynności organizacyjno-porządkowe. Dzieci wchodzą do sali i poruszają się w dowolny sposób, ostrożnie, między rozłożonymi gazetami. Na polecenie N. zatrzymują się i każde dziecko podnosi gazetę.
  • Zabawa ożywiająca. Dzieci biegają z wymijaniem się i potrząsaniem gazetami trzymanymi oburącz w górze. Na mocne uderzenie w tamburyn i hasło: Burza, zatrzymują się i – przyjmując dowolną pozycję – chronią się przed zmoknięciem, wykorzystując gazety

Część główna.

  • Stanie w rozkroku, trzymanie złożonej gazety oburącz – w skłonie w przód, wymachy gazetą w tył i w przód. Po kilku ruchach wyprost i potrząsanie gazetą w górze.
  • Klęk podparty, dłonie ułożone na gazecie, skierowane palcami do wewnątrz, ręce zgięte w łokciach – opad tułowia w przód, dotknięcie gazety brodą i powrót do pozycji wyjściowej. Powtórzone ostatni raz ćwiczenie pozwoli przejść do leżenia przodem za przesuwaną gazetą.
  • W leżeniu przodem – unoszenie gazety trzymanej oburącz za końce (ręce zgięte w łokciach, skierowane w bok), dmuchanie na gazetę i wprawianie jej w ruch.
  • Położenie gazety na podłodze, zwinięcie jej po przekątnej w rulonik i przeskakiwanie przez nią bokiem, z jednej strony na drugą, od jednego końca do drugiego (ćwiczenie można urozmaicić, łącząc się w dwójki, trójki – dzieci układają ruloniki jeden za drugim i kolejno wykonują skoki, zachowując odstępy).
  • W staniu, rulonik trzymany z przodu za końce – przełożenie nogi przez rulonik, wytrzymanie w staniu jednonóż, wykonując dowolne ruchy uniesioną nogą, a następnie powrót tą samą drogą do pozycji wyjściowej (ćwiczenie należy wykonywać prawą nogą i lewą nogą, na zmianę).
  • Odtwarzanie kształtów figur geometrycznych – dzieci biegają w różnych kierunkach, a na sygnał (jeden gwizdek) dobierają się w trójki i układają swoje ruloniki w ten sposób, żeby utworzył się trójkąt, następnie siadają skrzyżnie przed wierzchołkami trójkąta. Na inny sygnał (dwa gwizdki) łączą się w czwórki i układają kwadraty (zabawę należy powtórzyć kilka razy).
  • Ugniatanie gazety tak, aby powstała kulka (piłeczka) – rzuty i chwyty kulki w miejscu, w chodzie, w biegu; rzuty i chwyty z wykonywaniem dodatkowych zadań, np.: przed chwytem klaśnięcie, dotknięcie ręką podłogi, kręcenie rękami młynka, wykonanie obrotu itp.
  • W leżeniu przodem – przetaczanie kulki z ręki do ręki, podrzucanie kulki oburącz, jednorącz.
  • Marsz z kulką położoną na głowie, utworzenie dwóch szeregów, oddalonych od siebie o pięć lub sześć kroków.
  • Wyścigi szeregów. Dzieci wkładają swoje kulki między kolana. Na sygnał zamieniają się miejscami, skacząc obunóż skokiem kangura. Wygrywa szereg, którego zawodnicy pierwsi ukończyli wyścig i żaden z nich w czasie skoków nie zgubił kulki. Zabawę powtarzamy kilka razy. Możemy wprowadzić współzawodnictwo, gdy liczba uczestników w szeregach jest jednakowa. Część końcowa. Ćwiczenia korektywne i uspokajające.
  • Marsz we wspięciu na palcach, z kulką położoną na głowie, przejście do siadu skrzyżnego.
  • W siadzie skrzyżnym – wykonywanie skrętów głową w prawo – w tył – i w lewo – w tył.
  • W siadzie podpartym, kolana rozchylone, kulka ułożona między stopami – podrzucanie kulki stopami, chwytanie jej rękami.
  • W marszu, kulka położona na dłoni (prawej, lewej) – ćwiczenie oddechowe: wykonanie wdechu nosem i próba zdmuchnięcia kulki z dłoni.
  • Czynności porządkowe: odkładanie kulek na wyznaczone miejsce, omawianie zajęć, ocenianie aktywności i twórczej inicjatywy dzieci.
  • Karta pracy, cz. 3, nr 57.
  • Kończenie rysowania kurki i kogucika według wzoru.
  • Kolorowanie jajka znajdującego się po lewej stronie karty w różowe wzorki, a po prawej – w zielone wzorki.

PONIEDZIAŁEK 22.03.2021 

Wkrótce Wielkanoc – Pisanki
Cele główne:
− rozwijanie mowy,
− zapoznanie z literą ł: małą i wielką, drukowaną,
− zapoznanie z literą ł: małą i wielką, drukowaną i pisaną.
Cele operacyjne:
Dziecko:
− odpowiada na pytania dotyczące wiersza,
− rozpoznaje i nazywa literę ł: małą i wielką, drukowaną,
− rozpoznaje i nazywa literę ł: małą i wielką, drukowaną i pisaną.
Karta pracy, cz. 3, nr 54.
− Połączcie, samodzielnie lub z pomocą R. pierwsze
głoski z nazw zdjęć. Narysujcie w pustych polach
to, czego nazwę otrzymaliście. Z czym kojarzą się
wam te nazwy?
• Ćwiczenia poranne – zestaw 25.
Tamburyn, bębenek.
• Ćwiczenia dużych grup mięśniowych Przedświąteczne porządki.
Dzieci naśladują odkurzanie, trzepanie dywanów, mycie okien i wycieranie kurzu z mebli znajdujących się na różnej wysokości.
• Ćwiczenie nóg Po schodach.
Dzieci naśladują zbieganie po schodach. Biegną
w miejscu, z wysokim unoszeniem kolan. Potem wchodzą po schodach – maszerują w miejscu, z wysokim unoszeniem kolan i z przechylaniem się na boki.
• Czworakowanie Zajączki wielkanocne.
Dzieci naśladują sposób poruszania się zajączków – całe dłonie mają oparte na podłodze, podciągają nogi do rąk. Co pewien czas zatrzymują się, stają słupka – wykonują przysiad, palce wskazujące trzymają przy uszach, rozglądają się na boki. Potem zmieniają kierunek poruszania się.
• Bieg Wesołe kurczątka.
Dzieci dobierają się parami, stają jedno za drugim. Pierwsze kurczątko przy dźwiękach tamburynu odbiega od drugiego, które stoi w miejscu. Kiedy zabrzmią dźwięki bębenka, pierwsze kurczątko zatrzymuje się, a drugie dobiega do pierwszego i staje za nim. Podczas powtórzenia zabawy drugie kurczątko staje się pierwszym i prowadzi.
• Marsz po obwodzie koła – Spacer baranków.
Dzieci maszerują po kole i rytmizują tekst: Bielutkie baranki sobie spacerują, na Wielkanoc wyczekują, trzymając rękę przy oczach, rozglądają się na boki, cicho pobekując: Bee, bee, bee.
Zajęcia 1. Słuchanie wiersza Doroty Gellner Pisanki
Patrzcie,
ile na stole pisanek!
Każda ma oczy
malowane,
naklejane.
Każda ma uśmiech
kolorowy
i leży na stole grzecznie,
żeby się nie potłuc
przypadkiem
w dzień świąteczny.
Ale pamiętajcie!
Pisanki
nie są do jedzenia
Z pisanek się wyklują
Świąteczne Życzenia!
Rozmowa na temat wiersza.
− Co znajduje się na stole? Jak wyglądają pisanki? Co wykluje się z pisanek?
• Poznawanie ciekawostek na temat pisanek.
• Dawniej uważano, że pisanki mają magiczną moc, dlatego np. dotykano nimi grzbietów bydła, aby było zdrowe i płodne, toczono je wzdłuż zagonów oziminy, żeby zapewnić sobie dobry urodzaj.
• Były one darem, który miał zapewnić obdarowanej osobie wszelką pomyślność (także w sprawach sercowych).
• Pełniły one rolę wykupu w obrzędach wielkanocnych, np.: dyngusa, chodzenia z barankiem lub kurkiem.
• Ludzie bogaci obdarowywali się drogimi pisankami, ze złota, przyozdobionymi szlachetnymi kamieniami. Francuski jubiler Peter Carl Fabergé wykonał takie drogie pisanki na zamówienie cara Rosji.
• Pisanki służyły do zabawy zwanej taczanką.
Turlało się po stole malowane jaja, zderzając je ze sobą. Wygrywała ta osoba, której pisanka się nie potłukła.
• Zabawa ruchowa z elementem turlania – Rozsypane pisanki.
Dzieci delikatnie turlają się po podłodze w różnych kierunkach, zwracając uwagę na zachowanie zasad bezpieczeństwa.
Zajęcia 2. Zabawy i ćwiczenia z literą ł.
• Oglądanie obrazka przedstawiającego wiosenne prace w ogródku.
Obrazek przedstawiający wiosenne prace w ogródku.
− Co robimy wiosną w ogródku?
− Jakich narzędzi ogrodniczych potrzebujemy?
− Do czego potrzebujemy wideł, a do czego – motyki?
− Do czego potrzebujemy sekatora, a do czego – grabi i łopaty?
• Analiza i synteza słuchowa słowa łopata.
• Dzielenie słowa łopata na sylaby.
− Co słyszycie na początku słowa łopata?
• Podział na sylaby nazw obrazków, które rozpoczynają się głoską ł.
Obrazki przedmiotów/zwierząt/roślin, których nazwy rozpoczynają się głoską ł.
Dzielenie słowa łopata na głoski.
• Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską ł (łodyga, łuk, łubin…), mającychj ą w środku (półka, głowa, igła…) oraz na końcu (dół, bawół, stół…).
− Z ilu głosek składa się słowo łopata?
• Zabawa ruchowa Przeczytaj i naśladuj.
Kartki z nazwami narzędzi ogrodniczych.
R. ma kartki z nazwami narzędzi ogrodniczych. Pokazuje je dzieciom, a one, po odczytaniu tych nazw, naśladują czynności, jakie się nimi wykonuje.
Przykładowe nazwy: widły, grabie, sekator, motyka, łopata, konewka.
• Budowanie schematu słowa łopata.
Białe nakrywki.
• Analiza i synteza słuchowa imienia Łucja.
Białe nakrywki.
• Dzielenie imienia na sylaby, na głoski; budowanie jego schematu.
• Pokaz litery ł: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.
Litery: ł, Ł.
• Umieszczanie poznanych liter: ł, Ł, a, c, u, o, p, t, pod schematami słów łopata, Łucja.
• Odczytanie wyrazu łopata.
• Odkrywam siebie. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 38.
• Pokaz litery ł, Ł drukowanej.
• Odczytanie wyrazu z R. Odszukanie na ostatniej karcie takiego samego wyrazu. Wycięcie go i przyklejenie na nim. Pokolorowanie rysunku.
• Ozdobienie liter ł, Ł.
• Odszukanie wśród podanych wyrazów wyrazu łopata. Podkreślanie go. Policzenie podkreślonych wyrazów.
• Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 72.
• Odczytywanie wyrazu z R. Odszukanie na końcu kart kartoników z literami tworzącymi wyraz łopata. Wycięcie ich, ułożenie z nich wyrazu, a potem przyklejenie w okienkach.
Pokolorowanie rysunku.
• Odczytanie sylab. Odczytanie sylab i wyrazów.
• Pisanie liter ł, Ł po śladach, a potem – samodzielnie.

BAL KARNAWAŁOWY W BIEDRONKACH 

WIGILIA W BIEDRONKACH

  

MIKOŁAJKI W BIEDRONKACH  

ŚWIATOWY DZIEŃ PLUSZOWEGO MISIA – ZABAWY, TAŃCE, KONKURSY I WIELE INNYCH ATRAKCJI 

SERDUSZKO dla PRZYJACIELA  

SYMBOLE NARODOWE 

ROBIMY SAŁATKĘ OWOCOWĄ  

DZIEŃ CHŁOPAKA 

Drodzy Rodzice, zdjęcia prac plastycznych,czy innych proponowanych przez nas działań  można przesłać na adres e-mail reniapankowicz@op.pl , monia_lis@o2.pl lub  messenger   

Prace Bartusia

 

19.06 PIĄTEK 

Temat – Za co lubimy wakacje?
Cele ogólne
• rozwijanie mowy, utrwalanie nazw dni tygodnia,
• poznawanie i utrwalanie zasad bezpieczeństwa obowiązujących w różnych miejscach wakacyjnego wypoczynku,
• rozwijanie spostrzegawczości wzrokowej i orientacji przestrzennej,
Cele operacyjne
Dziecko:
• opisuje obrazki; formułuje dłuższe zdania, poprawne pod względem gramatycznym; wymienia nazwy dni tygodnia,
• wymienia zasady zachowania, których należy przestrzegać w różnych miejscach wakacyjnego wypoczynku,
1.Zabawa Magiczny worek. Rozwijanie percepcji dotykowej.
Worek, przedmioty/zabawki związane z letnim wypoczynkiem, np.: okulary przeciwsłoneczne, łopatka, wiaderko, łódeczka.
Dzieci siedzą w kole. R. kładzie na dywanie przedmioty/zabawki związane z letnim wypoczynkiem,np.: okulary przeciwsłoneczne, łopatkę, wiaderko, łódeczkę. Dzieci po kolei oglądają wszystkie przedmioty, dotykają ich, nazywają i mówią, gdzie i w jaki sposób się je wykorzystuje. Następnie R . umieszcza te przedmioty w worku. Chętne dzieci dotykają ich i odgadują, co to za przedmiot,wypowiadają jego nazwę z podziałem na sylaby. Pozostałe dzieci odgadują, o jaki przedmiot chodzi,podają pełną nazwę.
2. Za co lubimy wakacje? – rozmowa inspirowana wierszem G. Lech Co robią latem dni tygodnia?
• Powitanie zabawą Głuchy telefon.
Dzieci siedzą w kole. R. mówi szeptem dziecku siedzącemu po jej prawej stronie proste zdanie związane z wakacjami. Dziecko przekazuje je dalej. Kiedy zdanie dotrze do dziecka siedzącego po lewej stronie R., wtedy ono wymawia je głośno. R. i dzieci porównują, czy zdanie brzmi tak samo, i ewentualnie szukają przyczyny zmiany zdania na inne.
3. Słuchanie wiersza G. Lech Co robią latem dni tygodnia?
– Co wy na to, że już lato? –
Tydzień swoje dni zapytał.
Poniedziałek zsiadł z roweru.
– Radość dla kolarzy wielu!
Wtorek książkę czytał właśnie.
Mruknął tylko: – Lubię baśnie!
Latawca puszczała Środa,
bo piękna była pogoda.
Czwartek rzekł: – Ja wciąż maluję,
jak się świetnie w lesie czuję.
Piątek tylko machnął ręką:
– Chciałbym zagrać, lecz nieprędko
znajdę gracza w tym upale.
Szachów nie otwieram wcale.
– A Sobota? – Cóż mam rzec.
Niosę piłkę, dziś gram mecz.
– Czy Niedziela coś dopowie?
Nie dopowie, bo jest w kinie
na animowanym filmie.
A czy film ten był o lecie,
w poniedziałek się dowiecie.
• Rozmowa na temat wiersza.
R. pyta dzieci: Jaka pora roku już nadeszła? O co zapytał swoje dni Tydzień? Co zrobił i odpowiedział poniedziałek? Co zrobiły i odpowiedziały kolejne dni tygodnia?
R. pyta dzieci dalej: Co wy lubicie robić latem? Co robicie najczęściej w poniedziałek… w sobotę i w niedzielę? Ile dni wchodzi w skład tygodnia? N. zachęca dzieci do wymienienia w kolejności wszystkich dni tygodnia i jednoczesnego wysuwania palców.
3. Sluchanie piosenki – Bezpieczne wakacje
4.Wykonanie plakatu Rady na wakacje. Ustalanie zasad bezpieczeństwa obowiązujących w różnych miejscach wakacyjnego wypoczynku
Karton, obrazki przedstawiające odpowiednio: las, góry, morze/jezioro, miasto, napis Rady na wakacje, mazak, klej.
Dzieci są w zespołach. Lider każdego zespołu losuje jeden obrazek przedstawiający odpowiednio: las, góry, morze/jezioro, miasto. Dzieci zastanawiają się wspólnie, jak bezpiecznie spędzić wakacje w danym miejscu. Następnie R. przypina na tablicy duży karton podzielony na cztery kolumny. Wskazane dzieci z poszczególnych zespołów kolejno przyklejają swoje obrazki w wybranych kolumnach. R. pokazuje przygotowany wcześniej napis: Rady na wakacje. Zawiesza napis nad kartonem.
R. pyta wszystkie dzieci: O czym należy pamiętać podczas letnich wypraw? Jak należy się zachowywać,aby pobyt w tych miejscach był udany i bezpieczny? Jakich zasad bezpieczeństwa należy przestrzegać podczas wakacji? Czego nie wolno robić? Dzieci podają swoje propozycje bezpiecznych zachowań. R.zapisuje rady w odpowiedniej kolumnie
Przykłady zapisów:
• W lesie – zachowujemy się cicho, nie straszymy zwierząt, nie niszczymy roślin, nie zbliżamy się do
dzikich zwierząt, nie zbieramy nieznanych grzybów, nie zrywamy nieznanych roślin.
• Nad wodą (nad morzem, nad jeziorem) – kąpiemy się w miejscach wyznaczonych, w obecności dorosłych.
• W górach – chodzimy po wyznaczonych szlakach, zwracamy uwagę na pogodę, która w górach jest
bardzo zmienna.
• W mieście – bawimy się z daleka od ulicy, nie bierzemy do rąk nieznanych przedmiotów.
R. pyta dzieci, czy są zasady obowiązujące zawsze i wszędzie. Dzieci wypowiadają się, a R. dopisuje je pod kolumnami. Przykłady: W czasie upałów nosimy okrycie chroniące głowę: czapkę/kapelusz. Przed wyjściem na słońce smarujemy skórę specjalnym kremem. Ubieramy się stosownie do miejsca i pogody.
5.Dzieci− projektują znaki zakazu, które przestrzegają przed różnymi niebezpieczeństwami lub szkodliwymi działaniami podczas wakacji, np. przekreślona kąpiąca się postać.
Dla każdego dziecka: małe kartki w kształcie kół, kredki. 
Oglądanie zaprojektowanych znaków. Utrwalanie numerów alarmowych.
R. układa na dywanie znaki zaprojektowane przez 6-latki. Wspólnie z dziećmi zastanawia się, co one oznaczają, np.:
− przekreślona kąpiąca się postać – zakaz kąpieli,
− przekreślona złamana gałązka – nie niszczymy roślin,
− przekreślony obrazek psa – nie zbliżamy się do nieznanych zwierząt .Następnie układa kartoniki z zapisanymi numerami alarmowymi: 112, 999, 998, 997.
Prosi dzieci,aby przyjrzały im się uważnie i przypomniały, co one oznaczają

18.06  CZWARTEK 

Temat – Smaki, zapachy i odgłosy lata
Cele ogólne
• utrwalanie wiadomości na temat charakterystycznych cech lata,
• poznawanie przyczyny pękania czereśni,
• zachęcanie do uczestniczenia w zabawach badawczych,
• rozwijanie logicznego myślenia, pobudzanie wrażliwości zmysłów,
• zachęcanie do radosnego eksperymentowania, rozwijanie umiejętności manualnych.

Cele operacyjne
Dziecko:
• wymienia charakterystyczne cechy lata,
• wie, dlaczego pękają czereśnie
• chętnie uczestniczy w zabawach badawczych
• rozwiązuje zagadki, różnicuje i nazywa cechy rozpoznawane za pomocą dotyku, smaku, węchu, słuchu i wzroku,
• eksperymentuje z wodą i piaskiem, tworzy pracę plastyczną.
1.Zabawa badawcza Ciekawe kształty.
Worek, tekturki w kształcie liter: l (z naklejonymi kolorowymi kropkami), a (z naklejonymi wacikami nasączonymi olejkiem truskawkowym), t (wycięta z tektury falistej), o (z naklejonym dzwoneczkiem).
Dzieci siedzą w kole. R. wyjmuje z worka tekturki wycięte w kształcie liter: l, a, t, o, i ozdobione. Dzieci przekazują sobie tekturki i badają ich właściwości: oglądają je, dotykają ich, porównują fakturę i zapach. Następnie R. układa wszystkie tekturki na środku koła. Prosi dzieci o opisanie swoich wrażeń.
R. pyta dzieci, dzięki jakim głównym zmysłom poznały każdą tekturkę (literę). Przykładowe odpowiedzi:
l – jest bardzo kolorowe – zmysł wzroku,
a – pachnie – zmysł węchu,
t – ma ciekawą fakturę – zmysł dotyku,
o – wytwarza dźwięki – zmysł słuchu.
1. Za co lubimy lato? – rozmowa połączona z rozwiązywaniem zagadek i zabawami badawczymi
-Rozwiązywanie zagadek słuchowych – Zjawiska charakterystyczne dla lata.
Odtwarzacz CD, nagranie z odgłosami burzy, obrazki przedstawiające krajobraz w czasie ładnej pogody oraz podczas burzy.  

R. czyta zagadki K. Wilk, a chętne dzieci podają odpowiedzi.
Ciemno, cicho. Co to będzie?. (burza) 
Nagle grzmoty słychać wszędzie.
Następnie R. odtwarza nagranie z odgłosami burzy. Pokazuje obrazki przedstawiające krajobrazy –w czasie ładnej pogody i podczas burzy. R. pyta, czy dzieci słyszały i widziały burzę; czy wiedzą, jak należy się zachowywać podczas burzy. R. informuje, na czym polega to zjawisko.
– Burzy towarzyszą grzmoty, błyskawice, bardzo silny porywisty wiatr oraz obfite opady deszczu. Przed nadejściem burzy często panuje spokój, jest cicho. Ludzie dostrzegli to i wymyślili powiedzenie: Cisza przed burzą. (R. wyjaśnia je dzieciom).
R. prosi o uwagę i czyta kolejną zagadkę I. Fabiszewskiej.

Kolorowy most na niebie,
co zachwyca dzieci.
Zjawia się, gdy deszczyk pada
i słoneczko świeci. (tęcza)
R. pyta, co to jest tęcza, czy dzieci pamiętają, jak powstaje tęcza, jaki ma kształt. Zapoznaje dzieci z tym zjawiskiem pogodowym. Przypomina, że tęcza pojawia się na niebie wtedy, kiedy pada deszcz i świeci słońce. Wówczas promienie słońca załamują się w kropelkach wody. R. pyta, czy dzieci pamiętają, jakie kolory ma tęcza. Chętne dzieci się wypowiadają.
2.Rozwiązywanie zagadek rysunkowych.
Karton, mazak..
R. rysuje na kartonie różne kształty, np. słońce, czereśnię. Dzieci odgadują, co zostało narysowane.Próbują sformułować poprawne zdanie związane z rysunkiem. Przykłady wypowiadanych zdań: Latem mocno świeci słońce. Latem dojrzewają czereśnie
• Zabawa podsumowująca informacje o lecie – Prawda – fałsz.
Dzieci stają w kole. R. wypowiada zdania. Jeśli zdanie jest prawdziwe, dzieci wstają, jeśli fałszywe,siedzą.
Przykłady zdań: Latem trzeba się ciepło ubierać. Latem pada z nieba kolorowy śnieg. Latem zwierzęta przygotowują się do zimowego snu.
3. Ćwiczenia oddechowe Zapachy lata.
Wazon z różą i słonecznikiem.
R. stawia przed dziećmi wazon z kwiatami kwitnącymi wczesnym latem,
np. różą i słonecznikiem.Podaje ich nazwy. Dzieci przyglądają się budowie
kwiatów, wskazują różnice w wyglądzie, a następnie pochylają się nad
poszczególnymi kwiatami i je wąchają: wciągają powietrze nosem,
wykonując długi głęboki wdech, a wydychają ustami.
długi głęboki wdech, a wydychają ustami. Opisują swoje wrażenia.
4. Doświadczenia z wodą i piaskiem.
Cztery miski, papierowe łódeczki, plastikowe rurki, np. do napojów, drobny piasek.
R. dzieli dzieci na 4 zespoły. Każdy zespół gromadzi się przy wyznaczonym stanowisku, dookoła swojego stolika. R. omawia sposób zabawy każdego zespołu. Zwraca uwagę dzieci, aby uważnie obserwowały i wsłuchiwały się w dobiegające dźwięki.
Pierwszy zespół – dzieci puszczają w misce z wodą papierowe łódeczki, przesuwają je oddechem (dmuchają na nie).
Drugi zespół – dzieci lekko uderzają rękami o powierzchnię wody.
Trzeci zespół – dzieci dmuchają w wodę przez plastikowe rurki (np. do napojów).
Czwarty zespół – dzieci zanurzają dłonie w drobnym piasku.
Dzieci eksperymentują kolejno na wszystkich stanowiskach, tak aby przeprowadzić każdą zabawę.
5. Zabawa badawcza – Dlaczego czereśnie pękają?
Czereśnie – całe i popękane, rabarbar, woreczek foliowy, miska z wodą. 

• Wyjaśnianie dzieciom, dlaczego, kiedy pada deszcz, dojrzewające latem owoce pękają.
• Oglądanie rabarbaru; opisywanie jego wyglądu, przeznaczenia; zwracanie uwagi na czerwoną skórkę brudzącą palce oraz, że liście rabarbaru mają charakterystyczny kształt.
• Włożenie jednego kawałka liścia do woreczka foliowego, a pozostałych – do miski z wodą.
Następnego dnia porównywanie wyglądu rabarbaru z woreczka i z rabarbarem z wody (rabarbar wyjęty z woreczka nie zmienia swojego wyglądu, ma nadal równe, całe końce; natomiast ten wyjęty z wody jest na końcach popękany i zwinięty). To efekt wchłaniania wody.
Skórka wchłania jej więcej niż miąższ. Właśnie dlatego rabarbar pęka na końcach i się zwija.
R. wyjaśnia, że podobne zjawisko można zaobserwować również u innych owoców. Czereśnie, kiedy są już dojrzałe i pada na nie deszcz, zaczynają pękać. Miąższ znajdujący się pod skórką chłonie jak gąbka krople wody, które padają na skórkę. Owoc zwiększa więc swoją objętość. Skórka natomiast nie zachowuje się jak nadmuchiwany balonik, nie rozciąga się i dlatego pęka. Podobnie jak czereśnie pękają również wiśnie, śliwki i agrest.
6. Pobudzanie zmysłu smaku – Smaki lata.
Miseczki z różnymi owocami, np. truskawkami i czereśniami.
R. stawia przed dziećmi miseczki z różnymi owocami, np. truskawkami i czereśniami. Nazywa je,zwraca uwagę na kolor i wartości odżywcze owoców. Następnie wspólnie z dziećmi myje je i zachęca do degustacji. Dzieci określają walory smakowe owoców.
7.Podsumowanie doświadczeń.
Dzieci omawiają wrażenia: opisują zapach kwiatów, smak owoców,
mówią, jakie są woda i piasek,jakie dźwięki można za ich pomocą
wytworzyć, np. pluskania i bulgotania, przesypywania. Określają
właściwości fizyczne kwiatów, owoców, wody i piasku. Mówią ponownie,
za co lubią lato.
Zabawa ruchowa Podróż samolotem.
Dzieci naśladują lot samolotem. Na sygnał dźwiękowy, np. klaśnięcie, zatrzymują się. N. informuje, do jakiego wakacyjnego miejsca doleciały i krótko je opisuje. Dzieci obserwują okolicę – raz przez jedno okno, raz przez drugie okno – przykładają dłoń do oczu i lekko wychylają się: raz w jedną stronę, raz w drugą stronę.
8. Wodno-piaskowe czary-mary – zajęcia plastyczne – rysowanie kredkami wodnymi.
Odtwarzacz CD, nagranie szumu morza, dla każdego dziecka: sztywny karton (najlepiej odpowiedni do kredek wodnych)., mazaki, kredki wodne, pędzelek, pojemniki na wodę, klej, piasek, tace jedna na stolik

R. zachęca dzieci do wykonania pracy plastycznej. Omawia etapy jej wykonania. Dzieci:
− rysują mazakiem wokół kartonu ramkę,
− w środku ramki rysują kredkami wodnymi dowolny obrazek o tematyce związanej z latem,
− malują pędzlem maczanym w wodzie,
− smarują klejem ramkę obrazka,
− szybko i dokładnie obsypują ramkę piaskiem,
− nadmiar piasku strząsają do tacy.
Podczas pracy R. włącza nagranie odgłosów szumu morza.

17.06 ŚRODA

Temat: Na zawsze zapamiętasz

Cele główne

• poznanie melodii i tekstu piosenki

• zachęcanie do wspominania pobytu w przedszkolu,

• rozwijanie sprawności manualnej.

Karta pracy, cz. 4, s. 75.

Czytanie tekstu wyrazowo-obrazkowego o wakacjach. Kończenie kolorowania kredek według

wzoru (rytmu) z poprzedniej karty.

Zabawa Wakacje.

Dla każdego dziecka: kartka, kredki.

Rysowanie w prawym górnym rogu kartki słoneczka, z jednoczesnym wypowiadaniem

zdania: Wakacje muszą być słoneczne. Rysowanie w lewym dolnym rogu kartki kwiatka

i wypowiadanie zdania: Wakacje muszą być pachnące. Rysowanie w lewym górnym rogu

kartki lodów i wypowiadanie zdania: Wakacje muszą być słodkie. Rysowanie w ostatnim,

pustym rogu kartki skrzyni i wypowiadanie zdania: Wakacje muszą być tajemnicze. Określanie,

który to róg. Rysowanie na środku kartki siebie na wakacjach

Gra losowa z rodzicami(rodzeństwem) z zastosowaniem kostki – Zapłata.

Patyczki (po 12 dla każdego gracza), kostka do gry.

Uczestnicy otrzymują po 12 patyczków lub innych drobnych przedmiotów, które będą stanowiły

pieniądze w grze. Kolejno rzucają kostką. Jeżeli kostka wskaże jedynkę, muszą zapłacić

swojemu sąsiadowi po prawej stronie jeden patyczek, jeżeli dwójkę – płacą sąsiadowi po

lewej stronie. W przypadku trójki i czwórki gracze wpłacają po jednym patyczku do kasy na

środku koła. Jeśli kostka wskaże piątkę, zabierają z kasy jeden patyczek, a jeśli szóstkę –

dwa patyczki. Ten gracz, który nie ma już żadnych pieniędzy, nie rzuca kostką, dopóki ich

nie otrzyma. Wygrywa osoba, której został w ręce choć jeden patyczek.

Zajęcia 1.Nauka piosenki Niech żyją wakacje
https://www.youtube.com/watch?v=BauTov9xmZY
Niech żyją wakacje,
niech żyje pole i las,
i niebo, i słońce,
wolny, swobodny czas.
Pojedzie z nami piłka
i kajak, i skakanka,
będziemy grać w siatkówkę
od samiutkiego ranka.

Gorące, złote słońce
na ciemno nas opali,
w srebrzystej, bystrej rzece
będziemy się kąpali.
Niech żyją wakacje,
niech żyje pole i las,
i niebo, i słońce,
wolny, swobodny czas.

R. zadaje pytania dotyczące tekstu piosenki.

− O czym jest ta piosenka?

− Jakie zdarzenia zapamiętacie z naszego przedszkola?

• Określanie charakteru melodii oraz liczby zwrotek piosenki.

• Zaznaczanie uderzeniem w bębenek refrenu piosenki.

• Ćwiczenia emisyjne na sylabach: wa, wo, wi.

Nauka piosenki na pamięć

Zajęcia 2. Co najbardziej podobało mi się w przedszkolu – rysunek.

• Zabawa Dokończ zdania.

R. rozpoczyna zdania, a dzieci je kończą. Np.: W przedszkolu lubiłem/

lubiłam… W przedszkolu nie lubiłem/nie lubiłam… W przedszkolu czułem się/czułam się…

• Wypowiadanie się dzieci na temat: Co najbardziej podobało mi się (wśród zdarzeń w ciągu

roku) w przedszkolu.

Zdjęcia, obrazki.

R. pokazuje zdjęcia zrobione podczas uroczystości, wycieczek, ciekawych zajęć w przedszkolu.

Dzieci oglądają je, wspominają. Wypowiadają się swobodnie na temat.

• Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy.

Karta pracy, cz. 4, s. 76 (dla każdego dziecka).

Rysowanie tego, co podobało się w przedszkolu. Wskazywanie obrazków zgodnie z kolejnością

pór roku.

• Wykonanie prac przez dzieci.

Karta pracy, cz. 4, s. 77.

Czytanie tekstu z R. lub samodzielnie. Rozmowa na temat tego, co dzieci poznały w przedszkolu.

Rysowanie słoneczek po śladach. Kolorowanie rysunków.

 

16.06 WTOREK

Temat:Liczymy patyczki

Cele główne

• rozwijanie umiejętności liczenia,

• dodawanie i odejmowanie w zakresie 10,

• rozwijanie sprawności fizycznej.

Karta pracy, cz. 4, s. 73.

Kończenie rysowania szlaczków. Dzielenie nazw obrazków na sylaby (lub na głoski).

Zajęcia 1. Ćwiczenia w liczeniu za pomocą patyczków.

Patyczki w różnych kolorach, znaki, liczby.

Dzieci biorą sobie po tyle patyczków, ile mają palców u rąk, i siadają w kole.

Układanie z patyczków kształtów figur geometrycznych.

Dzieci układają z patyczków trójkąt, prostokąt, kwadrat. Określają, ile patyczków potrzebowały

do ułożenia kształtu każdej figury.

Układanie patyczków według kolorów. Dzieci liczą patyczki w każdym kolorze.

Podają całkowitą liczbę patyczków, mówiąc np., 3 patyczki czerwone dodać 4 patyczki zielone i dodać 3 patyczki żółte to razem 10 patyczków.

Układanie działania ilustrującego liczbę patyczków. Np.

3 + 4 + 3 = 10

Odkładanie patyczków, np. w kolorze żółtym. Dzieci liczą pozostałe patyczki, mówiąc:

10 odjąć 3 to siedem.

Układają działanie:

10 – 3 = 7

Odkładanie patyczków, np. czerwonych. Dzieci liczą pozostałe patyczki, mówiąc:

7 odjąć 3 to cztery.

Układają działanie:

7 – 3 = 4

Dalsze ćwiczenia przeprowadzamy analogicznie.

Zajęcia 2.Ćwiczenia gimnastyczne

Tamburyn,dla każdego dziecka woreczek,

• Zabawa orientacyjno-porządkowa – Spacer do lasu.

Dzieci biegają swobodnie w różnych kierunkach. Na zawołanie: Stój! – zatrzymują się i przybierają różne pozycje. Zabawę powtarzamy kilka razy.

• Ćwiczenia z elementem równowagi.

Dzieci spacerują swobodnie, z woreczkami na głowach, następnie każde dziecko kładzie

woreczek przed sobą i stara się chwycić go palcami nóg i utrzymać przez chwilę. Ćwiczenia

powtarzamy kilka razy, pamiętając o zmianie stóp.

• Ćwiczenie mięśni brzucha – Do góry i w dół.

Dzieci leżą tyłem, woreczki wkładają między stopy. Unoszą je stopami do góry i przekładają

za głowy, a potem powracają do pozycji wyjściowej.

• Zabawa ruchowa z elementem czworakowania – Na plaży.

Dzieci kładą woreczki na podłodze. Chodzą na czworakach dookoła swoich woreczków,

naśladując szukanie na plaży muszli i bursztynów. Co jakiś czas klękają, wyciągają ręce,

otwierają dłonie i pokazują, co znalazły.

• Ćwiczenie tułowia – Samoloty.

Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym. Woreczki kładą na głowach. Jedną ręką tworzą daszek

nad oczami, drugą trzymają na kolanach. Wykonują skręt tułowia i głowy w lewą stronę,

a następnie w prawą stronę.

• Ćwiczenia przeciw płaskostopiu – Sprytne stopy.

Dzieci chwytają palcami stopy woreczek leżący na podłodze i podają go sobie do rąk.

• Zabawa ruchowa ożywiająca – Chronimy się przed słońcem.

Dzieci biegają po sali, swobodnie wymachując woreczkami. Na mocne uderzenie w tamburyn

zatrzymują się, rozciągając woreczki nad głowami – chronią się przed słońcem.

• Zabawa uspokajająca – Marsz z woreczkiem.

Dzieci maszerują po obwodzie koła, machając woreczkami przed sobą, po czym odkładają

je na wyznaczone miejsce.

Karta pracy, cz. 4, s. 74.

Oglądanie obrazków. Opowiadanie, co się na nich dzieje. Zastanawianie się i mówienie, co

Ada robiła kiedyś, co robi teraz, a co będzie robić w przyszłości. Wymienianie kolorów kredek.

Utrwalanie nazw miesięcy na podstawie fragmentu wiersza Krystyny Datkun-Czerniak Rok.

Podczas recytacji wiersza R. nazywa miesiące, wypowiadając nazwy bezgłośnie, poruszając

samymi ustami. Dzieci podają głośno nazwy miesięcy w odpowiedniej formie. Podczas

ponownego słuchania wiersza klaszczą, kiedy usłyszą nazwę miesiąca.

W styczniu Nowy Rok przychodzi,

często mrozem grozi.

W lutym czyni tak samo.

W marcu bywa jak w garncu (…).

Kwiecień z majem

w zieleni skąpane (…).

Czerwiec obiecuje

radości wiele, bo

– moi przyjaciele –

lipiec i sierpień to wakacji czas (…).

Wrzesień i październik

zmieniają kolory ziemi (…).

W listopadzie

smutek na drzewach się kładzie.

A w grudniu zmęczony pracą Stary Rok

żegna się i… zaprasza Nowy Rok. (…)

Prace Bartusia

15.06 PONIEDZIAŁEK  

Religia. Temat: Świętujemy niedzielę z Jezusem

Witam wszystkie dzieci.
Na początku uczyń znak krzyża, możesz zaśpiewać: „W imię Ojca i Syna i Ducha Św.” https://www.youtube.com/watch?v=Kk1sU6WETpE&list=PLJ5sSim4ybKA5q2UcdkfimpzzRW4UecPL&index=8

Dzisiaj dowiesz się, że niedziela jest dniem poświęconym Panu Jezusowi i rodzinie. Pomoże Ci dziś  brat Franciszek, który opowie  „Czym jest Msza Święta?” – https://www.youtube.com/watch?time_continue=12&v=MC32OuSrZRY&feature=emb_logo
oraz poznasz „Przebieg Mszy Św.” też opowiedziany przez brata Franciszka – https://www.youtube.com/watch?time_continue=456&v=ldhO_QArFio&feature=emb_logo

Zapraszam Cię do posłuchania piosenki zespołu Małe TGD – Siedem – https://www.youtube.com/watch?v=rqnxLJxz6M8

(czy już wiesz dlaczego tytuł SIEDEM?)

A na koniec kolorowanka, miejsce gdzie w niedzielę idziesz z całą rodziną
 – http://e-kolorowanka.pl/kosciol-kolorowanka/5182-kosciol-kolorowanka-5.html

Pozdrawiam wszystkie dzieci

Temat – Pożegnania nadszedł czas -Pocieszajki dla maluszków

Cele główne
• rozwijanie mowy,
• zachęcanie do wspominania pobytu w przedszkolu,
• rozwijanie sprawności manualnej.
Cele operacyjne
Dziecko:
• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
• wspomina pobyt w przedszkolu,
• wykonuje pracę plastyczną.
1.Zabawa muzyczna W przedszkolnej drużynie – rozwijająca reakcję na ustalone sygnały.
Gumka frotka, gong, nagranie dowolnej melodii

Dzieci są podzielone na czteroosobowe  W każdej grupie wybrane dziecko ma na ręce gumkę frotkę. W rytmie nagrania piosenki dzieci swobodnie maszerują w określonym kierunku. Na sygnał – dwa uderzenia w gong – dobierają się w czteroosobowe koła. Dzieci oznaczone frotkami zajmują miejsca w środku kół. Wymyślają do muzyki dowolne figury taneczne. Pozostałe starają się je naśladować. Na jeden dźwięk gongu w kołach następuje zmiana. Kolejne dziecko wchodzi do środka i tańczy, wymyślając nowe figury.
2 . Zabawa przeciwko agresji – Chroniący nas szałas.
Dzieci dzielą się na cztery grupy. W każdej grupie jedna osoba jest mistrzem budowy.Mistrz musi z materiału (dzieci) utworzyć szałas. Po zbudowaniu szałasu (ustawieniu dzieci) sam mistrz wchodzi do niego i przebywa w nim przez chwilę, czując się wspaniale. Potem następuje zmiana ról.
3, Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Pocieszajki dla maluchów.
4.Zabawa Z czym kojarzy się przedszkole.
Karton z obrazkiem przedszkola, mazak.
Dzieci podają skojarzenia z przedszkolem, a R. zapisuje je wokół obrazka przedszkola. Np.uśmiech, sympatia, dobre obiadki, różne zabawki, troskliwość, zrozumienie…
Książka (s. 86–89) dla każdego dziecka.
Ada była bardzo dumna z tego, że po wakacjach pójdzie do szkoły. Będzie miała kolorowy plecak, a w nim książki, zeszyty i piórnik z przyborami. Bardzo chciała się nauczyć samodzielnie czytać,bo obiecała Olkowi, że w przyszłości to ona przeczyta mu bajkę na dobranoc, a nie odwrotnie.Na zakończenie ostatniego roku w przedszkolu zaproszono wszystkich rodziców, a młodsze grupy zadbały o niespodzianki: zaśpiewały pożegnalne piosenki i wręczyły starszakom samodzielnie przygotowane sadzonki drzewek szczęścia w małych doniczkach.Grupa Ady odwdzięczyła się przedstawieniem teatralnym dla maluchów o misiu, który trafił do przedszkola i niczego nie potrafił robić samodzielnie: nie umiał sam jeść, ubierać się,wiązać sznurowadeł i budować domku z drewnianych klocków. Nie wiedział nawet, że przed jedzeniem trzeba myć łapki, ani nie znał słów: „proszę, dziękuję, przepraszam”. Ten miś musiał się wszystkiego nauczyć w przedszkolu, a dzieci mu w tym pomagały.
Był to teatrzyk kukiełkowy, w którym Ada przedstawiała postać dziewczynki o imieniu Basia. Tomek trzymał kukiełkę niedźwiadka, a Basia uczyła misia, jak należy myć łapki
Tomek trzymał kukiełkę niedźwiadka, a – O! Popatrz, misiu,
tu jest łazienka,
wodą się zmywa
farbę na rękach,
a ty masz łapki
całe w powidłach,
więc musisz użyć wody i mydła!
Piotrek, Janek i Paweł poruszali kukiełkami zielonych żabek i śpiewali piosenkę:
Kum, kum, kum!
Rech, rech, rech!
Było przedszkolaków trzech.
Hopsa, w lewo!
Hopsa, w prawo!
Skaczą zwinnie. Brawo! Brawo!
Ucz się, misiu, z nimi ćwicz,
skacz i do dziesięciu licz!
Tu następowała wyliczanka do dziesięciu: jeden, dwa, trzy, cztery, pięć i tak dalej…
Potem na scenie pojawiły się symbole pór roku: słońce, bałwanek, kasztany i skowronek.
Dzieci z młodszych grup doskonale wiedziały, które symbolizują wiosnę, lato, jesień i zimę.
Na zakończenie przedstawienia wszystkie starszaki ukłoniły się pięknie i wyrecytowały:
– Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie,
nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie,
a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole,
będziemy wspominać kochane przedszkole!
Młodszym dzieciom bardzo podobało się przedstawienie, a po spektaklu wszyscy chcieli obejrzeć z bliska kukiełki. Ada stanęła pod oknem i przyglądała się swoim koleżankom i kolegom. Z jednej strony cieszyła się na myśl o szkole, z drugiej jednak czuła, że będzie tęsknić
– Trochę mi smutno – powiedziała do Kasi.
– Mnie też – odpowiedziała dziewczynka. – Nauczyłam się tutaj pisać swoje imię: K A S I A –przeliterowała
– A ja się nauczyłam sama korzystać z łazienki, bo jak byłam mała, to nie umiałam spuszczać wody – dodała Ada.
– Piotrek mi pokazał, jak bezpiecznie zjeżdżać ze zjeżdżalni i wspinać się po drabinkach.
– Mnie też!
– I umiemy już rozpoznawać kształty: kółka, trójkąty, prostokąty i kwa… kwa… – zająknęła się Kasia
– Kwadraty – dokończyła Ada.
– Tak! Kwadraty!
– I co jeszcze?
– Pani pokazała nam, jak się kroi warzywa, tak żeby się nie skaleczyć
I już umiemy same zrobić sałatkę z majonezem – odparła z dumą Ada.
– A pamiętasz, jak lepiłyśmy pączki z piasku do naszej cukierni? Tomek ugryzł jednego i pani
kazała mu szybko wypłukać buzię.
– Cha, cha! Nigdy tego nie zapomnę.
– I piekliśmy ciasto na Dzień Mamy, a wyszedł nam zakalec!
– Pamiętam. Pani polała je rozpuszczoną czekoladą i powiedziała, że takie ciasto jada się
we Francji.
– Było bardzo dobre. Wszyscy prosili o dokładkę.
Dziewczynki wymieniły jeszcze wiele wesołych wspomnień i obiecały sobie, że będą odwiedzać swoje przedszkole i ulubioną panią. Pożegnały się z innymi dziećmi, z kucharkami, panem
„złotą rączką”, który potrafił naprawić każdą rzecz, a nawet z zabawkami.
Przed wyjściem z przedszkola Ada położyła coś ukradkiem w swojej szafce w szatni.
– Co tam zostawiłaś? – zdziwiła się mama.
– Zostawiłam pudełko z pocieszajkami.
– A co to są pocieszajki?
– To są kolorowanki ze zwierzątkami. Powiedziałam pani, że jak jakiś maluch będzie płakał,
to może mu dać taką kolorowankę i poprosić, żeby pomalował smutne zwierzątko.
Ja też kiedyś płakałam za tobą w przedszkolu i wtedy pomalowałam krowę na żółto. Świeciła jak słońce i od razu mi było lepiej.
– To wspaniały pomysł – mama spojrzała z podziwem na Adę i mocno ją przytuliła.
– Pa, pa! Przedszkole! – powiedziała Ada. – Kiedyś cię odwiedzę
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Co przygotowała grupa Ady na pożegnanie przedszkola?
− Co przygotowali młodsi koledzy?
− Co robiły Ada i Kasia?
− Kogo pożegnała Ada?
− Co to były pocieszajki Ady?
− Gdzie je zostawiła?
5. Nauka wierszyka z opowiadania fragmentami, metodą ze słuchu.
Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie,
nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie,
a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole,
będziemy wspominać kochane przedszkole!
• Wspominanie przez dzieci tego, co zapamiętały z pobytu w przedszkolu.
6. Zabawa ruchowa – Po muszli ślimaka.
Kreda.
Dzieci siadają na podłodze z wyprostowanymi nogami; przesuwają się do przodu, nie uginając nóg i nie pomagając sobie rękami. Idą kolejno, tip-topkam– po linii przypominają cej kształt muszli ślimaka, narysowanej kredą na podłodze.
7.Obrazek o lecie – wykonanie prezentu dla kolegi/koleżanki na pożegnanie przedszkola.
• Oglądanie reprodukcji malarskich.
Dla każdego dziecka: wyprawka, reprodukcje malarskie: Claude`a Moneta Stogi siana w Giverny; Olega Sumarokova Kobieta pod parasolem odpoczywająca na plaży.
Dzieci oglądają reprodukcje, określają, z jaką porą roku się kojarzą i dlaczego.
• Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.
Dla każdego dziecka: kartka A5, kredki, farby plakatowe, pędzelek, kubeczek z wodą, pastele, kartka z kolorowego bloku technicznego, klej, bibuła, kolorowy papier.
• Wykonanie na kartkach formatu A5 obrazka o lecie (wybraną techniką).
• Ozdabianie powstałych ramek kulkami z kolorowej bibuły lub kawałkami kolorowego papieru.
• Podpisanie się, samodzielnie lub z pomocą R., z tyłu obrazka.

12.06 PIĄTEK 

Temat -Wakacyjne podróże -Słoneczny uśmiech
Cele główne
• rozwijanie mowy,
• poznawanie wybranych miejsc w Polsce,
Cele operacyjne
Dziecko:
• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
• rozpoznaje i nazywa wybrane miejsca w Polsce,
1. Zabawa rozwijająca umiejętność orientowania się na kartce papieru.
Dla każdego dziecka: kartka, mazak.
Dzieci dobierają się parami, siadają naprzeciwko siebie w nieznacznej odległości. Każde ma kartkę i mazak do rysowania.Jedno dziecko zaczyna rysować drogę na swojej kartce i dokładnie opowiada partnerowi o tym, co robi, np.: Rysuję drogę od lewego dolnego rogu kartki, prosto do góry, teraz w prawo,w bok kartki, teraz prosto, do dołu, a teraz w lewo i z powrotem do góry, aż do górnego prawego rogu. Partner rysuje na swojej kartce dokładnie to, co słyszy od kolegi. Na zakończenie zabawy dzieci porównują rysunki; zwracają uwagę na to, jak dokładne były wskazówki.
2.Zabawa rytmiczna – Echo rytmiczne.
Drewniane lub plastikowe pałeczki dla każdego dziecka.
Dzieci wystukują (o podłogę, blat stołu, wybrane przedmioty) proste rytmy zaproponowane przez R., a następnie przez chętne dzieci – zespołowo i indywidualnie, cicho i głośno,z wykorzystaniem drewnianych lub plastikowych pałeczek
3.Słuchanie wiersza Marioli Golc Słoneczny uśmiech.
Nadchodzą wakacje,
słoneczna pora.
Słoneczny uśmiech
śle więc przedszkolak
I tym uśmiechem
ze słonkiem razem
ogrzeje wszystkie
nadmorskie plaże.
Promienny uśmiech
prześle też górom,
by się nie kryły
za wielką chmurą.
Ma jeszcze uśmiech
dla wszystkich dzieci.
Niech im w wakacje
słoneczko świeci .
Rozmowa na temat wiersza.
− Kto przesyłał uśmiechy?
− Komu przedszkolak przesyłał uśmiechy?
− Dlaczego przesyłał je dzieciom?
4.Karty pracy, cz. 4, s. 68–69.
Oglądanie zdjęć miejsc, w których Ada i Olek byli rok temu z rodzicami na wakacjach, opowiadanie o niektórych z nich. Rysowanie po śladzie drogi rodziny Ady nad morze.R. opowiada o tych miejscach, zadaje dodatkowe pytania; dzieci opowiadają o innych, ciekawych miejscach w Polsce
5.Karta pracy, cz. 4, s. 70.
Rysowanie w ramce na górze karty, gdzie dziecko pojedzie na wakacje, a na dole – gdzie chciałoby pojechać na wakacje. Rysowanie po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.
6 .Zabawa orientacyjno-porządkowa Zatrzymaj się zgodnie z poleceniem.
Tamburyn.
Dzieci poruszają się swobodnie po sali przy akompaniamencie tamburynu. Podczas przerwy w grze zatrzymują się zgodnie z poleceniem podanym przez R., np.: Zatrzymajcie się przodem do okna (bokiem do biurka, tyłem do drzwi, na krzesełku, za krzesełkiem, z lewej strony krzesełka, z prawej strony krzesełka). R. sprawdza poprawność wykonania poleceń.
7 .Zagadki słuchowe dotyczące bezpieczeństwa podczas wakacji.
Dzieci słuchają zagadek Barbary Kosmowskiej, dopowiadają ich zakończenia – rozwiązania
Wiem, że pan ratownik mnie nie zauważy,
dlatego nie kąpię się na niestrzeżonej… (plaży)

Kiedy płoną lasy, to giną zwierzęta,
dlatego dbam o to i o tym pamiętam,
by w lesie wszystkim żyło się dogodnie.
Z tego powodu nie bawię się… (ogniem)

Jeśli się zagubię w obcym dla mnie mieście,
wiem, co mam zrobić, wiem nareszcie!
Mogę zaufać pewnemu człowiekowi,
czyli panu… (policjantowi)

Gdy nie ma rodziców w domu,
to choć bardzo przykro mi,
nie otwieram obcym ludziom
do naszego domu… (drzwi)

Ze względu na żmije zawsze w lesie noszę
moje ukochane, gumowe… (kalosze)

Grzybobranie to grzybów zbieranie,
a nie ich jedzenie czy też smakowanie.
Dlatego po powrocie z lasu
sięgam do grzybów pełnego… (atlasu)

Nie podchodzę do dzikich zwierząt,
bo choć są piękne i bajeczne,
bywają także dla ludzi bardzo… (niebezpieczne)
8.Karta pracy, cz. 4, s. 71.
Oglądanie rysunków schematycznych. Mówienie, na co powinno się zwracać uwagę na wakacjach.Rysowanie po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.
9. Zabawa twórcza – Wędrujący rysunek.
Bębenek, dla każdego dziecka: podpisana kartka, czarny flamaster.
Dzieci siedzą w kole, każde otrzymuje podpisaną kartkę i czarny flamaster. Rysują element rysunku o tematyce wakacyjnej. Na uderzenie w bębenek przekazują kartkę koledze siedzącemu po prawej stronie; on rysuje swój element na otrzymanym rysunku. Zabawa trwa do momentu, aż do każdego dziecka wróci jego własny rysunek. (Dorysowane elementy muszą być proste, ale komponujące się z tymi, które już są na kartce).Potem dzieci wspólnie oglądają powstałe rysunki. Kolorują je w wolnym czasie.
10.Układanie puzzli – Łąka latem.
Dla każdego dziecka: wyprawka, karta z puzzlami przedstawiającymi łąkę latem.

10.06 ŚRODA

Temat: Nadchodzi lato- zabawy na podwórku

Cele:

  • rozwijanie mowy
  • rozwijanie sprawności fizycznej
  • rozwijanie inwencji twórczej

Ćwiczenie manualne

Rysowanie tego, z czym kojarzą się wakacje- podział nazw obrazków na sylaby i na głoski.

Wyjaśnienie, co oznacza słowo podwórko (podwórze). Jest to plac przed domem, w którym się mieszka, najczęściej ogrodzony.

Zabawa słowna Łańcuszek skojarzeń. R. wypowiada słowa kojarzące się z podwórkiem, a dzieci dopowiadają kolejne, tworząc cały ciąg na zasadzie skojarzeń.

Np. podwórko – piaskownica – foremka – babka…

boisko – piłka – bramka – gra…

rower – ścieżka rowerowa – kask…

Słuchanie opowiadania S. Karaszewskiego Zabawy na podwórku.

Rozmowa na temat podwórka.

− Co lubicie robić na podwórku?

− Co powinno się na nim znajdować?

Był sobie ogród, o który nikt nigdy nie dbał. Zapuszczony, dziki ogród pełen niebezpiecznych zasadzek, a w nim górki, dołki, wysypiska gruzu, kamieni i śmieci. Tu i ówdzie rosły drzewa, które aż prosiły się o dobrego ogrodnika. Gałęzie uschnięte, połamane, sterczały niebezpiecznie na wszystkie strony i zaczepiały przechodniów, strasząc podrapaniem. Wszędzie bujnie rozpleniły się różne krzaki, a najgęściej – te kolczaste. Dzikie jeżyny, dzika róża, akacje, tarnina. Był to pełen chrustu raj dla drapichrustów! Aż pewnego dnia pojawił się wysoki płot, który szczelnie ogrodził dziki ogród. Zza płotu dochodziły odgłosy pracy potężnych maszyn budowlanych. Trwało to aż do maja, gdy wysoki płot rozebrano, zastępując go niskim, kolorowym płotkiem ogrodowym. Na słupie przy furtce zamykanej na skobelek wisiała tabliczka z napisem: UWAGA! PRACE BUDOWLANE. WSTĘP WZBRONIONY! A nad furtką napis: PLAC ZABAW z dopiskiem: ZAPRASZAMY OD 1 CZERWCA. Przez te kilka miesięcy plac zmienił się nie do poznania. Wyparowały sterty gruzu, kamieni i wysypiska śmieci. Zniknęły górki i dołki, przystrzyżono kolczaste krzaki. Drzewa, starannie okrzesane, nie straszyły już połamanymi gałęziami i suchymi konarami. Korony drzew, do niedawna rozczochrane i postrzępione, otrzymały nową fryzurę. Jakby wyszły prosto z salonu fryzjerskiego. Z wdzięczności za zainteresowanie i opiekę, drzewa okryły się zielonymi liśćmi i pachnącymi kwiatami. Bujnie rozkwitły białe i liliowe bzy. Wokół kolczastych akacji roiło się od pszczół. Zbierały aromatyczny nektar na miód akacjowy. W ostatnich dniach maja trwały prace porządkowe. Spychacz równał teren. Koparka wielką łyżką drążyła dół na piaskownicę. Jedna wywrotka przywiozła i wysypała piasek do piaskownicy. Inna rozsypywała żwir na alejkach, po których jeździł walec. Gdy plac był już wyrównany, piaskownica napełniona piaskiem, a żwir na alejkach ubity, przyjechały ciężarówki z zabawkami ogrodowymi. Panowie w kombinezonach wyładowali z ciężarówek mnóstwo kolorowych części. Postawili części na placu, wzięli w ręce duże klucze i wielkimi śrubami poskręcali części w całość. Na oczach dzieci stawały na placu drabinki, domki ogrodowe, zjeżdżalnie, huśtawki, karuzele i ławeczki. Gdy panowie skończyli montaż zabawek, osadzili je głęboko w ziemi, żeby się nie poprzewracały. A potem ze słupa przy furtce zdjęli napis: PRACE BUDOWLANE i przykręcili tablicę z napisem: REGULAMIN KORZYSTANIA Z PLACU ZABAW. Pierwszego czerwca była piękna, słoneczna pogoda. Prawie jak w lecie. Powietrze przesycał aromat kwiatów akacji. A gdy kwitną akacje, niedługo wakacje! Z placyku zabaw zniknęły maszyny budowlane i ciężarówki. Odjechali też panowie w kombinezonach. W słońcu błyszczały nowiutkie zabawki ogrodowe. Zjeżdżalnie zachęcały do zjazdów. Drabinki kusiły do wspinaczki. Huśtawki, czekając na dzieci, same lekko kołysały się na wietrze. Karuzele nie mogły się doczekać, kiedy ktoś zacznie je obracać. Piaskownice zapraszały do budowy zamków z piasku i stawiania babek. A dzieci stały onieśmielone przed furtką i podziwiały wspaniały widok. – Jak myślisz, można wejść? – zapytał Michał. – Wszystko gotowe, to chyba można! – odpowiedział Rysiek. Dzieci ostrożnie poruszyły furtką, odciągnęły skobelek – plac zabaw był otwarty! I zaczęła się zabawa! W miarę jak słońce wędrowało w górę, przybywało dzieci. Ustawiały się kolejki do zjeżdżalni, huśtawek i karuzeli. W piaskownicach zrobiło się tłoczno, na szczęście miejsca i piasku starczyło dla wszystkich chętnych. Starsze dzieci pilnowały porządku. Jeden z chłopców rozpędził się i chciał wjechać przez furtkę na rowerze. – Ej, ty, zatrzymaj się! – zawołał Michał. – Na rowerach nie wolno! – A kto mi zabroni? – opierał się chłopiec. – Ja, bo znam regulamin! Zobacz – na tablicy obrazek – przekreślony rower! To znaczy, że na placu zabaw nie wolno jeździć na rowerze! A dlaczego? Dlatego, bo nie wolno, bo łatwo kogoś potrącić! – tłumaczył Michał. – Jeśli chcesz jeździć, to nie tutaj, a jeśli chcesz się bawić na placu, to postaw rower przy ogrodzeniu. Dziewczynka prowadziła pieska na smyczy. Gdy otwierała furtkę, Zosia zagrodziła jej drogę. – Z pieskiem nie wejdziesz! – Ale on jest grzeczny! – upierała się dziewczynka. – Może i grzeczny, ale są dzieci, które boją się psów. A poza tym – może nabrudzić. – No to posprzątam! – Z pieskiem nie wolno, widzisz ten obrazek? Zosia pokazała rysunek przekreślonego psa. – Piesek poczeka za furtką! Dwaj chłopcy kopali piłkę. – Hola, hola! – zawołała Zosia. – Chcecie grać w takim tłumie? Nie ma mowy! Grajcie tam, gdzie jest pusto, najlepiej na boisku! Na plac zabaw wjeżdżał chłopiec na wózku inwalidzkim, z nogą w gipsie. – Uwaga, uwaga, bo jedzie łamaga! – krzyknął jeden z piłkarzy, wspinając się na drzewo. – Słuchaj no – krzyknęła Zosia – uważaj, co mówisz! Tak, tak, nie śmiej się, dziadku, z cudzego wypadku! Tobie też może się coś przytrafić! W tym momencie gałąź drzewa złamała się i chłopiec spadł ziemię. – Au, boli! – jęczał, rozcierając bolący pośladek. – Twoje szczęście, że nic sobie nie uszkodziłeś! Ale złamałeś gałąź i złamałeś zakaz! Zosia pokazała rysunek na tablicy. – Nie wolno niszczyć roślin! A teraz nie płacz, nic się nie stało! Lepiej pomóż osobie niepełnosprawnej, która nie miała takiego szczęścia! Chłopiec dołączył do grupy dzieci pchającej wózek inwalidzki. Razem podtoczyli wózek pod huśtawkę. – Inwalida huśta się bez kolejki! – zawołali. – Nie jestem inwalidą. Za miesiąc zdejmą mi gips! – To za miesiąc nie będziesz inwalidą. Ale teraz jesteś! Pomogli chłopcu z nogą w gipsie wsiąść na huśtawkę i huśtali go delikatnie, by przypadkiem nie spadł i nie złamał sobie czegoś jeszcze. A potem posadzili go na karuzeli i kręcili, ale nie za szybko, tak, by nie zakręciło mu się w głowie. Tymczasem na zjeżdżalni zrobił się okropny bałagan. Dzieci nawzajem się popędzały, zjeżdżały jedno za drugim, popychały się albo próbowały wchodzić pod górę tam, gdzie inne jechały w dół. – Tak nie wolno! Wchodzi się po drabince, a zjeżdżalnią tylko się zjeżdża! – zawołał Adaś, gdy jedno z dzieci uparło się wchodzić po pochylni. Razem z Zosią szybko zaprowadzili porządek na placu zabaw. A w piaskownicy nikt się z nikim nie kłócił, nikt nikogo nie popychał. Cicho pracowały małe koparki, wywrotki, ciężarówki, spychacze i walce. – Co robicie? – spytała Zosia. – Budujemy nowy plac zabaw dla naszych zabawek! – odpowiedziały dzieci.

Rozmowa na temat opowiadania.

– Co się stało z zaniedbanym ogrodem?

– Jak wyglądał plac po przeróbce?

– Czego nie wolno było na placu?

– Gdzie to było zapisane?

– W jaki sposób?

– Kto pilnował porządku?

Rozmowa na temat placu przedszkolnego.

– Co byłoby potrzebne na naszym placu przedszkolnym?

– Czy przydałby się regulamin?

Planowanie znaków mówiących o tym, co można robić, a czego nie można na placu przedszkolnym. Np. przekreślony obrazek psa – nie wprowadzamy psów na plac przekreślona złamana gałązka – nie niszczymy roślin dwoje dzieci uśmiechniętych – młodsze i starsze – bawimy się wspólnie z młodszymi.

• Rysowanie znaków na bazie kół (dzieci dostają kartki z rysunkami kół – wycinają koła i rysują swoje wymyślone znaki).

Praca plastyczna. Rysowanie planu wymarzonego podwórka, placu zabaw.

Wypowiedzi dzieci na temat: Co chciałybyście mieć na podwórku?

R.na koniec dokonuje podsumowania, wymieniając to wszystko, co dzieci chciałyby mieć na podwórku. Zapoznanie z planem podwórka wykonanym przez rodzica. Rodzic pokazuje plan i objaśnia wszystkie oznaczenia. Np. koła to drzewa, duży prostokąt to piaskownica, małe prostokąty – ławki, trójkąty to huśtawki itd.

Dzieci wykonują pracę indywidualnie.

Karta pracy, cz. 4, s. 63.

Nawlekanie muszelek na nitkę według wzoru (rytmu).

Doświadczenie i obserwacja – Czy powietrze jest czyste?

• Ćwiczenia oddechowe.

Kawałki bibułki.

Dzieci dmuchają na kawałki bibułki na przemian – delikatnie, mocno.

Wyjaśnienie przez R, że ludzie oddychają jednym ze składników powietrza – tlenem, a narządem

służącym do oddychania są płuca.

• Zabawy powietrzem.

Waga szalkowa, balony – nadmuchany i zwykły, świeca, słoik.

• Wypuszczanie powietrza z nadmuchanego balonu.

• Ważenie na wadze szalkowej balonów – z powietrzem i pustego.

• Obserwowanie palącej się świecy, potem zasłonięcie jej odwróconym słoikiem.

• Próby wyciągnięcia wniosków.

Powietrze jest bezbarwne, nie ma zapachu, waży niewiele i bez niego nic nie może się

palić.

• Sprawdzanie czystości powietrza na placu zabaw i przy ruchliwej ulicy (podczas zabaw na

świeżym powietrzu).

Waciki kosmetyczne.

Dzieci biorą waciki, wycierają nimi listki nisko rosnących drzew i krzewów na placu i przy

ruchliwej ulicy. Porównują stopień zabrudzenia wacików.

• Wyciągnięcie wniosków po obejrzeniu wacików.

Powietrze jest zanieczyszczone, zanieczyszczają je między innymi spaliny pojazdów.

9.06 WTOREK

Temat: Góralskie liczenie

Cele główne

• rozwijanie umiejętności liczenia,

• zapoznanie ze środowiskiem przyrodniczym obszarów górskich,

• rozwijanie sprawności fizycznej

Karta pracy, cz. 4, s. 61.

Rysowanie po śladach drugiej połowy rysunku misia i lalki. Kolorowanie rysunków. Kończenie

rysowania hulajnogi według wzoru.

Utrwalanie pierwszej zwrotki i refrenu piosenki Lato na wakacjach

Nauka kolejnej zwrotki na zasadzie echa muzycznego

Ćwiczenia oddechowe

nagranie piosenki Lato na wakacjach, szablon pszczoły.

Dzieci maszerują w dowolnych kierunkach sali w rytmie piosenki. Podczas przerwy w nagraniu

zatrzymują się. R. zwraca się do dzieci: – Jesteśmy na wsi. Tutaj spędzamy wakacje. W ogrodzie

pełnym drzew owocowych i kwiatów stoją ule. W nich mieszkają pszczoły, które wydają

różne dźwięki, poruszając odpowiednio skrzydełkami. Unosi szablon przedstawiający pszczołę.

Dzieci nabierają nosem powietrze. Kiedy je wypuszczają, wypowiadają głoskę bzz lub buu.

Zabawa Bańki mydlane – rozwijanie sprawności ruchowej.

nagranie piosenki Lato na wakacjach.

Dzieci maszerują w rytmie nagrania piosenki, w określonym kierunku. Na hasło: Bańki mydlane,

naśladują łapanie baniek – klaszczą w dłonie, zmieniając ich położenie

Ćwiczenia w dodawaniu i odejmowaniu.

Wskazywanie pasm górskich na mapie; odczytywanie ich nazw z R. lub samodzielnie;

zwrócenie uwagi na kolorystykę pasm górskich na mapie

Na hali– słuchanie wiersza M. Kawałka- omówienie treści, wyjaśnienie pojęć: juhas, baca, koszer, bryndza, oscypek, hala.
Stoi na górskiej hali szałas drewniany
Obok koszeru, w koszerze tym owce barany.
Kiedy juhasi owce z psem pasą na hali,
baca w szałasie ogień pod kotłem rozpali.
Z owczego mleka jego ręce zgrabne, szybkie
Wyrobią bryndzę i serki wędzone- oscypki.

Liczmany, kartoniki z liczbami i znakami: +, −, = (6-latek).

Zadanie 1.

Na hali, na hali

10 owiec juhas pasie.

Dwie w góry mu uciekły.

Ile teraz masz owiec, juhasie?

Układają 10 liczmanów. Odsuwają 2. Układają

działanie:

10 – 2 = 8

Odpowiadają na pytanie:

Teraz jest 8 owiec.

Tak samo postępują przy innych zadaniach.

Zadanie 2.

Do zagrody 9 owiec

wpędził juhas młody.

Ale cztery starsze owce

uciekły z zagrody.

Policz teraz szybko mi –

ile owiec w zagrodzie śpi?

Zadanie 3.

Na hali, na hali

raz się tak zdarzyło,

że do 7 starszych owiec

3 młode przybyły.

Powiedz teraz mi –

ile wszystkich owiec

w zagrodzie śpi?

Zadanie 4.

Na łące pod górą

juhas owce pasie;

cztery czarne owce

i pięć białych hasa.

Ile wszystkich owiec

jest w stadzie juhasa?

Ćwiczenia gimnastyczne – z wykorzystaniem kubeczków po jogurtach.

• Zabawa orientacyjno-porządkowa Zabierz kubeczek.

Dzieci poruszają się ostrożnie w rytm tamburynu pomiędzy kubeczkami rozłożonymi na podłodze. Podczas przerwy w grze podnoszą najbliższy kubeczek i wyciągają rękę z nim w górę. Kiedy usłyszą dźwięki tamburynu, odkładają kubeczek i swobodnie się poruszają.

• Ćwiczenia dużych grup mięśniowych – Wędrujący kubeczek. Dzieci przekładają kubeczki z ręki do ręki: z przodu, z tyłu, pod kolanem, nad głową – w pozycji stojącej i w ruchu.

• Ćwiczenia tułowia – Rzuć i podnieś. Dzieci stoją w małym rozkroku, kubeczek kładą na głowie; wykonują skłon głową w celu upuszczenia kubeczka na podłogę. Następnie wykonują skłon tułowia z jednoczesnym podniesieniem kubeczka i umieszczeniem go ponownie na głowie (podczas skłonu nogi mają proste).

• Ćwiczenia mięśni grzbietu – Turlamy kubeczek. Dzieci w siadzie prostym, trzymają kubeczek oburącz na wyprostowanych nogach. Turlają kubeczek po nogach jak najdalej w kierunku stóp i z powrotem, mając nogi proste w kolanach.

• Skrętoskłony – Kubeczkowe obuwie. Dzieci w siadzie rozkrocznym, trzymają kubeczek w prawej ręce. Wykonują skrętoskłon do lewej nogi, próbują położyć kubeczek na palcach lewej stopy. Prostują się, następnie wykonują skrętoskłon do prawej nogi i próbują założyć kubeczek lewą ręką na prawą stopę. Podczas wykonywania ćwiczenia kolana mają proste.

• Ćwiczenia mięśni brzucha – Zajrzyj do kubeczka. Dzieci w leżeniu przodem, trzymają kubeczki w wyciągniętych rękach przed sobą. Na hasło Zaglądamy do kubeczka, unoszą ręce i głowę do góry, trzymając je chwilę w tej pozycji, a następnie je opuszczają.

• Zabawa na czworakach – W prawo, w lewo. Kubeczki stoją na podłodze, dzieci maszerują na czworakach dookoła nich w prawą, a następnie (po usłyszeniu uderzenia w bębenek) w lewą stronę.

• Ćwiczenia mięśni grzbietu i brzucha – Niezwykłe spotkanie. Dzieci w leżeniu tyłem, kubeczek trzymają w rękach wyciągniętych za głową. Jednocześnie wznoszą ręce i nogi i dążą do spotkania rąk z kubeczkiem ze stopami. Następnie wracają do pozycji wyjściowej.

• Ćwiczenia oddechowe – Do góry i na dół. Dzieci w leżeniu tyłem, kubeczek mają położony na brzuchu. Przy wdechu – uwypukleniu brzucha – obserwują wznoszenie się kubeczka do góry; przy wydechu obserwują jego opadanie.

• Ćwiczenie równowagi – Jesteśmy uważni. Dzieci w pozycji stojącej, kubeczek mają umieszczony na głowie (do góry dnem). Wykonują trzy kroki marszu, potem powolny przysiad i wracają do pozycji wyjściowej tak, aby kubeczek nie spadł.

• Rzuty Sprytne ręce. Dzieci podrzucają kubeczki obiema rękami, a następnie jedną ręką, i łapią je (w miejscu i w ruchu). Potem podrzucają kubeczki, klaszczą w ręce i łapią kubeczki.

• Ćwiczenia stóp – Sprawne stopy. Dzieci w pozycji stojącej, podnoszą palcami stóp kubeczki i podają sobie do rąk. Wykonują siad skulny podparty, kubeczki mają pomiędzy stopami. Podnoszą stopy z kubeczkiem do góry i powracają do pozycji wyjściowej. W pozycji stojącej turlają kubeczek od jednej stopy do drugiej.

• Ćwiczenia wyprostne – Jak najwyżej. Dzieci maszerują na palcach z rękami trzymającymi kubeczek, wyciągniętymi jak najwyżej nad głową, następnie maszerują na całych stopach.

• Ćwiczenia rytmiczne – Podaj rytm. Dzieci siedzą skrzyżnie. R.wystukuje na bębenku prosty rytm, który dzieci starają się zapamiętać. Na umówiony sygnał powtarzają podany rytm, stukając denkiem kubeczka o podłogę.

• Marsz z rymowanką. Dzieci maszerują z rytmicznym powtarzaniem rymowanki: Gimnastyka – ważna sprawa, dla nas, dzieci, to zabawa.

08.06-Religia –Temat: Boże Ciało.

Witam wszystkie dzieci. Dziś zapraszam Cię na katechezę w czasie której dowiesz się o Uroczystości Bożego Ciała, która przypada w najbliższy czwartek -11 czerwca.
Zapraszam: https://view.genial.ly/5eda1afc7ffdde0d798bfb8c/interactive-image-boze-cialo-przedszkole

Kolorowanka:

https://www.maluchy.pl/kolorowanki/kolorowanka-732-Boze-Cialo-procesja.html

8.06 PONIEDZIAŁEK 

Temat – Wakacje na Wybrzeżu
Cele główne
• rozwijanie mowy,
• zapoznanie z kontynentami oraz z globusem – kulistym modelem Ziemi,
• rozwijanie sprawności manualnej,
• rozwijanie umiejętności wycinania.
Cele operacyjne
Dziecko:
• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
• wymienia kontynenty, wskazuje je na globusie,
• wykonuje pracę plastyczną według instrukcji,
• wycina różne kształty
1.Karta pracy, cz. 4, s. 60.
Wykonanie łódki według instrukcji. Rysowanie po śladach.
2. Słuchanie piosenki Lato na wakacjach
Odtwarzacz CD, nagranie piosenki.

https://www.youtube.com/watch?v=By6dA9peBi4
R. zadaje dzieciom pytania dotyczące tekstu piosenki.
− O czym jest ta piosenka?
− Dlaczego lato wita wszystkie dzieci?
− Gdzie możemy spędzić wakacje?
− Dlaczego najprzyjemniejsze są wyjazdy latem?
• Określanie charakteru melodii i budowy piosenki.
• Zaznaczanie uderzeniem w bębenek pierwszej miary taktu.
• Ćwiczenia ortofoniczne na sylabach: fu, tur, drum.
3. Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Wakacyjne podróże.
Książka (s. 84–85) dla każdego dziecka
Od samego rana tata, Olek i Ada planowali podróże wakacyjne.
Zapomnieli o porannym myciu, a nawet o przebraniu się z piżam. Gdyby
nie mama, zapomnieliby też o śniadaniu.Szczęśliwie mama przypomniała
im o wszystkim. Kiedy byli już umyci, przebrani i najedzeni,wyjęła z szafy
wielki globus i postawiła go na podłodze.
– Teraz możecie podróżować palcem po całym świecie.
– Super! – ucieszył się Olek. Bez namysłu zakręcił globusem. Fruuu!
Gdyby kula ziemska obracała się tak szybko, wszyscy dostaliby kręćka
jakiegoś lub co najmniej zadyszki. Przed oczami Olka, Ady i taty mknęły
kontynenty: Ameryka Północna i Ameryka Południowa, Afryka, Europa
i zaraz Azja i Australia.
– Tu jedziemy! – Palec Olka zatrzymał rozpędzony świat namalowany na
globusie. – Australia, Sydney. Niezłe miejsce. Będzie fajnie. W Australii są
kangury i koale.
– W Sydney chciałbym zobaczyć gmach filharmonii – wtrącił tata.
– A będzie tam gmach naszego przedszkola? – spytała Ada.
Olek spojrzał na siostrę z politowaniem jest kilka metrów od domu.
Zakręcił drugi raz. Jego palec wskazał państwo leżące w Ameryce
Południowej. . Przecież nikt nie podróżuje do przedszkola, które
– Brazylia. Dobry wybór – pochwalił tata. – Są tam wspaniałe plaże.
Chętnie poleżałbym sobie – przeciągnął się leniwie.
– Może i ja zaproponuję podróż? – mama zajrzała do salonu. –
Chciałabym pojechać z wami do Indii. Zawsze interesowała mnie Azja i jej
kultura. Chociaż Afryka też jest ciekawa.
– No pewnie! Jedziemy do Kenii! Do parku z dzikimi zwierzętami.
Zobaczymy słonie i żyrafy!
– zawołał Olek ożywiony wizją spotkania dzikiego słonia, a może i lwa.
– A będzie tam nasz park? – nieśmiało spytała Ada.
Wszyscy spojrzeli na nią jak na przybysza z kosmosu.
– Nasz park będzie czekał na ciebie w Polsce. Teraz ja wybieram –
powiedział tata. Energicznie zakręcił globusem. Niebieski kolor oceanów i
mórz zmieszał się z zielonym, żółtym i brązowym – kolorami
kontynentów. Adzie aż zakręciło się w głowie. Świat na globusie obracał
się zbyt szybko. Co będzie, jeżeli palec taty trafi na głęboki ocean? Nie
chciałaby spędzić wakacji na oceanie. Tam już z pewnością nie ma
znajomego parku ni przedszkola ani placu zabaw z dużą okrągłą
piaskownicą.
– Stany Zjednoczone. Waszyngton – zakomunikował tata.
– Jest tam plac zabaw? – spytała Ada.
– Naszego nie ma, są inne. Jest za to Biały Dom i…
– Ale naszego domu tam nie ma – przerwała tacie Ada.
– Ja nie mogę! Chcesz jechać na wakacje czy nie? – zniecierpliwił się Olek.
– Chcę. Tylko nie tak daleko – bąknęła Ada.
– To gdzie? Wybieraj – podsunął jej globus.
Ada zamknęła oczy. ,,Niech los zdecyduje” – pomyślała i dotknęła palcem globusa.
– Tu! Cała rodzina wbiła wzrok w miejsce, które wskazał palec Ady. Mama
i tata pierwsi gruchnęli śmiechem.
– Europa, Polska, Warszawa – podsumował Olek.
Ada westchnęła z ulgą. Jak to dobrze, że zdała się na los szczęścia. W
Warszawie jest jej przedszkole i dom, i park, i znajomy plac zabaw. No i
tuż pod Warszawą mieszkają ukochani dziadkowie. Co ważne, ich dom
stoi w pobliżu lasu.
– Pojedziemy do babci i dziadka. Tam są bociany, dzięcioły, kukułki, żabki,
biedronki, ślimaki, pszczoły – zachwalała Ada.
– Mrówki, komary i muchy – dorzucił ponuro Olek. Ale już po chwili śmiał
się jak tatai mama. Nawet napad komarów nie odstraszyłby ani jego, ani
Ady od podróży do dziadków.Podpatrywanie ptaków w towarzystwie
dziadka, który zna setki ciekawostek o zwierzętach, to
był najlepszy z wakacyjnych planów.
Rozmowa na temat opowiadania.
− Co Olek, Ada i tata planowali z samego rana?
− Dzięki czemu mogli podróżować palcem po całym świecie?
− Jakie kontynenty były widoczne na globusie?
(R. obraca globus, a 6-latki samodzielnie lub przy jego pomocy odczytują nazwy kontynentów).
− Co wskazywał palec Olka?
− Co wskazywał palec taty?
− Gdzie chciała pojechać mama?
− Co wspominała cały czas Ada?
− Co wskazywał palec Ady? Gdzie ona chciała pojechać na wakacje?
4.Zabawa Gdzie pojedziemy na wakacje?
Kostka z obrazkami różnych miejsc.
R. przygotował kostkę z obrazkami: gór, morza, jeziora, wsi, palm, miasta. Dzieci rzucająkostką, określają, co ona wskazała, i układają zdanie na ten temat.
5. Zabawa ruchowa Do przodu, do tyłu.
Tamburyn, bębenek.
Dzieci są piłeczkami. Skaczą obunóż do przodu, gdy R. gra na bębenku; poruszają się do tyłu – kiedy gra na tamburynie.
6. Wykonanie pracy plastycznej Wakacje na Wybrzeżu.
Słuchanie nagrania odgłosu fal morskich uderzających o plażę (szumu morza).

https://www.youtube.com/watch?v=YMkM5-RWYaU
R. pyta:
− Czego odgłosu słuchaliście?
− Czy ten odgłos był przyjemny?
− Pokażcie rękami, jak porusza się fala.
R. prosi dziecko o dokończenie zdania: Chciałbym (chciałabym) pojechać nad morze, bo…
7. Zabawa – opowieść ruchowa Na plaży (według Małgorzaty Markowskiej).
Jesteśmy na plaży. Spoglądamy w niebo, na którym fruwają latawce. (Dzieci biegają po sali w jednym kierunku). Latawce unoszą się wysoko na wietrze. (Wznoszą ramiona do góry).
Teraz opadają w dół. (Wyciągają ramiona w bok). Przestało wiać. Latawce opadają na piasek.(Dzieci siadają skrzyżnie).
Rysujemy na piasku kształt swojego latawca. Wietrzyk zaczyna lekko wiać, latawce podrywają się do lotu. (Dzieci powoli podnoszą się do stania i kontynuują bieg po sali).
Słonko świeci, piasek staje się gorący. Idziemy ochłodzić stopy w wodzie. Idąc, podnosimy wysoko kolana, staramy się utrzymać przez chwilę na jednej nodze. Wchodzimy do wody i ochładzamy ciała, polewając wodą ramiona, plecy, brzuch. Podskakujemy obunóż, rozchlapując wodę dookoła. Czas na kąpiel słoneczną. Kładziemy się na piasku i opalamy brzuchy. (Leżą tyłem).
Patrzymy na niebo i podziwiamy latawce. Teraz opalamy plecy. (Przechodzą, przez przetoczenie, do leżenia przodem).
Wskazanie na mapie Polski Morza Bałtyckiego.
Mapa Polski. 

Dzieci wskazują Morze Bałtyckie na mapie Polski
8. Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy plastycznej Wakacje na Wybrzeżu.
Dla każdego dziecka: wyprawka, karta 4, kartka z bloku technicznego, klej, farby plakatowe, pędzelek, kubeczek z wodą.
• Wypychanie z karty gotowych elementów.
• Malowanie kartki z bloku technicznego tak, aby była podzielona na trzy pasy: żółty (piasek na plaży), niebieski (morze), jasnoniebieski (niebo).
• Przyklejanie poszczególnych elementów w odpowiednich miejscach na wyschniętej, pomalowanej kartce.

Prace Bartka , Alana i  Piotra

 

05.06 PIĄTEK 

Temat – Moje uczucia

Cele główne
• rozwijanie mowy,
• rozróżnianie emocji, przyjemnych i nieprzyjemnych, towarzyszących ludziom dorosłym
i dzieciom,
Cele operacyjne
Dziecko:
• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
• rozróżnia i nazywa emocje: przyjemne i nieprzyjemne
1.Zabawa Z czego jestem zadowolony?
Dla każdego dziecka: duża koperta, małe karteczki (B6).
Dzieci dostają koperty, które podpisują lub ozdabiają. Potem na karteczkach rysują to, co zrobiły wczoraj dobrze, z czego są zadowolone.
R. pisze datę na karteczkach, a dzieci chowają je do kopert. Ćwiczenie to wykonujemy przez tydzień, a potem je podsumowujemy.
Każde dziecko pokazuje karteczki i mówi, co przez tydzień robiło dobrze, z czego było zadowolone.
2. Zabawa Lustro emocjonalne.
Dzieci dobierają się w pary. Jedna osoba w parze jest lustrem, druga – przegląda się w nim.
Osoba stojąca przed lustrem wyraża miną, gestem, ruchem ciała różne emocje, których nazwy podał R., a lustro je powtarza. Po chwili następuje zmiana ról.
3.Słuchanie tekstu Jolanty Kucharczyk Moje uczucia.
• Zabawa z wykorzystaniem kostki mimicznej.
Kostka mimiczna. 

Dzieci oglądają kostkę mimiczną, nazywają emocje przedstawione na obrazkach buzi.
R. pyta:
− Kiedy się złościmy? (Kiedy ktoś lub coś nie pozwala robić tego, co chcemy albo dostać tego,czego potrzebujemy, gdy ktoś chce nam wyrządzić krzywdę).
− Kiedy się smucimy? (Gdy żegnamy się z tym, co straciliśmy albo gdy godzimy się z tym, że niektórych rzeczy nie będziemy mieć).
− Kiedy się boimy? (Gdy czujemy zagrożenie, strach chroni nas przed nim, bo każe nam krzyczeć, uciekać, chować się lub walczyć).
− Kiedy się cieszymy? (Różne osoby cieszą inne rzeczy, zdarzenia).
− Kiedy się wstydzimy? (Gdy różnimy się czymś od innych i oni dają nam to odczuć; gdy nie spełniamy czyichś oczekiwań, nadziei, gdy przyłapano nas na czymś niewłaściwym).
− Kiedy zazdrościmy? (Gdy nie mamy tego, co mają inni – pojawia się wtedy w nas złość lub smutek, możemy czuć jedno i drugie).
Dzieci siedzą przed R. Chętne dziecko rzuca kostką mimiczną. Nie pokazuje, co wskazała kostka, tylko miną przedstawia odpowiednią emocję. Pozostałe dzieci naśladują minę, jaką przedstawiło dziecko, i nazywają związaną z nią emocję.
Słuchanie tekstu Jolanty Kucharczyk Moje uczucia.
Żal mi minionych wakacji, urodzin, które już były,
i tego, że odwiedziny babci już się skończyły.
Smutno, że tata wyjechał, mama tak mało ma czasu,
i złość mnie bierze, że brat mój robi tak dużo hałasu.
Tu, w moim sercu, mieszkają uczucia: miłość, radość i smutek.
Czasem jestem tak bardzo szczęśliwy, lecz czasem także się smucę.
W kieszonce kasztan na szczęście o tym wciąż przypomina,
że wszystko, co jest tak smutne, kiedyś z czasem przemija.
Zobacz, już się uśmiechasz, bo znowu będą wakacje,
tata niedługo już wróci, z mamą pójdziesz na spacer.
Po burzy zawsze jest tęcza, po deszczu słońce znów świeci,
po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.
• Rozmowa na temat tekstu.
− Co mieszka w sercu?
− Czy zawsze jest nam wesoło?
− Czy zdarza się, że coś was smuci?
− Czy zdarza się, że coś was złości?
R. przypomina, że uczucia, emocje są czymś normalnym, naturalnym, co zawsze towarzyszy ludziom – dorosłym i dzieciom. Ale należy pamiętać o tym, że po burzy zawsze jest tęcza, po deszczu słońce znowu świeci, po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.
4. Rysowanie na kartkach tego, co cieszy dzieci, i tego, co je smuci.
Dla każdego dziecka: kartka podzielona na pół – w lewym górnym rogu rysunek chmurki, a w prawym górnym rogu – słoneczka, kredki.
Dzieci dostają kartki podzielone na pół, z rysunkiem chmurki i słoneczka w ich rogach. Po lewej stronie kartki (chmurka) rysują to, co je smuci, a po prawej stronie (słonko) – co je cieszy. Potem dzieci siadają w kole i omawiają swoje rysunki.
5. Zabawa ruchowa Zamieniamy się miejscami.
Dzieci stoją w kręgu. R. wypowiada zdania dotyczące wyglądu i upodobań dzieci. Te dzieci ,które uznają, że wypowiedzi ich dotyczą, szybko zamieniają się miejscami z innymi dziećmi. Np. Zamieniają się miejscami dzieci, które… lubią lody, mają długie włosy, słuchają pani…
6. Karta pracy, cz. 4, s. 59.
Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie rybek i fal po śladach. Kończenie rysowania rybek według wzoru. Kolorowanie ich.
7. Nauka wiersza Krystyny Datkun-Czerniak Wszystkie dzieci

W sercach dzieci
radość gości
– gdy bezpieczne są. 
Mają prawo do miłości
przecież po to są!
8. Wprowadzenie nazwy czerwiec na podstawie fragmentu wiersza Apolinarego Nosalskiego
O dwunastu braciach
Drogą do lasu
idzie już czerwiec 
z wiązanką chabrów
i dzbanem czernic. 
Patrzy na łąkę
mokrą od rosy: 
− Już czas najwyższy
na sianokosy.
R. pyta dzieci:
− Jak nazywa się nowy miesiąc?
− Co to są sianokosy?
− Jak wyglądają chabry?
− Wymieńcie nazwy wszystkich miesięcy, zaczynając od czerwca.

Prace Bartka i Alana

4.06 CZWARTEK

Temat:„Pieguski są wspaniałe”

Cele zajęć:

-przezwyciężenie nieśmiałości przez dziecko

– pogodzenie się z innością,

-podniesienie samooceny

-nauczenie tolerancji

-otwartość na drugiego człowieka

Omówienie inności – dlaczego jesteśmy inni?

Mówimy dzieciom o ludziach z piegami, mających zeza, noszących okulary, ludziach

bardzo dużych i malutkich, o tych z krzywymi nosami czy odstającymi uszami.

Tłumaczymy, że inne nie znaczy gorsze, śmieszniejsze. Musimy podkreślić, że każdy

z nas jest inny i przez to jesteśmy tacy ciekawi.

Możemy poprzeć to przykładem z literatury, opowiedzieć dzieciom np. o Pippi

Pończoszarce, była inna a przecież bardzo przez wszystkich kochana i akceptowana.

Słuchanie bajki „Alusia i sarenka”

Na polance pośrodku małego lasu stał piękny domek otoczony płotkiem.

Mieszkała w nim dziewczynka o imieniu Alusia razem z rodzicami i małym

braciszkiem Krzysiem. Alusia była bardzo ładną, rezolutną dziewczynką z rumianą

buzią ozdobioną ślicznymi rudymi piegami. Jej życie płynęło beztrosko i wesoło.

Czas spędzała na zabawie z bratem oraz rodzinnych wycieczkach. Wszystko

zmieniło się, kiedy poszła do szkoły.

Na początku było bardzo dobrze, dziewczynka przychodziła do domu pogodna

i zadowolona. Uczyła się pilnie i cieszyła się ze swoich postępów. Coś się jednak

stało w pewien nieszczęśliwy piątek, Alusia wrociła ze szkoły w bardzo złym humorze.

Mama od razu to zauważyła. Dziewczynka stała się małómowna, nie miała ochoty na

zabawę, wszystko ją denerwowało, a gdy mama zapytała Alusię czy coś ją trapi,

dziewczynka odpowiedziała, że nie.

Wszystkiemu zawiniły dzieci w szkole – na początku były takie miłe i przyjazne,

potem stały się bezlitosne. Zaczęły Alusię przezywać „piegus”, a przecież nie tylko

ona miała piegi, jednak to właśnie ją dzieci sobie upodobały. Dziewczynka bardzo

cierpiała, wszyscy ją zaczepiali i szydzili z niej.

W piątek, gdy wrociła ze szkoły, postanowiła, że pójdzie głęboko w las, żeby

nikt jej nie znalazł i nie oglądał więcej jej piegów. Nic nie powiedziała rodzicom,

wybiegła z domu i nawet nie słyszała wołającego ją braciszka, który jak zwykle chciał

się z nią pobawić.

Szła, szła i bardzo użalała się nad swoim losem, aż nagle napotkała po drodze

sarenkę, ktora wesoło bawiła się ze swoim rodzeństwem w chowanego.

– Cześć!– zawołała głośno sarenka. – Mam na imię Kropeczka, a to moi bracia i

siostry. Jak masz na imię?

– Alusia. – odpowiedziała zaskoczona dziewczynka.

– Chcesz się z nami pobawić w chowanego?

– Nie mam ochoty, nic mi się nie chce, jestem bardzo smutna i mam ogromny

problem.

I wtedy z dużych oczu Alusi popłynęły łzy. Kiedy się trochę uspokoiła opowiedziała

sarence o tym, jaka jest nieszczęśliwa, jak bardzo lubi się uczyć, ale do szkoły więcej

nie pójdzie, bo dzieci jej nie lubią i wyśmiewają się z jej piegów.

Sarenka zaczęła pocieszać dziewczynkę jak tylko umiała, a potem

zaproponowała:

– Wiesz Alusiu, tutaj niedaleko na polance będzie na pewno nasza mama,

może ona coś wymyśli i sprobuje ci pomoc.

Rzeczywiście, poszły i trochę dalej napotkały mamę sarnę. Opowiedziały jej

wszystko po kolei. O tym, że Alusia poszła do lasu, bo ma duży kłopot i że nie chce

więcej chodzić do szkoły. Mądra sarna zapytała, czy rodzice Alusi wiedzą, gdzie ona

jest. Dopiero wtedy dziewczynka uświadomiła sobie jak niemądrze postąpiła.

Wiedziała już jak bardzo rodzice się o nią niepokoją. Sarna nie musiała zbyt wiele

tłumaczyć, bo widziała, że Alusia szybko zrozumiała swoj błąd.

– No coż – powiedziała – odprowadzimy cię do domu, a po drodze powiem ci

coś bardzo ważnego. Alusiu, popatrz na Kropeczkę i na jej rodzeństwo, a teraz na

mnie – czy widzisz rożnicę?

– Tak – odpowiedziała dziewczynka – pani ma piękne gładkie futerko, a maluchy

mają piegi–łatki. Ale one są śliczne, tak wesoło wyglądają.

– No właśnie – odparła sarna – sama to powiedziałaś: maluchy. Ty, Alusiu, też jesteś

małą dziewczynką, jak jeszcze trochę urośniesz, to twoje piegi zaczną się robić coraz

jaśniejsze i na pewno znikną zupełnie.

Alusia nie mogła uwierzyć.

– Naprawdę one nie są na zawsze? Jaka ja jestem szczęśliwa! Tak bardzo

pani dziękuję. Już nigdy nie będę się tym martwiła, a dzieciom w szkole powiem, że

nie mają racji, bo piegi dodają uroku i opowiem im o Kropeczce i o sarniątkach.

Gdy wróciła do domu mama czekała na nią zapłakana, cała rodzina martwiła

się, gdzie Alusia się tak długo podziewa. Dziewczynka opowiedziała, co się stało i

bardzo wstydziła się swojego nieodpowiedzialnego postępowania. Wiedziała już, że

postąpiła nierozsądnie, idąc samotnie do lasu. Najważniejsze jednak było to, że

rozwiązała swoj problem i nie mogła się doczekać pójścia do szkoły w poniedziałek.

Omówienie bajki:

– dlaczego wg dzieci Alusia postąpiła tak nierozważnie?

– kto pomógł dziewczynce?

– w jaki sposób słowa mamy sarenki pomogły Alusi zrozumieć jej problem?

– jak sądzicie, czy Alusia uwierzyła w siebie ?

Słuchanie piosenki,,Każdy jest inny”

Zajęcie plastyczne,,Obrazek dla przyjaciela”.

Wypowiedzi dzieci na temat: Kogo nazywamy przyjacielem?

Kartonowe serce, mazak.

Dzieci podają cechy przyjaciela, które R. zapisuje na kartonowym sercu.

Np.: dba o nas, jest pomocny, opiekuńczy, rozbawia nas, czujemy się przy nim bezpiecznie…

Bezgłośne wymawianie imion swoich przyjaciół.

Zapoznanie ze sposobem wykonania prac (według Igora Buszkowskiego).

Dla każdego dziecka: podstawa pudełka po czekoladkach, brystol, szary papier, kolorowy

papier, nożyczki, klej.

Ramą obrazka jest podstawa pudełka po czekoladkach. W jej wnętrzu dzieci tworzą dowolną kompozycję, np. góry, jezioro, las, łąkę, miasto… Aby kompozycja była wypukła, część papierów potrzebnych do wykonania pracy dzieci mogą pognieść.

 

3.06 Środa

Temat:Wszystkie dzieci nasze są

Cele zajęć:

  • budowanie więzi międzyludzkich

  • budowanie poczucia własnej wartości

  • uświadomienie dzieciom, że innego koloru skory nie należy się wstydzić

  • ukazanie, że nie wolno wyśmiewać innego koloru skóry

  • inna narodowość – to inna kultura

Zabawa w malowanie

Dzieci rysują miłego, sympatycznego stworka. Opis jest podawany przez

rodzica zadanie za zadaniem. Dzieci wykonują pracę wg instrukcji.

Opis stworka:

– mała głowa, kształt jajowaty

– cienkie włoski

– duże oczy

– piękne rzęsy

– szyja bardzo długa

– ładne usta

– mały nosek

– tułów smukły

– ręce długie

– dłonie z pazurkami

– nogi jak sprężynki

– buty z obcasami

– kolanówki na nogach

Oswajając stworka nadajemy mu imię.

Rozmowa z dziećmi o inności zadając im pytania:

– Jak myślicie, czy w Polsce mieszkają tylko Polacy?

– Spróbujcie wymienić inne narodowości, które u nas zamieszkują.

– Na jakie cechy wyglądu drugiego człowieka zwracamy uwagę?

– Spróbujcie powiedzieć, czym się różnimy?

Omawiamy odpowiedzi razem z dziećmi, tłumaczymy, że inności nie należy

wyśmiewać, człowiek z wyglądu inny nie może być przez nas prześladowany. Nie

możemy się też od takiego człowieka odgrodzić „murem”. Takiego człowieka

powinniśmy tak samo szanować jak wszystkich z bliskiego nam otoczenia.

Słuchanie opowiadania pt. „Odmieńcy”

Dziewczynka miała długie czarne warkocze, czarne oczy i buzię jakby mocno

opaloną. W jej uszach błyszczały złote kolczyki. Przestępując z nogi na nogę,

niepewnie spoglądała na klasę. Pani wychowawczyni pogładziła ją po ramieniu.

– Myślę, Elu, że będzie ci z nami dobrze. Zosiu, Ela usiądzie obok ciebie, zaopiekuj

się nią, proszę.

Wszyscy przyglądali się nowej koleżance. Była cudzoziemką, to pewne. Jarek

uważał, że jest Greczynką, Paweł szeptem przekonywał go, że raczej Meksykanką,

A Zosia nie wytrzymała i spytała Elę:

– Skąd jesteś?

– Stąd – odpowiedziała Ela. – Tu się urodziłam. – Mówiła po polsku z wyraźnie

obcym akcentem.

Na szczęście zaraz była przerwa. Ela nie bardzo miała ochotę wyjść na

korytarz. Dziewczynki otoczyły ją ciekawe nowej koleżanki.

– Masz na imię Elżbieta, tak jak moja mama – zagadnęła serdecznie Zosia.

– Nie Elżbieta, Eleonora – szepnęła onieśmielona Ela.

– Eleonora?! A cóż to za dziwaczne imię! – roześmiała się Dorota. – W życiu nie

słyszałam, żeby ktoś miał na imię Eleonora!

– Słuchajcie, słuchajcie! – Do klasy wpadła zdyszana Marta z drugiej c. – Wiecie, kim

jest ta nowa? Widziałam jej matkę, jak wychodziła od dyrektora. To Cyganka!

Tego się nikt nie spodziewał. Dziewczynki, zaskoczone, spoglądały na Elę, a

w ich oczach nie było już życzliwości.

– Pewnie mieszkasz w wozie, przyznaj się – natarła na Elę Dorota. – Cyganie

przecież mieszkają w wozach, prawda? I mają w nich straszny bałagan – roześmiała

się kpiąco.

– Bo są brudni – dodała Ania, odsuwając się od Eli.

– Wszyscy Cyganie kradną – oświadczyła Julka tonem osoby, która wie wszystko.

– Nieprawda! – W oczach Eli błysnęły łzy. – Mój tata niczego nie ukradł! I mieszkamy

w domu nie w wozie!

– Akurat – wycedził Paweł. – że też do nas właśnie musiała trafić!

– Czego od niej chcecie? – wtrącił się Jarek. – Człowieka nie widzieliście?! Kto wam

tych głupot naopowiadał?

– Wszyscy tak mówią. – Julka nie dawała za wygraną. – Nie pasuje do nas. Nie jest

taka jak my.

– Nie jest. I co z tego? – Jarek był spokojny, choć oczy mu błyszczały. –

Zapomnieliście już, jak wyśmiewaliście się ze mnie! że nie jem mięsa – ani ja, ani

moi rodzice? Byłem dla was odmieńcem, nie?

– E, ty to co innego – odezwał się Paweł. – Byłeś dziwny z tymi swoimi kiełkami

pszenicy czy jakąś tam soją, ale jesteś przecież nasz…

-Teraz jestem wasz – pokiwał głową Jarek. – Ale co się docinków i kpin nasłuchałem,

to moje. że jestem królik co ma sałatę zamiast mózgu i inne takie. A jej co powiecie?

– pokazał palcem na Elę. – że jest brudna? Nie jest, przecież to widać. że kradnie?

Wstydzilibyście się.

– Cyganie przecież bardzo pięknie tańczą i śpiewają – powiedziała niepewnie Iza. –

Pokażesz nam?

– A twoja mama mówi na ciebie Ela? – upewniła się Zosia.

– Nie… W domu mówią na mnie Lilka – wyszeptała dziewczynka ze spuszczoną

głową.

– Lilka? Jak ładnie! – ucieszyła się Zosia. W życiu nie spotkałam żadnej Lilki. Ty

będziesz pierwsza – dodała, patrząc wymownie na Dorotę

Rozmowa na temat opowiadania:

– Jak sądzicie jak zachowała się klasa, dobrze czy źle?

– Czy słusznie krytykowali dziewczynkę?

– Czy zachowanie klasy wam się podoba?

– Kto pomógł dziewczynce?

– Jak sądzicie, czy Lilka będzie szczęśliwa w tej klasie?

– Kto okazał się tytułowym Odmieńcem?

Praca plastyczna.Dzieci na arkuszu papieru pod napisem „NASZA DOBRA KOLEŻANKA” rysują wspólnie z rodzicem wielki portret Lilki,słuchając piosenki M Jeżowskiej ,, Wszystkie dzieci nasze są”https://www.youtube.com/watch?v=d_vuxQ-9iVQ

Praca Bartusia

2.06 WTOREK

Temat – Co jest cięższe, a co lżejsze?
Cele główne
• porównywanie masy przedmiotów,
• zapoznanie z działaniem wagi szalkowej,
• rozwijanie sprawności fizycznej.
Cele operacyjne
Dziecko:
• stosuje słowa: ciężki, lekki, cięższy od, lżejszy od, o takiej samej masie,
• porównuje masę przedmiotów umieszczonych na wadze szalkowej,
• aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych.
1.Słuchanie wiersza Ewy Małgorzaty Skorek Nazwy miesięcy – utrwalanie nazw miesięcy.
W miejscach oznaczonych * dzieci powtarzają za R. – na jednym wydechu – nazwy miesięcy.
Jakie miesiące
w roku mamy?
Czy wszystkie nazwy
miesięcy znamy?
Komu nie sprawi
trudu zadanie,
niech rozpoczyna
ich wyliczanie.
Powietrza dużo
buzia nabiera
i na wydechu
nazwy wymienia:
− styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad,
grudzień. *
Jeśli za trudne
było zadanie,
ćwicz dalej z nami
to wyliczanie:
− styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik*,
− styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik*.
2. Co jest cięższe, a co lżejsze? – zabawy z zastosowaniem wagi szalkowej.
• Zapoznanie z wagą szalkową.
Waga szalkowa.
Dzieci oglądają wagę, nazywają jej części za R.
• Ćwiczenia z zastosowaniem wagi szalkowej.
Klocki: drewniane, sześcienne, miś.
R. przygotował klocki: drewniane, sześcienne, i misia.
R. mówi, że dzieci będą porównywać wagę (masę) misia i klocków.
• Pierwsza sytuacja.
R. kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – trzy klocki.
− Co jest cięższe? Po czym to poznaliście?
− Co jest lżejsze? Po czym to poznaliście?
• Druga sytuacja.
R. kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – cztery klocki.
− Co jest cięższe? Co jest lżejsze?
− Po czym poznaliście, że cztery klocki ważą tyle co miś?
(Ilość klocków musi być taka, aby ich masa równoważyła masę misia).
• Trzecia sytuacja.
R. kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – pięć klocków.
− Co jest cięższe? Po czym to poznaliście?
− Co jest lżejsze? Po czym to poznaliście?
• Ćwiczenia w porównywaniu masy przedmiotów.
Różne przedmioty, np.: klocki, piłeczki, lalki, misie, tworzywo przyrodnicze, wagi szalkowe.
Każde dziecko porównuje masę wybranych przedmiotów i określa, co jest cięższe, co jest lżejsze.
3. Karta pracy, cz. 4, s. 55.
Kolorowanie w każdej parze cięższego przedmiotu. Kończenie rysowania wag według wzoru.
4. Zabawa ruchowa Waga.
Dzieci dobierają się w pary i stają naprzeciwko siebie. Podają sobie ręce i naprzemiennie wykonują przysiady.
5.Ćwiczenia gimnastyczne.
Szarfy.
• Marsz po obwodzie koła, dłonie oparte na biodrach – kciuk znajduje się z przodu, a pozostałe palce – z tyłu. (Należy zwrócić uwagę na wyprostowane plecy, wciągnięty brzuch,wysokie podnoszenie kolan).
• Swobodny bieg po sali, na hasło: Wichura – podbieganie przez dzieci do ściany i przyleganie do niej plecami, ramiona ułożone w skrzydełka, brzuch wciągnięty.
• Marsz po sali, szarfa leży na głowie, złożona na pół, odliczenie sześciu kroków, wspięcie na palce, uniesienie ramion w górę, wdech nosem, opuszczenie ramion, wydech ustami.
• Leżenie na brzuchu, ramiona wyprostowane (są przedłużeniem tułowia), na sygnał podniesienie głowy i rąk z szarfą nisko nad podłogą, wytrzymanie około 5 sekund, opuszczenie głowy i rąk.
• Siad prosty, podparty z tyłu, rozłożona szarfa leży na podłodze – zwijanie szarfy jedną nogą, zgiętą w kolanie, przesuwając ją palcami stopy. Potem – zmiana nóg.
• Pozycja stojąca, trzymanie szarfy za plecami jedną ręką, podniesioną do góry – łapanie szarfy od dołu drugą ręką, opuszczoną, zgiętą w łokciu, przeciąganie szarfy rękami, naśladowanie wycierania się ręcznikiem. Potem – zmiana rąk
Ćwiczenia w parach: siad prosty w rozkroku naprzeciw siebie, oparcie stóp o stopy partnera,trzymanie dwóch szarf wyciągniętymi do przodu rękami (jak do przeciągania liny),naprzemienne pociąganie za szarfy przez ćwiczących, odchylanie się i pochylanie partnera
• Bieganie przez dzieci po całej sali, na której są porozkładane szarfy (gniazda). Na hasło:
Ptaszki – do gniazd – wchodzenie do szarf, układanie rąk w skrzydełka.
• Siad klęczny na obwodzie koła, trzymanie dłońmi szarfy za końce, oparcie dłoni o podłogę blisko kolan, odsunięcie szarfy jak najdalej (zwrócenie uwagi, aby pośladki pozostawały oparte na piętach), głowa pochylona, znajduje się pomiędzy ramionami – kwiat się rozwija.Powolne przesuwanie szarfy do kolan, uniesienie ramion z szarfą do góry, pogłębienie odchylenia – kwiat jest rozwinięty.
• Marsz po obwodzie koła, ramiona z szarfą uniesione do góry.

Religia :Temat – Dzień Dziecka – jestem dzieckiem Bożym.

Witam Was.
Pierwszy dzień czerwca to wyjątkowy dzień, to DZIEŃ DZIECKA.

Na początku odmów modlitwę: „Ojcze nasz”

Dziś zapraszam Cię na katechezę wyjątkową w wyjątkowym dniu dla każdego dziecka: https://view.genial.ly/5ecec45395a58b0d8d8c7e21/interactive-image-1-jestem-dzieckiem-bozym

Serce Pana Jezusa jest dobre dla nas wszystkich  – nabożeństwa czerwcowe.

Czerwiec jest szczególnie poświęcony Sercu Pana Jezusa, podobnie jak maj był poświęcony Matce Bożej. Pamiętasz, prawda?   

W czerwcu codziennie odmawiamy Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa.  W tym miesiącu jest też Uroczystość Serca Pana Jezusa.

Zapraszam Cię na prezentację „Serce Jezusa otwarte dla nas” – https://view.genial.ly/5ecf56ef9203d30da614f425/interactive-image-dobre-serce-jezusa-otwarte-dla-nas

„Moja katolicka Rodzina Św Maria Małgorzata i nabożeństwo do Serca Jezusowego” – https://www.youtube.com/watch?v=G8nOrvLyUIk&feature=emb_title

 A na koniec zaśpiewaj Panu Jezusowi: „Sercem kocham Jezusa” https://www.youtube.com/watch?v=vhiu1I5a_0E

Możesz jeszcze pokolorować Serce Pana Jezusa: https://stylowi.pl/44328781

 Praca Bartusia

1.06 PONIEDZIAŁEK 

Temat – Niby tacy sami, a jednak inni -Piłka dla wszystkich

Cele główne
• rozwijanie mowy,
• kształtowanie postawy tolerancji w stosunku do dzieci niepełnosprawnych,
• rozwijanie sprawności manualnej,
• dostrzeganie różnic i podobieństw pomiędzy dziećmi różnych ras.
Cele operacyjne
Dziecko:
• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
• jest tolerancyjne w stosunku do dzieci niepełnosprawnych,
• wykonuje pracę plastyczną,
• wymienia różnice i podobieństwa między dziećmi różnych ras.
1.Ćwiczenia dotyczące emocji.
Obrazki przedstawiające buzie z emocjami: złością, radością, smutkiem, strachem.

R. wskazuje (w dowolnej kolejności) obrazki umieszczone na dywanie. Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami dzieci je nazywają w odpowiednim rytmie i w kolejności proponowanej przez R.
2. Zabawa rozwijająca poczucie własnej wartości – Co mamy wspólnego?
Dzieci siedzą w kręgu. R. wydaje kolejnym dzieciom polecenia, np.:
− Wstań i dotknij wszystkich dzieci, które mają na sobie coś czerwonego.
− Dotknij każdego, kto tak jak ty jest dziewczynką (chłopcem).
− Dotknij każdego, kto ma włosy takiego samego koloru jak ty.
(Powtórzenie zabawy skieruje uwagę dzieci na to, co wszystkie mają wspólnego, a co powoduje, że dana osoba jest wyjątkowa).
3. Zabawa Piłka nożna.
Gwizdek.
Dzieci naśladują grę w piłkę nożną – biegają za piłką, kopią ją. Na sygnał – dźwięk gwizdka – zatrzymują się i mówią za R. rymowankę:
Piłka tu, piłka tam,
w piłkę nożną sobie gram.
4. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej – Piłka dla wszystkich .
Książka (s. 82–83) dla każdego dziecka. Dzieci słuchają opowiadania i oglądają ilustracje w książce.
Niepełnosprawny Franek z grupy Ady często śnił o tym, że gra w piłkę
nożną. W snach nie siedział na wózku inwalidzkim, tylko biegał po boisku
najszybciej z całej drużyny i strzelał najwięcej goli.
– Brawo, Franek! – krzyczeli kibice.
– To najlepszy zawodnik! – rozlegały się głosy.uświadamiał 
Jednak gdy szczęśliwy i dumny Franek otwierał oczy, od razu
sobie, że to był tylko sen, a on nigdy nie zostanie piłkarzem. Patrzył na
swoje nogi, którymi nie mógł poruszać,i robiło mu się wtedy bardzo
smutno.
Ada przyjaźniła się z Frankiem i bardzo lubiła się z nim bawić. Pewnego
dnia zauważyła, że chłopiec jest wyjątkowo radosny. Miał roześmiane
oczy i wesoło pomachał do niej, gdy tylko pojawiła się w sali.
Dziewczynka była ogromnie ciekawa, co jest tego przyczyną. Może dostał
długo oczekiwany bilet do teatru? A może spełniło się jego marzenie o jeździe na koniu?
– Cześć! Nie uwierzysz, co się stało! – powiedział Franek, gdy Ada usiadła przy nim na dywanie.
– Opowiedz.
– W sobotę pojechałem z moim starszym kuzynem na mecz piłki nożnej. Grały drużyny
z dwóch różnych szkół. Byłem bardzo blisko i mogłem obserwować każdy ruch zawodników!
– To świetnie. Ja nie przepadam za oglądaniem meczu, ale cieszę się, że ci się podobało –
odpowiedziała Ada.
– Mój kuzyn podwiózł mnie do ławki, na której siedzieli zawodnicy
rezerwowi. I całe szczęście, bo bramkarz skręcił nogę w kostce i trzeba go
było zastąpić. Wyobraź sobie, że nagle ktoś kopnął piłkę, a ja ją złapałem!
– Ojej! Zostałeś bramkarzem?
– Nie. Po prostu piłka wypadła poza boisko i leciała prosto na mnie. Chwyciłem ją i rzuciłem
z powrotem jednemu z napastników.
– Brawo!
– A wtedy on na mnie nakrzyczał…
– Jak to nakrzyczał? Powinien ci podziękować – zdziwiła się Ada.
– Niestety, nie. Powiedział, żebym się stamtąd wynosił, bo tylko przeszkadzam. A jego koledzy się śmiali i słyszałem, jak mówią o mnie „krasnal na wózku”.
– Prawdziwi sportowcy się tak nie zachowują! – zezłościła się Ada.
– Jeden z nich zaczął pokracznie chodzić i wskazywał na mnie palcem, a potem wszyscy
śmiali się z moich butów. Chciałbym chodzić, nawet taki wykrzywiony, a ja przecież nie mogę chodzić wcale… Pomyślałem, że piłka jest nie dla mnie.
– Myślałam, że opowiesz mi o czymś wesołym. Jak cię zobaczyłam, wyglądałeś na szczęśliwego, a ta historia jest smutna – stwierdziła Ada.
– Bo jeszcze wszystkiego ci nie opowiedziałem! – uśmiechnął się Franek. – Potem wydarzyło się coś wspaniałego!
Ada była bardzo ciekawa, a Franek opowiadał dalej:
– Mój kuzyn bardzo się zdenerwował i zdecydował, że zabierze mnie z
tego boiska, chociaż mecz rozgrywał się dalej. Kiedy odjeżdżałem,
usłyszałem dźwięk gwizdka. Kapitan drużyny przerwał mecz i zwołał
wszystkich zawodników. Nie słyszałem, co do nich mówił, ale po chwili
dogonił nas, a za nim przybiegła reszta drużyny. Powiedział do mnie tak:
„Jako kapitan Niebieskich chciałem cię przeprosić za zachowanie moich
kolegów. Oni zresztą zrobią to sami”. I wtedy każdy z piłkarzy podszedł do
mnie i podał mi rękę. Widziałem, że było im wstyd. Zapytali, jak
mam na imię i co mi właściwie dolega.
– To dobrze, bo już chciałam się wybrać z Olkiem na to boisko i im dokopać! – powiedziała
stanowczo Ada.
– Chciałaś ich zbić? – spytał zaskoczony Franek.
– Nie, dokopać im kilka goli. Jak się zdenerwuję, to potrafię kopnąć tak mocno jak stąd do Krakowa!
– To szkoda, że cię tam nie było – zaśmiał się chłopiec.
Franek opowiedział Adzie ciąg dalszy tej historii. Zawodnicy dowiedzieli
się, że chłopiec doskonale zna zasady gry w piłkę nożną, bo razem z tatą
ogląda każdy ważny mecz.Zaproponowali Frankowi, żeby został sędzią,
dali mu gwizdek i posadzili na honorowym miejscu,z którego miał świetny
widok na całe boisko. Od tej chwili chłopiec bacznie obserwował
grę,dawał sygnały zawodnikom, a nawet zadecydował o jednym rzucie
karnym. Okazało się, że jest bardzo dobrym i uważnym sędzią i nikt nie
powiedział o nim „sędzia kalosz”, czyli taki, który się nie zna na grze i ciągle się myli.
– I wiesz, co mi powiedzieli na pożegnanie? – zakończył opowieść
Franek. – Powiedzieli,że skoro mam niesprawne nogi i nie mogę grać w
piłkę nożną, to przecież mam sprawne ręce i mogę grać w koszykówkę.
Mój tata dowiedział się, kto prowadzi drużynę koszykarską dla
zawodników na wózkach, i od jutra zaczynam treningi. A ja myślałem, że
piłka jest nie dla mnie.
– Piłka jest dla wszystkich! – powiedziała Ada. – Zobaczysz, kiedyś przyjdę
na mecz koszykówki. Ty będziesz najlepszym koszykarzem, a ja będę
piszczała najgłośniej ze wszystkich kibiców
– Rozmowa na temat opowiadania.
− Co śniło się Frankowi?
− O czym opowiadał Adzie?
− Jak zachowywali się chłopcy?
− Co zrobił ich kapitan?
− Kim został Franek na meczu?
− Co powiedzieli chłopcy Frankowi na pożegnanie?
− Co będzie ćwiczył Franek?
− Jak oceniacie zachowanie chłopców na początku, a jak potem, po rozmowie z kapitanem?
5. Ćwiczenie w czytaniu.
Książka (s. 82–83) dla każdego dziecka.
6.Wyjaśnienie pojęcia tolerancja.
Tolerancja oznacza cierpliwość i wyrozumiałość dla odmienności. Jest poszanowaniem cudzych uczuć, poglądów, upodobań, wierzeń, obyczajów i postępowania, choćby były całkowicie odmienne od własnych albo zupełnie z nimi sprzeczne. Współcześnie rozumiana tolerancja to szacunek dla wolności innych ludzi, ich myśli i opinii oraz sposobu życia.
R. pyta:
− Czy chłopcy byli tolerancyjni?
− Czy znacie inne przypadki braku tolerancji? (Wyśmiewanie się z ludzi o innym kolorze skóry,innego wyznania…).
− Czy należy wyśmiewać się z kogoś, dlatego że jest gruby, jeździ na wózku…?
7.Wykonanie pracy plastycznej Dzieci z całego świata.
• Oglądanie zdjęć przedstawiających dzieci z różnych kontynentów.

Dzieci oglądają zdjęcia, wymieniają różnice między przedstawionymi na nich dziećmi (kolor skóry, kształt oczu itd.).
• Zabawa uwrażliwiająca zmysł dotyku – Badamy swoją twarz.
Każde dziecko za pomocą dotyku bada kształt swojej głowy, wypukłość nosa, uszu i policzków, ułożenie brwi itp.
R. pyta:
− Jaki kształt ma głowa?
− Jakie są wasze włosy? (Proste, kręcone, miękkie…).
− Wymieńcie części twarzy.
− Popatrzcie na kolegę. Czy jest taki sam jak wy? Czy ma taki sam kolor oczu i włosów?
• Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy plastycznej Dzieci z całego świata.
Dla każdego dziecka: kartka z narysowanymi kołami (o średnicy 15 cm), kwadraty (o boku długości 20 cm), wycięte z szarego papieru pakowego, klej, nożyczki, kredki.
• Wycinanie kół.
• Rysowanie na kołach oczu, nosa, ust (kształt jest uzależniony od koloru koła).
• Przyklejanie kół na kwadracie z szarego papieru.
• Dorysowywanie włosów w taki sposób, aby zarysować kredkami linię łączącą koło z papierem.
• Wycinanie narysowanej głowy.
• Wykonanie prac przez dzieci.
• Układanie na kartonie kompozycji z głów, tworzącej zbiorowy portret dzieci.
Kartony formatu A3, klej.
R. wspólnie z dziećmi układa na kartonie narysowane i wycięte głowy, a następnie dzieci je przyklejają. Na jednym kartonie można zmieścić od 6 do 8 głów. Liczba portretów będzie więc uzależniona od liczby dzieci. Na każdym kartonie powinny się znaleźć głowy w różnych kolorach (białe, czarne, żółte).

Moja mama i mój tata – Bartuś

29.05 PIĄTEK

Cele główne

• rozwijanie mowy,

• zachęcanie do wspólnej zabawy z rodzicami,

Karta pracy, cz. 4, s. 53.

Rysowanie szlaczków po śladzie, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladach rysunków.

Kolorowanie rysunków dużych misiów na brązowo, a małych misiów – na różowo.

Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Festyn.

• Rozmowa na temat festynu.

R pyta:

− Co to jest festyn?

− Z jakiej okazji organizuje się festyn?

• Słuchanie opowiadania.

Książka (s. 78–81) dla każdego dziecka.

Dzieci słuchają czytanego przez R. opowiadania i oglądają ilustracje w książce.

Na rodzinny festyn do przedszkola Ady przyszło wiele rodzin, między innymi mama i tata Ady

oraz Olek. „Święto rodziców” okazało się dobrym pomysłem i okazją do wspólnej zabawy. Całe

przedszkole było udekorowane obrazkami namalowanymi przez dzieci oraz kwiatami. W ogródku

postawiono dodatkowe ławki, leżaki i miękkie pufy do siedzenia. Dzieci wymyśliły wiele śmiesznych

konkurencji, w których brali udział dorośli. Zaczęło się od zagadek, potem były zawody w podrzucaniu

piłki głową, co okazało się ulubionym zajęciem niektórych tatusiów. Przedszkolaki zorganizowały

pokaz puszczania baniek mydlanych, które wirowały w powietrzu, mieniąc się wszystkimi

kolorami tęczy. Najwięcej śmiechu wywołała ogromna bańka, która osiadła na nosie jednego z rodziców

– minęło sporo czasu, zanim pękła! Tata Ady i Olka wygrał konkurs w skakaniu na jednej

nodze dookoła karuzeli i chociaż w trakcie spadł mu lewy but, nie poddawał się do końca.

– Brawo! – krzyczała Ada.

– Tato! Tato! – dopingował Olek.

Następnie odbył się konkurs drużynowy z udziałem dorosłych i dzieci. Liczyły się zręczność i refleks.

Każdy rodzic otrzymał plastikową butelkę, a zadaniem dzieci było jak najszybsze napełnienie

jej wodą i zakręcenie. Ach, ile było przy tym radości! Wszyscy się nawzajem pooblewali, jakby to był

śmigus-dyngus. Na szczęście pogoda była wspaniała i słońce szybko wysuszyło zmoczone ubrania.

Mama Ady i Olka zajęła pierwsze miejsce w konkursie nadmuchiwania balonów. W ciągu

minuty nadmuchała aż trzy i nawet zdążyła je zawiązać na supeł. Nagle rozległo się potężne

trrrach! To jeden z balonów pękł i wystraszył siedzące na dachu gołębie.

– Myślałem, że wystrzeliłaś z armaty! – zażartował tata.

– To dlatego, że kiedyś grałam na trąbce i mam silne płuca – wyjaśniła mama.

Później odbył się konkurs na rodzinne śpiewanie piosenek. Och! Nie każdy potrafi śpiewać. Niektórzy

bardzo fałszowali, ale zupełnie się tym nie przejmowali. Przecież wcale nie trzeba być

najlepszym we wszystkim. Najważniejsze to umieć się śmiać nawet z samego siebie.

Jednak najwięcej radości wywołały wyścigi z surowym jajkiem trzymanym na łyżce. Dorośli

starali się zachować równowagę w czasie biegu, a dzieci piszczały z emocji! Bum! Jajko już

leżało na ziemi. Bach! Drugie jajko wylądowało na bucie jednego z ojców.

– Cały trawnik zamienił się w jajecznicę! – zachichotał Olek.

– To są jajka sadzone – stwierdziła Ada.

Zwycięzcy w różnych konkurencjach otrzymali nagrody zrobione przez dzieci: papierowe

sowy z przyklejonymi ruchomymi oczami, świeczki ozdobione suszonymi kwiatkami lub muszelkami,

kamienie pomalowane jak biedronki i zakładki do książek.

Każdy, kto zgłodniał, mógł się poczęstować pysznym ciastem i owocami, ale najsmaczniejsze

okazały się owsiane ciasteczka, które przedszkolaki upiekły razem z paniami kucharkami.

Na zakończenie rodzinnego festynu dzieci przygotowały część artystyczną, a Ada wyrecytowała

wierszyk:

Gdy na Księżyc się wybiorę,

to spakuję do walizki

moją mamę oraz tatę,

bo nie mogę zabrać wszystkich.

Z mamą będę liczyć gwiazdy

i rysować złote słońce,

z tatą zrobię prawo jazdy

na talerze latające.

Na Księżycu dom postawię

i dla mamy kwiat w ogrodzie,

tacie gwiezdną dam golarkę,

by się mógł ogolić co dzień.

Więc, gdy lecieć chcesz w nieznane,

zabierz tatę oraz mamę!

Ada otrzymała wielkie brawa, a potem rozpoczęła się loteria. W losowaniu nagrody głównej

wzięli udział wszyscy zaproszeni goście. Każdy chciał wygrać, ale przecież to niemożliwe, żeby

wygrali wszyscy. Dzieci trzymały kciuki i czekały, aż pani dyrektor odczyta zwycięski numer.

– Wygrywa los z numerem 1865!

– Hura! To nasz! – krzyknął uradowany Olek.

– Mamy szczęście! – pisnęła Ada.

Nagrodą główną były bilety do teatru dla całej rodziny. Pozostali uczestnicy wylosowali nagrody

pocieszenia w postaci książek.

– Trzeba to uczcić! – zaproponowała mama.

– Tylko nie każcie mi już dzisiaj skakać na jednej nodze! – zaśmiał się tata.

Tego dnia Ada i Olek byli bardzo dumni ze swoich rodziców. Chociaż są dorośli, mają wspaniałe

poczucie humoru i można się z nimi świetnie bawić.

• Rozmowa na temat opowiadania.

R. pyta:

− Z jakiej okazji odbywał się festyn w przedszkolu Ady?

− Kto z rodziny Ady przybył na festyn?

− Jaki konkurs wygrał tata Olka i Ady?

− Na czym polegał konkurs drużynowy – dorośli z dziećmi?

− W jakim konkursie mama Olka i Ady zajęła pierwsze miejsce?

− Jakie inne konkursy odbyły się jeszcze podczas festynu?

− Jakie nagrody przygotowały dzieci?

− Czym częstowali się goście?

− O kim Ada recytowała wiersz?

− Czym zakończył się festyn?

• Czytanie tekstu w książce.

Książka (s. 78–81) dla każdego dziecka.

Ćwiczenia oddechowe.

Dla każdego dziecka: balony, wstążeczka.

R. nawiązuje do opowiadania i proponuje dzieciom konkurs w nadmuchiwanie balonów kto zrobi to najszybciej? R.pomaga w zawiązywaniu kokardek.

Zabawa graficzna Portret mamy i taty.

Kartki, mazaki, chustki do przewiązania oczu.

Dziecko ma zasłonięte oczy. Zadanie polega na narysowaniu przez dziecko portretu rodzica. Rodzic pomaga, naprowadzając dziecko, udzielając mu słownych informacji na temat tego, jak powinno rysować.

Zabawa Rymowanki.

Dzieci podają słowa, a rodzice wymyślają do nich rymy.

Zabawa Czy znamy imię mamy i taty?

Dzieci podają imiona rodziców, dzielą je na sylaby.

Rozmowa na temat słowa serce.

Wycięty z czerwonego kartonu kształt ludzkiego serca.

R. pokazuje dzieciom serduszko wycięte z czerwonego kartonu i pyta:

− Z czym kojarzy się wam ten kształt?

− Czym jest serce?

Serce jest mięśniem wielkości pięści. Jego szersza część skierowana jest ku górze, węższa

ku dołowi. Dzięki sercu w naszym ciele może krążyć krew.

− Do czego ludziom potrzebne jest serce?

− Czy tylko ludzie mają serca?

− Czy znacie jakieś przysłowia o sercu?

Np.:

Co w sercu to na języku.

Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal.

Serce nie sługa, nie zna co to pany

Zabawa ruchowo-naśladowcza Pokaż, jak pracuje tata.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym przez R. Podczas przerwy

w grze zatrzymują się i naśladują czynności, o których mówi R. Np. Tata pisze na komputerze;

gotuje zupę; odkurza dywan; obiera ziemniaki…

Spacer z rodzicami– obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie.

28.05 CZWARTEK

Temat: Wokół mamy i taty

Cele główne

• rozwijanie słuchu fonematycznego,

• rozwijanie mowy,

• rozwijanie sprawności manualnej,

• zachęcanie do sprawiania przyjemności innym.

Karta pracy, cz. 4, s. 51.

Odwzorowanie kwiatków dla mamy. Rysowanie po śladach rysunków róż.

Wokół mamy i taty – ćwiczenia i zabawy.

Układanie zdań o rodzicach.

Dzieci układają zdania o mamie, tacie lub o obojgu rodzicach.R. zapisuje wybrane zdania.

Liczenie słów w wybranych zdaniach.

R. odczytuje wybrane zdania , a dzieci liczą w nich słowa i podają ich liczbę. Np.:

Mama to mój największy skarb. (5)

Niech tata żyje sto lat! (5)

Życzę mamie i tacie, aby byli zdrowi, szczęśliwi. (8)

Mamo, tato kocham was. (4)

Dzielenie na sylaby lub głoski nazw obrazków przedstawiających prezenty dla rodziców.

Obrazki przedmiotów, roślin, koszyk.

Dzieci losują obrazki z koszyka. Dzielą ich nazwy na sylaby (5-latki) lub głoski (6-latki).

Przykładowe obrazki: róża, czekolada, tort, kot, obrazek, wazon, kawa, korale, irys, gerbera,

pudełko…

Podawanie rymów do słów: mama, tata.

Mama – rama, gama, tama, dama, lama…

Tata – wata, data, chata, łata, mata…

Nauka rymowanki dla mamy i jej wersji dla taty.

Dzieci powtarzają tekst rymowanki fragmentami za R.

Mamo, mamo – Tato, tato –

co ci dam? co ci dam?

To serduszko, które mam. To serduszko, które mam.

A w serduszku miłość jest. A w serduszku miłość jest.

Mamo, mamo – kocham Cię! Tato, tato – kocham Cię!

Zabawa orientacyjno-porządkowa Czerwone – zielone.

Kartka: czerwona i zielona.

Dzieci biegają swobodnie po sali. Gdy R podniesie do góry np. kartkę czerwoną,

wykonują skłon, zieloną – stają na jednej nodze, Gdy R. opuści kartkę, dzieci

przestają wykonywać ćwiczenia i znów biegają po sali.

Zajęcie plastyczne-Obrazek z konwaliami dla taty i mamy

Burza mózgów na temat Jak przekazać rodzicom wiadomość, nie używając słów?

R. podaje wiadomości, a dzieci je prezentują, nie używając słów. Np.

Przytul mnie, bo jestem smutny.

Pobaw się ze mną.

Kocham cię mamo, kocham cię tato.

Rozwiązanie zagadki o konwalii.

Dobrze ją znamy z prześlicznej woni,

kwitnie dzwonkami, ale nie dzwoni (konwalia).

Oglądanie bukiecika konwalii ogrodowych (lub leśnych).

 

Rozmowa na temat konwalii.

R. pyta:

− Jak wygląda roślina?

− Ile dzwonków jest na jednej łodyżce?

− Gdzie rosną konwalie?

− Czy można je zrywać?

Konwalia majowa jest rośliną leczniczą i ozdobną, nie jest już rośliną chronioną. Występuje

często w lasach niemal całej Polski, ale można ją również hodować. Jej głównym walorem

są niewielkie kwiaty o charakterystycznym zapachu i dzwonkowatym kształcie.

Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy w oparciu o załączony filmik.

27.05 ŚRODA

Temat- Mój tata
Cele główne
• kształtowanie poczucia rytmu,
• rozwijanie sprawności manualnej,
• rozwijanie umiejętności wykonywania pracy według instrukcji.
Cele operacyjne
Dziecko:
• porusza się rytmicznie przy piosence,
• śpiewa piosenkę,
• wykonuje pracę plastyczną,
• podczas wykonywania pracy posługuje się instrukcją.
1. Rozmowa na temat – Jak dzieci pomagają rodzicom?
− Czy pomagacie rodzicom w domu? W czym?
− Czy powinniście pomagać rodzicom? Dlaczego?
2. Karta pracy, cz. 4, s. 49.
Opowiadanie o tym, jak Olek i Ada pomagają rodzicom. Przedstawianie za pomocą rysunku sposobów, w jakie dzieci pomagają rodzicom. Rysowanie po śladzie serduszek, kolorowanie ich.
3. Zabawy przy piosence Daj mi rękę tato.
– Ćwiczenia ruchowe przy akompaniamencie instrumentu.
Marsz, skoki obunóż, przeskoki z nogi na nogę, krok dostawny w wyznaczonych przez R.kierunkach.
– Zabawa Powtórz za mną – rozwijająca reakcję na przerwę w muzyce.
Nagranie piosenki Daj mi rękę tato, odtwarzacz CD.
Dzieci maszerują w dowolnych kierunkach sali, przy nagraniu muzyki. Podczas przerwy w muzyce R.recytuje wybrany przez siebie dwutaktowy fragment piosenki, zachowując jej rytm, − powtarzają go
Ref.: Tato, tato,
jak to dobrze, że
jesteś zawsze blisko,
i że kochasz mnie.
Tato, tato,
nigdy nie smuć się
i pamiętaj przecież,
ja też kocham cię.
4.Utrwalanie tekstu i melodii piosenki Daj mi rękę tato – rozwijanie koordynacji wzrokowo słuchowej.
Nagranie piosenki Daj mi rękę tato , odtwarzacz CD, cztery kartoniki w różnych kolorach.
R. umieszcza na tablicy cztery kartoniki w różnych kolorach. Dzieci zajmują miejsca w półkolu przed tablicą. Zostają podzielone na cztery grupy. Każdej grupie zostaje przyporządkowany kartonik w innym kolorze.
R. wskazuje kartoniki na tablicy. Kolejne grupy dzieci śpiewają piosenkę, zgodnie z przyporządkowanym im kolorem.Dodatkowo można umieścić nad każdym kartonikiem drugi kartonik w takim samym kolorze z narysowaną dużą kropką. Kartonik z kropką oznacza śpiew szeptem. Zabawę powtarzamy, R. wskazuje kartoniki, a grupy śpiewają piosenkę szeptem lub głośno, w zależności od wskazanego kartonika.
5. Wspólna zabawa – rozwijanie koordynacji słuchowo-wzrokowo-ruchowej.
Woreczki wypełnione grochem, szarfy, małe piłki, trzy piktogramy z narysowaną: piłką,szarfą, woreczkiem, nagranie piosenki Daj mi rękę tato , odtwarzacz CD.
Dzieci dobierają się w pary. Zostają podzielone na trzy grupy i zajmują wyznaczone miejsca.
Pary w każdej grupie mają przyporządkowane rekwizyty:
I grupa – woreczki,
II grupa – szarfy,
III grupa – piłki.
W rytmie nagrania piosenki Daj mi rękę tato pary maszerują w określonym kierunku. W trakcie trwania muzyki, R.:
− pokazuje piktogram z narysowanym woreczkiem – dzieci z grupy I zajmują wyznaczone miejsce. W parach przechodzą do siadu, rzucają do siebie woreczkami zgodnie z rytmem piosenki, pozostałe dzieci klaszczą
− pokazuje piktogram z narysowaną szarfą – dzieci z grupy II zajmują wyznaczone miejsce,przechodzą do siadu twarzami do siebie,
wyciągają do przodu nogi w lekkim rozkroku,w rękach trzymają szarfy i przeciągają je do siebie raz w jedną, raz w drugą stronę, zgodnie z rytmem piosenki; pozostałe dzieci klaszczą,
− pokazuje piktogram z narysowaną piłką – dzieci z grupy III zajmują wyznaczone miejsce,w parach rzucają do siebie piłki zgodnie z rytmem piosenki, pozostałe dzieci klaszczą
6. Zabawa Głośno – cicho – rozwijająca reakcję na zmiany dynamiczne.
Tamburyn.
Dzieci maszerują po okręgu koła, śpiewając a cappella piosenkę Daj mi rękę tato. Na mocne uderzenie w tamburyn – zatrzymują się, przechodzą do przysiadu. Gdy R. opuszcza rękę trzy-mającą instrument i delikatnie nim potrząsa, dzieci przechodzą do przysiadu i recytują delikatnie szeptem tekst: Ja i mój tata to super przyjaciele. Następnie R. unosi rękę trzymającą instrument coraz wyżej i gra coraz głośniej – dzieci przechodzą do pozycji stojącej i głośno recytują tekst: Z tatą mogę przeżyć przygód bardzo wiele…..
7.Ćwiczenia oddechowe Ja i mój tata.
Nagranie piosenki Daj mi rękę tato , odtwarzacz CD, bębenek.
Dzieci maszerują po okręgu koła w rytmie piosenki Daj mi rękę tato. Na przerwę w muzyce zatrzymują się, nabierają powietrza nosem, następnie, wypuszczając powietrze, równocześnie wypowiadają słowa: tato, tato, tato. Gdy podczas przerwy w muzyce N. uderzy dwa razy w bębenek,
8.Laurka dla mamy i taty – ćwiczenia plastyczne.
– Słuchanie wiersza Stanisława Grabowskiego Nie jesteś sam.

Mama biega po pokojach
ze ścierką,
z odkurzaczem,
z froterką Tata biega po pokojach
z fajką,
z książką
z pomysłami. A ja siedzę szczęśliwa
w pokoju, gdzie lalka Rozalka,
zeszyty do pierwszej klasy,
atlasy…
Gdy w domu –
tatuś i mama,
nie jestem sama.
– Rozmowa na temat wiersza.
R. pyta:
− Co robi mama?
− Co robi tata?
− Gdzie jest dziewczynka?
− Dlaczego jest szczęśliwa?
– Wypowiadanie fragmentami tekstu wiersza z radością – najpierw cicho, a później coraz
głośniej.
Gdy w domu –
tatuś i mama,
nie jestem sama.
– Pisanie po śladach liter i połączeń między nimi (w powiększonej liniaturze), po wzorze przygotowanym przez R.
9.Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy.
Dla każdego dziecka: wyprawka, karta 24, klej, nożyczki, kartka z bloku technicznego wjasnym kolorze formatu A4, naklejki.
– Składanie kartki z bloku technicznego na pół, tak aby powstała laurka.
– Wycinanie z karty gotowych elementów.
– Składanie gotowych elementów i naklejanie ich na kartce według instrukcji, tak aby kwiaty znalazły się w wazonie
– Odczytuje z R. lub samodzielnie napis: Kwiaty dla Mamy i Taty. Przykleja go na pierwszej stronie laurki.

26.05 WTOREK

Temat -Święto rodziców
Cele głowne
• określanie wzrostu dzieci,
• porównywanie wzrostu dzieci,
• rozwijanie sprawności fizycznej.
Cele operacyjne
Dziecko:
• stosuje słowa: wysoki, niski,
• stosuje słowa: wyższy od, niższy od, takiego samego wzrostu,
• aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych.
1. Karta pracy, cz. 4, s. 46.
Czytanie zdań z R. lub samodzielnie. Rysowanie swojej mamy i swojego taty. Nazywanie kwiatów.
2. Ćwiczenia w porównywaniu wzrostu.
Mierzenie wzrostu dzieci.
Miarka.
R. mierzy wysokość ciała dzieci za pomocą miarki zawieszonej na ścianie. W notesie zapisuje wzrost przy imionach dzieci. Potem wymienia dzieci, które uważa za wysokie (ich wzrost wykracza poza średnią wysokość 6-latka, która dla dziewczynek wynosi 120 a dla chłopców – 122 cm).
3.Zabawa ruchowa Kto jest wyższy? Kto jest niższy?
Tamburyn.
Dzieci poruszają się po sali przy dźwiękach tamburynu. Na przerwę w grze dobierają się parami i porównują swój wzrost. Dźwięki tamburynu zapraszają do ponownego poruszania się po sali. Potem dzieci oceniają, kto w parze był wyższy, a kto niższy.
4. Karta pracy, cz. 4, s. 47.
Kolorowanie ubrań tej osoby z pary, która jest wyższa. Naklejanie zdjęć odpowiedniego kwiatu.
5.Zabawa ruchowo-naśladowcza Jak nasi rodzice.
Dzieci poruszają się po sali w rytm tamburynu. Na hasło Jak mama naśladują czynności wykonywane przez mamę. Na hasło Jak tata – czynności wykonywane przez tatę.
6. Zabawy na świeżym powietrzu
– Zabawa Lustro.
Dzieci dobierają się parami i stają naprzeciwko siebie. Jedno dziecko wykonuje dowolneruchy, drugie je naśladuje. Po chwili następuje zmiana ról.
– Zabawa ruchowa z elementem równowagi – Podwieczorek dla rodziców.
Krążki, kubeczki jednorazowe dla każdego dziecka.
Dzieci poruszają się po wyznaczonym obszarze ogrodu przedszkolnego. Każde trzyma w ręce krążek z jednorazowym kubeczkiem. Dzieci, którym kubeczek się przewróci albo spadnie, odchodzą na bok. Wygrywa to dziecko, które będzie się
7. Nauka piosenki -Daj mi rękę tato
https://www.youtube.com/watch?v=ZxgFEtsfIBs

Daj mi rękę tato, piosenka na Dzień Ojca, tekst i melodia

Daj mi rękę tato.
Już na dworze ciemno
a ja się nie boję
bo ty idziesz ze mną.
Nawet z nocnych strachów
nic sobie nie robię
Strachy uciekają
gdy jestem przy tobie.
Ref.: Tato, tato,
jak to dobrze, że
jesteś zawsze blisko,
i że kochasz mnie.
Tato, tato,
nigdy nie smuć się
i pamiętaj przecież,
ja też kocham cię.
Codziennie jesteśmy
na długim spacerze
Już mnie nauczyłeś
jeździć na rowerze.
I wiem, że mnie jeszcze
nauczysz wszystkiego
co mądre i dobre.
I cieszę się z tego.
Ref.: Tato, tato…
O moich marzeniach
nie powiem nikomu
Chciałabym mieć tatę
przez cały dzień w domu.
Żeby ważne sprawy
na później zostawił
i żeby się głośno
śmiał i ze mną bawił.
Ref.: Tato, tato

Praca Bartka, Antka, Alana, i Igi

25.05. Religia

Temat: 26 maja – Dzień Matki.

Dziś podziękujesz Bogu za swoją mamę w dniu jej święta.

Na początku odmów modlitwę do Matki Bożej: „Zdrowaś Maryjo”

Dzisiejsze spotkanie rozpoczęliście od modlitwy do Matki Bożej, ponieważ jest Ona Matką Pana Jezusa. W Piśmie św. czytamy że Pan Jezus miał mamę, którą kochał, był jej posłuszny. My również kochamy Mamę Pana Jezusa dlatego modlimy się do Niej i śpiewamy pieśni. Jest maj więc zaśpiewaj pieśń „Chwalcie łąki umajone” https://www.youtube.com/watch?v=HWGVqhNaziU

Dzień 26 maja to DZIEŃ MATKI. Chcemy w tym dniu szczególnie pamiętać o naszych mamach. Pan Jezus daje nam przykład jak kochać i  szanować swoją mamę.

A teraz zapraszam Cię na prezentację o mamie i tacie: https://view.genial.ly/5ec6cc6a7607860d83c4f8f5/presentation-rodzice

Na koniec pokoloruj obrazek: https://www.przedszkola.edu.pl/kolorowanki/na_dzien_matki/

25.05 PONIEDZIAŁEK

Temat:Mama i Tata

Cele ogólne

• uświadamianie ważnej roli rodziców w życiu dziecka,

• ćwiczenie pamięci poprzez odtwarzanie fragmentów wiersza,

• rozwijanie umiejętności opisywania osób za pomocą określeń przymiotnikowych,

• rozwijanie umiejętności manualnych oraz pamięci poprzez odtwarzanie wyglądu rodziców na rysunku.

Wspólne z rodzicami oglądanie rodzinnych fotografii.Wypowiadanie się na temat swojej rodziny oraz okoliczności wykonania zdjęć. Używanie nazw określających stopień pokrewieństwa. np.: siostra, brat, babcia, dziadek, wujek, ciocia. Swobodnie wypowiadają się na temat okoliczności wykonania zdjęć. Opisują wygląd członków rodziny. Przeglądając się w lustrze, próbują odpowiedzieć na pytanie: Do kogo jestem podobny?

Nauka wiersza Jadwigi Koczanowskiej Mama i tata.

ROK SZKOLNY 2023/2024

Zabawa Moja mama jest…, a mój tata jest…

Kartony z napisami Mama jest…; Tata jest…, flamaster.

Dzieci kończą zdania (poszukiwanie jak największej liczby określeń przymiotnikowych), R.

zapisuje określenia wokół napisów: Mama jest…; Tata jest… Wspólnie odczytują napisy

(zwrócenie uwagi na podobieństwa i różnice w określeniach mamy i taty).

Słuchanie wiersza.

Mama i Tata to świat nasz cały,

ciepły, bezpieczny, barwny, wspaniały,

to dobre, czułe, pomocne ręce

i kochające najmocniej serce.

To są wyprawy do kraju baśni,

wakacje w górach, nad morzem, na wsi,

loty huśtawką, prawie do słońca

oraz cierpliwość co nie ma końca.

Kochana Mamo, Kochany Tato

dzisiaj dziękować chcemy Wam za to,

że nas kochacie, że o nas dbacie

i wszystkie psoty nam wybaczacie.

Rozmowa na temat wiersza.

R. pyta:

− Kim dla dzieci jest mama i tata?

− Za co dzieci dziękują rodzicom?

Kończenie zdań rozpoczętych przez R.

− Moi rodzice są kochani, bo…

− Pomagam rodzicom w…

− Lubię być w domu, bo…

− Z tatą najchętniej robię…

− Z mamą najchętniej robię…

Aktywne słuchanie wiersza.

R. recytuje wiersz, a dzieci dopowiadają końcowe słowa wersów.

Mama i Tata to świat nasz… (cały),

ciepły, bezpieczny, barwny… (wspaniały),

to dobre, czułe, pomocne… (ręce)

i kochające najmocniej… (serce).

To są wyprawy do kraju… (baśni),

wakacje w górach, nad morzem, na… (wsi),

loty huśtawką, prawie do… (słońca)

oraz cierpliwość co nie ma… (końca).

Kochana Mamo, Kochany… (Tato)

dzisiaj dziękować chcemy Wam… (za to),

że nas kochacie, że o nas… (dbacie)

i wszystkie psoty nam… (wybaczacie)

Nauka wiersza fragmentami, metodą ze słuchu.

Karta pracy, cz. 4, s. 44–45.

Łączenie pierwszych głosek z nazw rysunków. Rysowanie dla Olka i Ady prezentów, których

nazwy powstały z połączenia głosek. Rysowanie po śladach.

Słuchanie wspólnie z rodzicami piosenki,,Dziękuję Mamo!Dziękuję Tato!”

Zajęcie plastyczne.Rysowanie portretu Mamy i Taty kredkami na kartonach.

Prace Antka i Piotrka

 

22.05 PIĄTEK

Cele ogólne:

rozwijanie zainteresowania przyrodą

rozwijanie mowy i logicznego myślenia;

rozwijanie sprawności manualnej i inwencji twórczej.

Ćwiczenia logorytmiczne Rób to, o czym mówi wiersz.

Dzieci poruszają się razem z R. zgodnie z tekstem wypowiadanego przez niego wierszyka.

Następnie poruszają się same podczas recytacji przez R.

Zrób do przodu cztery kroki,

i rozejrzyj się na boki.

Tupnij nogą raz i dwa,

ta zabawa nadal trwa.

Teraz w lewo jeden krok,

przysiad, i do góry skok.

Zrób do tyłu kroków trzy,

by koledze otrzeć łzy.

Klaśnij w ręce razy pięć,

na klaskanie też masz chęć!

Wokół obróć się, raz dwa,

piłka skacze hop-sa-sa.

Ręce w górę i na boki,

zrób zajęcze cztery skoki.

Gdy się zmęczysz, poleż sobie,

i wyciągnij w górę nogę.

Rozmowa na temat mrówek.

– Gdzie mieszkają mrówki?

– Kto rządzi w mrowisku?

– Z czego słyną mrówki?

Mrówki żyją w koloniach i każdy osobnik wykonuje ściśle określone funkcje. Założycielką kolonii jest samica – królowa. W koloni jest więcej samców niż samic. Samce właściwie poza adorowaniem królowej podczas rójki nie robią nic. Żyją bardzo krótko. Najliczniejszą grupę stanowią robotnice. Wykonują one wszelkie prace: zbierają i dostarczają do mrowiska pożywienie; budują i sprzątają mrowisko; bronią go przed intruzami; opiekują się potomstwem. Robotnice żyją od 4 do 7 lat i ich obowiązki zmieniają się wraz z wiekiem. Młode pracują w gnieździe, a starsze – poza nim. Zajęciem królowej jest wybieranie miejsca na gniazdo i składanie jaj. Królowe są karmione i czyszczone przez robotnice. Mrówki pobierają pokarm pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Są związane z mszycami. Jest to typowe współżycie, gdyż obie strony odnoszą z tego korzyści (mrówki zlizują rosę miodową wydalaną przez mszyce, w zamian opiekują się nimi)

Zabawa dydaktyczna Zagadki o łące.

Skaczą po łące, pływają w wodzie,

żyją z bocianem w ciągłej niezgodzie. (żaby)

Lata nad łąką w czerwonej kapotce,

a na tej kapotce jest kropka przy kropce. (biedronka)

Rośnie nad wodą ten mały kwiat,

niebieskim oczkiem patrzy na świat

i szepcze skromnie:

Nie zapomnij o mnie.(niezapominajka)

Na zielonej łące rosną ich tysiące,

w swej nazwie „sto” mają..

Jak się nazywają? (stokrotki)

Czy znacie takiego konika,

który pięknie w trawie cyka?(konik polny)

Krążę nad łąką, ile mam sił,

i zbieram z kwiatów złocisty pył. (pszczoła)

Pracowite, małe,

budują wspaniałe kopczyki, pałace.

Szanujmy ich pracę. (mrówki)

Ten piękny owad

odwiedza kwiateczki,

ma skrzydła tęczowe,

niekiedy w kropeczki(motyl)

Ma dwa różki, choć nie bodzie,

mieszka w trawie albo w wodzie.

Domek swój, jak sami wiecie,

nosi zawsze na swym grzbiecie.(ślimak)

Czerwone ma nogi, biało-czarne piórka,

do wody przed nim żaby dają nurka. (bocian)

Wycieczka na łąkę.

Rozmowa poprzedzająca wycieczkę.

− Co to jest łąka?

− Co się dzieje z łąką, gdy trawa już urośnie?

− Dlaczego ludzie koszą łąki?

− Jakie zwierzęta żyją na łące?

− Co się z nimi dzieje po skoszeniu trawy?

Przygotowanie potrzebnych materiałów i przyborów. Dzieci zabierają: łopatkę i woreczek na okazy roślinne; lupy; słoik z otworami (umieszcza w nim biedronkę).

Wyjście z rodzicami na pobliską łąkę.

Prowadzenie obserwacji na łące.

• Oglądanie roślin – nazywanie ich.

• Zwrócenie uwagi na kolorystykę łąki.

• Poszukiwanie zwierząt.

• Wykopanie koniczyny (okaz z korzeniami, łodygami, kwiatami) i umieszczenie jej z odrobiną ziemi w woreczku foliowym.

• Złapanie biedronki i umieszczenie jej – w celach obserwacyjnych – w słoiku.

Oglądanie umieszczonej w słoiku biedronki. (Potem należy ją wypuścić).

− Jak wygląda biedronka?

− Ile ma odnóży? (3 pary i czułki).

− Przypomnijcie, co jest pożywieniem biedronki? Zjada mszyce, które niszczą rośliny. Jest drapieżnikiem wśród owadów, bo poluje na mszyce, atakuje je i zabija. Pomaga w ten sposób ogrodnikom, toteż jest bardzo pożyteczna

Wypowiadanie się na temat zwierząt zaobserwowanych na łące (np. żaby, jaszczurki, ślimaka…). Zabawa słowna Dokończ.

Zwinny jak… (jaszczurka)

Powolny jak… (ślimak)

Zielony jak… (żaba)

Kolorowy jak … (motyl)

Niebieski jak… (niezapominajka)

Wielozmysłowe obserwowanie łąki.

• Obserwowanie zachowania owadów, słuchanie wydawanych przez nie odgłosów.

• Obserwowanie roślin poruszanych wiatrem, rozpoznawanie ich i nazywanie.

• Oglądanie wybranych roślin lub zwierząt przez lupę.

• Robienie bukietów z kwiatów.

Swobodne wypowiedzi dzieci po powrocie z wycieczki.

R. pyta:

− Co im się najbardziej podobało? Co je zainteresowało, zdziwiło?

− Co najbardziej chciałyby zapamiętać?

− Jakiego koloru było na łące najwięcej? Itp.

• Oglądanie i nazywanie przywiezionych z łąki roślin, zapamiętywanie ich nazw.

Praca plastyczna .,,Wiosenna łąka’

Malowanie farbami plakatowymi na folii spożywczej tak jak na zdjęciu.

21.05 CZWARTEK 

Temat – Kwiaty na łące
Cele ogólne
• rozpoznawanie i nazywanie roślin występujących na łące,
• poznawanie sposobów wykorzystywania łąki przez rolników,

Cele operacyjne
Dziecko:
• rozpoznaje i nazywa kwiaty występujące na łące,
• wyjaśnia, w jaki sposób rolnicy wykorzystują łąkę, podają przykłady,

1. Kolorowa łąka – słuchanie wiersza B. Formy Łąka. 

Nagranie odgłosów dochodzących z łąki np. cykania świerszcza, bzyczenia pszczoły, rechotu żab,klekotania bociana R. włącza nagranie z odgłosami dochodzącymi z łąki.
Pyta dzieci, gdzie można usłyszeć podobne głosy.
Jeśli dzieci nie odgadną, że chodzi o łąkę, mówi zagadkę I. Fabiszewskiej.
Wiosną kolorowa, pełno kwiatów w koło.
Wiele tu owadów, wszystkim jest wesoło.
Trawa się zieleni, pszczoła nektar spija.
Dzieci grają w piłkę, czas tu szybko mija. (łąka)
2.Słuchanie wiersza B. Formy Łąka.
Powiał letni wietrzyk,
łąka zapachniała,
świeżą koniczyną
pokryła się cała.
Brzęczą głośno pszczoły,
pracują wytrwale.
Zapylają kwiaty,
nie nudzą się wcale.
Słońce ciepłe blaski
na ziemię wysyła.
Mienią się w nich skrzydła
pięknego motyla.
Na łące tej chciałbym
znaleźć się przez chwilę
i stać się prześlicznym,
barwnym motylem
Rozmowa na temat wiersza.
R. pyta: Jak wyglądała łąka? Co robiły pszczoły na łące? O czym marzyła osoba z wiersza? Co można robić na łące?
3. Oglądanie obrazków przedstawiających kwiaty na łące 

4.Zabawa ruchowa Kwiaty.
Odtwarzacz CD, nagranie spokojnej muzyki.
Dzieci siedzą w siadzie klęcznym na podłodze. Schylają głowy i kładą ręce
na kolanach – są kwiatami,które zwinęły swoje płatki w oczekiwaniu na
słońce, śpią. R. włącza nagranie spokojnej muzyki. Podchodzi do dzieci,
dotyka ich ramienia – kwiat budzi się do życia. Dzieci powoli podnoszą
się do klęku,wyciągają ręce (płatki) do słońca. Kołyszą nimi w rytm muzyki. Na przerwę w nagraniu muzyki znowu
zwijają swoje płatki. Ponownie układają głowę i ręce na kolanach
5.Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy: język, wargi, żuchwę.
Lusterko dla dziecka lub dziecko stoi przed lustrem. Rodzic demonstruje prawidłowe wykonanie ćwiczeń, dzieci powtarzają kilkakrotnie.
Bocian i żaba  – dziecko naśladuje dziób bociana, ściągając wargi mocno do przodu, otwiera je i zamyka, a następnie rozciągają szeroko wargi jak żaba, która jest zadowolona, że schowała się przed bocianem.
Biedronka ma dużo kropek – dziecko rysuje czubkiem języka kropki na podniebieniu, przy szeroko otwartych ustach, unosząc język do góry.
Kret – tak jak kret wychodzi ze swego podziemnego domku, tak dziecko unosi język do góry, w stronę nosa, a potem znów chowa za górnymi zębami.
Pszczoła – dziecko naśladuje bzyczenie pszczoły: bzzz, bzzz, bzzz.
Motyl – jak motyl porusza skrzydłami, tak dziecko porusza naprzemiennie językiem od jednego do drugiego kącika ust.
Konik polny – tak jak konik polny skacze w górę i w dół, tak dziecko otwiera szeroko usta i językiem skacze za górne zęby i za dolne zęby. W tym ćwiczeniu język nie wychodzi przed zęby

Praca Natalki

20.05 ŚRODA

Temat – Wiosna na łące
Cele główne
• reagowanie na ustalone hasła i sygnały muzyczne,
• rozwijanie umiejętności wokalnych,
• rozwijanie sprawności manualnej,
• poznawanie budowy biedronki.
Cele operacyjne
Dziecko:
• reaguje odpowiednim ruchem na hasła i sygnały muzyczne,
• śpiewa piosenkę,
• wykonuje papierową biedronkę,
• wymienia części ciała biedronki

KASZTANOWE UKŁADANKI.